Osmanlılarda vakıflar, eğitim, öğretim başta olmak üzere, sosyal ve ekonomik açıdan çok geniş bir alanda faaliyet göstermekteydiler. Bu kurumların işleyiş şekil ve şartları ise vakfiye adı verilen belgelerde açıklanmaktaydı. Bir nevi işletme mevzuatı şeklinde tanımlanabilecek olan bu belgeler, bir “vakıf medeniyeti” olarak da adlandırılan Osmanlı İmparatorluğu’nun tarihi bakımından en önemli arşiv belgeleri arasında yer almaktadır.