Doğum ve Medikalizasyon

Geçmişte doğum eğitilmiş kişilerce değil, daha önce doğum deneyimi yaşamış, birçok kez doğum yaptırma deneyimi ve bilgisi olan ebe kadınlar tarafından gerçekleştirilmekteydi. İlerleyen dönemlerde doğum ağrısını azaltan ve doğum eylemini kolaylaştıran gelişmeler yaşanmış, bu gelişmeler medikalizasyon kavramını getirmiştir. Medikalizasyon ile birlikte doğal bir olay olan gebelik ve doğum, riskli ve müdahale edilmesi gereken bir olay olarak görülmeye başlanmıştır. Elektronik fetal monitörizasyon, indüksiyon ve epizyotomi gibi doğum eyleminde yapılan uygulamalar artmakta, doğum riskli bir eylem olarak algılanmakta ve doğumun hastane ortamında gerçekleştirilmesi zorunluluğu hissedilmektedir. Doğumların hastanede gerçekleşmesi, anne-bebek etkileşimini geciktirmekte, aynı zamanda maliyetin artmasına neden olmaktadır. Bu nedenle, medikalize doğumlar tartışılmaya başlanmış, doğal doğumu arttırmak ve sezaryen oranlarını düşürmek için çeşitli uygulamalara başlanmıştır. Doğal doğumu arttırabilmek için hekim, hemşire ve ebelere önemli görevler düşmektedir. Doğum öncesi, doğum ve doğum sonrası verilen hizmetler bu konuda önem arz etmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Doğum, medikalizasyon, doğuma müdahale, hemşirelik

Birth and Medicalization

The fact that there are improvements that reduce labor pain and facilitate labor has revealed the concept of medicalization at birth. With medicalization, birth which should be done naturally, is seen as a risky event that needs to be intervened. Practices in labor such as electronic fetal monitoring, induction and episiotomy have increased, birth has started to be perceived as a risky act and it has become necessary to perform it in hospital environment. For this reason, medicalized deliveries have been started to be discussed and natural births and cesarean rates have been tried to be reduced. In this review, the literature information about medicalization practices used at birth, causes and consequences, and responsibilities of nurses and midwives were shared.

Keywords:

