Tımar sistemi, Osmanlı İmparatorluğunda yaklaşık 480 yıl boyunca uyguladığı vergi ve arazi(tarla, toprak) işleme sistemiydi. Elinizdeki toprağın değeri yüzbin akçeden az ise ona ''Has'' denilirdi. ''Zeamet” ise yüz ile ikiyüz bin akçe değerindeki toprakları kapsayan dirlik türüne verilen isimdi. Değerli toprakların işlenmesi ise “Tımar” sistemine tabiiydi. Tımar, genelde savaşlarda yüksek fayda gösteren askerlere ve üst dereceli memurlara verilirdi. İlk dönem, tımar verilecek olan kişileri belirleme ve bildirme yetkisi sadece vezirlerde ve beylerbeyinde iken, bu yetki daha sonra kapıkulu ocağında görev yapan kişiler de verildi. Aynı zamanda bir dirlik türü olan tımar sistemi Osmanlı Devletinin her bölgesinde uygulanmamıştır. En yoğun Trakya ve Anadolu'nun iç kesimlerinde uygulanırken; Mısır ve Arabistan yarımadası üzerin de uygulanamamıştır. Bu sistemde topraklar develete aitti ve işlenmesi için verilirdi. Osmanlı İmparatorluğu bir ülkeyle savaşa girdiğinde tımarlı sipahilerin sefere katılması zorunluydu. Bu zorunluluğa uymayanların elinden toprakları alınırdı.