Osmanlılar ile Safeviler arasındaki uzun süreli mücadelelerin bir ayağını da çeşitli mecralarda sürdürülen dinsel tartışmalar oluşturur. II. Bayezid’in iktidarının son yıllarında başlayıp Yavuz Sultan Selim ve Kanunî Sultan Süleyman dönemlerinde devam eden bu tartışmalar, Osmanlı kronik yazarlarının kendi mecralarında konuya dair belirttikleri görüşleri, ulemanın verdiği Safevi/Kızılbaş karşıtı fetvalar ve iki taraf arasındaki diplomatik yazışmalar üzerinden sürdürüldü. Kuşkusuz bu sonuncusu, tar- tışmaların en hararetle sürdürüldüğü mecra oldu. Bu makalede mevcut dini ve siyasi polemiklerin bir manifesto şeklinde karşı tarafa duyurulduğu ve karşılıklı çekişmeye dönüştürüldüğü diplomatik yazışmalar ekseninde Şah Tahmasb ile Kanunî Sultan Süleyman arasındaki hararetli meşruiyet tartışmalarına değinilecektir.