Birth, labor, medicalization,

PDF

___

Akdaş D, Gönenç İM. (2011). Sezaryen ve etik. Türkiye Klinikleri Journal Medical Ethics, 19(3), 186-95.
Aksay Y, Gülhan YB, Saygın N, Körükçü Ö. (2017). Gebelerin psikososyal sağlıkları doğum tercihini etkiler mi? Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 6(2), 138-145.
Al-Ghammari K, Al-Riyami Z, Al-Moqbali M, Al-Marjabi F, Al-Mahrouqi B, Al-Khatri A, Al-Khsawneh EM. (2016). Predictors of routine episiotomy in primigravida women in Oman. Applied Nurses Research, 29, 131–135.
American Collage Obstetricians and Gynecologists (2013). ACOG committee opinion no. 559: Cesarean delivery on maternal request. Obstetrics and Gynecology, 121: 904-907.
American College of Obstetricians and Gynecologists (2009). ACOG Practice Bulletin No.106: Intrapartum Fetal Heart Rate Monitoring: Nomenclature, Interpretation, And General Management Principles. Obstetrics and Gynecology, 114(1), 192-202.
Apay ES, Sakar T. (2015). Üreme sağlığına farklı bir bakış: osmanlı dönemi. Lokman Hekim Dergisi, 5(2):45-51.
Bal DM, Yılmaz DS, Beji NK. (2013). Kadınların sezaryen doğum tercihleri. Florance Nightingale Hemşirelik Dergisi 21(2), 139-146.
Başar F, Sağlam YH. (2018). Women’s choice of delivery methods and the factors that affect them. Journal of Current Researches on Health Sector, 8 (1), 59-74.
Başkaya Y, Sayıner DF. (2018). Sezaryen oranını azaltmaya yönelik kanıta dayalı ebelik uygulamaları. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi, 5(1), 113-119.Erişim tarihi: 12.05.2018.
Bayırlı R. (2019). Antik çağdan milenyuma doğum felsefesi. Türk Dünyası Uygulama ve Araştırma Merkezi Yenidoğan Dergisi, 2(4), 324-333.
Bayram G. (2009). Kanıta dayalı uygulamalar doğrultusunda alternatif bir doğum yöntemi: evde doğum. 100. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, 2(3), 99-104.
Büken NÖ (2016). Kadın bedeninin doğurganlığa hapsedilişi. Türk Tıp Etiği Tıp Hukuku ve Tıp Tarihi Araştırmaları Yıllığı; İstanbul Tıp Kitapevi, 49-54.
Burns E. (2015). More than four walls: the meaning of home in home birth experiences. Social Inclusion, 3(2), 6-16.
Cahill HA. (2001). Male appropriation and medicalisation of childbirth: an historical analysis. Journal of Advanced Nursing, 33(3), 334–342.
Cindoğlu D. (1995). Doğumun medikalizasyonu ve kadın açısından hastaneler. Toplum ve Hekim, 10, (69-70), 99-101.
Cairoli E. (2010). Medicalisation of childbirth in maternity health policies, ethical evaluation of the use of medicalization in [Master Thesis]. Utrecht University; 2010.
Çakaloz DK, Çoban A. (2019). Sezaryen doğumların azaltılmasında ebenin rolü. Arşiv Kaynak Tarama Dergisi, 28(1), 51-59.
Clesse C, Lighezzolo AJ, de Lavergne S, Hamlin S, Scheffler M. (2018). The Evolution of birth medicalisation: A systematic review. Midwifery, 66:161-167.
Çalık YK, Erkaya R, Karabulutlu Ö. (2018). Üçüncü basamak bir hastanede 4 yıllık sezaryen doğumlarının oranları ve endikasyonları. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi, 5(2), 201-209.
Çağlayan KE, Kara M, Gürel YC. (2010). Kliniğimizde üç yıllık sezaryen oranı ve endikasyonları. Journal of Experimental and Clinical Medicine Deneysel ve Klinik Tıp Dergisi, 27, 50-53.
Çetinkaya E Ş, Söylemez F. (2013). Doğum indüksiyonunda bașarıyı etkileyen faktörler ve doğum indüksiyonu yöntemleri. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 66 (1), 25-32.
Demirel G, Çelik BD. (2013). Doğal Doğuma Müdahale: Sentetik Oksitosin Kullanımı Sürekli Tıp Eğitim Dergisi, 22(4), 157-163.
Department of Reproductive Health and Research World Health Organization (2015), Sezaryen Doğum Hızları ile ilgili DSÖ Açıklaması. http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/16144 2/11/WHO_RHR_15.02_tur.pdf?ua=1. Erişim Tarihi: 06.09.2019.
Demir Ö, Kalelioğlu İ. (2018). İntrapartum fetal monitörizasyon. Turkiye Klinikleri Jinekoloji ve Obstetri Derneği,11(1), 30-37.
Erenel AŞ, Çiçek S. (2018). Doğum Eylemine Yapılan Müdahalelerin Anne ve Çocuk Sağlığına Etkileri. Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 9(2), 123-129.
Ezeanochie MC, Olaqbuji B, Ande A. (2013). Women’s concerns and satis faction with induced labour at term in a Nigerian population. The Nigerian Postgraduate Medical Journal, 20(1), 1-4.
Gelişen O, Dur R. (2008). Operatif Doğumlar: Forseps Uygulamaları. Türkiye Klinikleri Jinekoloji Obsretrik Dergisi, 1(1), 55-62.
Gözükara F, Eroğlu K. (2011). Sezaryen Doğum Artışını Önlemenin Bir Yolu: “Bir Kez Sezaryen Hep Sezaryen” Yaklaşımı Yerine Sezaryen Sonrası Vajinal Doğum ve Hemşirenin Rolleri. Derleme. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi, 18(2), 89-100.
Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü (2014), "2013 Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması". Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, T.C. Kalkınma Bakanlığı ve TÜBİTAK, Ankara, Türkiye.
Hotelling B.A. (2009). Teaching normal birth, normally. The Journal of Perinatal Education, 18(1), 51-55.
Johanson R, Newburn M, Macfarlane A. (2002). Has the medicalisation of childbirth gone too far? British Medical Journal. 325(7355), 103.
Karaahmet A, Yazıcı S. (2017). Epizyotomide güncel durum. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi, 4(1), 57-63.
Karabel PM, Demirbaş M, İnci M. (2017). Türkiye’de ve dünya’da değişen sezaryen sıklığı ve olası nedenleri. Sakarya Tıp Dergisi (4),158-163.
Karabulutlu Ö. (2012). Kadınların doğum şekli tercihlerini etkileyen faktörler. İstanbul Üniversitesi Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi, 20(3), 210-218.
Karaçam Z, Akyüz EÖ. (2011). Doğum eyleminde verilen destekleyici bakım ve ebe/hemşirenin rolü. İstanbul Üniversitesi Florance Nightingale Hemşirelik Dergisi, 19(1), 45-53.
Karakuş R, Anğın D, Temizkan O, Polat M, Şanverdi İ, Karakuş S, Ekinci F. (2014). Vakum ile operatif vajinal doğumun perinatal etkileri. Şişli Etfal Hastanesi Tıp Bülteni, 48(3), 192-197.
Kaya ŞŞ. (2011). Televizyonda kadın, sağlık ve hastalık. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 14(2), 118-150.
Kaya N, Demirel G. (2018). İntrapartum perine masajı uygulamasına güncel bakış. Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 3(1): 33-40.
Khan H. (2008). High cesarean section rate: can we reduce it? Gomal Journal of Medical Sciences, 6(1), 1.
Kömürcü N, Gençalp NS. (2002). Geçmişten günümüze doğuma yardım. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 5(1), 78-82.
Kurtdaş ÇM. (2017). Medikalizasyon süreci, sağlığın ticarileşmesi ve bedenin denetlenmesine sosyolojik bir bakış. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(27), 983-1012.
Li YP, Yeh CH, Lin SY, Chen TC, Yang YL Lee CN, Kuo SC. (2015). A proposed mother-friendly childbirth model for Taiwanese women, the implementation and satisfaction survey. Taiwanese Journal of Obstetrics and Gynecology 54(6),731-736.
Memon HU, Blomquist JL, Dietz HP (2015). Comparison of levator ani muscle avulsion injury after forceps-assisted and vacuum-assisted vaginal childbirth. Obstetrics and Gynecology, 125 (5), 1080-1087.
Nikpoor P, Bain E. (2013). Analgesia for forceps delivery. Cochrane Database Systematic Review, 9, CD008878.
O’Mahony F, Hofmeyr GJ, Menon V. (2010). Choice of instruments for assisted vaginal delivery. Cochrane Database Systematic Review, 10(11).
Özkan S, Sakal FN, Avcı E, Civil EF, Tunca MZ. (2013). Kadınların doğum yöntemi tercihi ve ilişkili faktörler. Turkish Journal of Public Health, 11(2), 59-71.
Prosen M, Krajnc MT. (2013). Sociological conceptualization of the medicalization of pregnancy and childbirth: the implications in Slovenia. Revija Za Sociologiju, 43(3), 251–272.
Raisanen S, Vehvilainen JK, Heinonen S. (2010). need forand consequences of episiotomy in vaginal birth: a critical approach. Midwifery, 26, 348-56.
Schanie CL, Punto-Foltz MD, Logston MC. (2008). Analysis of popular press articles concerning postpartum depression:1998-2006. Issues Mental Health Nursing, 29 (11), 1200-1216.
Sezgin D. (2011). Yaşam Tarzı Önerileri Bağlamında Sağlık Haberlerinin Analizi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(2): 52-77.
Suwannachat B, Lumbiganon P, Laopaiboon M. (2012). Rapid versus step wise negative pressure application for vacuum extraction assisted vaginal delivery. Cochrane Database Systematic Review, 15(8): CD006636.
Tanaçan A, Beksaç MS. (2019). Üçüncü basamak bir merkezdeki operatif vajinal doğum sıklığının dekatlar arasındaki değişiminin retrospektif olarak incelenmesi. İstanbul Tıp Fakültesi Dergisi, 82(3): 139-43.
Taşkın L. Doğum ve Kadın Sağlığı Hemşireliği. Ankara: Güneş Tıp Kitabevleri, 2014.
T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık İstatistikleri Yıllığı (2017). Sağlık Araştırmaları Genel Müdürlüğü. https://www.saglik.gov.tr/TR,30485/saglik-istatistikleri-yilligi-2016-yayinlanmistir.html. Erişim Tarihi: 15.10.2018.
Türkler C. (2019). Günaşımı olan, nullipar gebelerde prostaglandin e2'nin doğum indüksiyonu üzerine etkisi. Bozok Tıp Dergisi, 9(1), 71-75.
Vural G, Erenel ŞA. (2017). Doğumun medikalizasyonu neden artmıştır, azaltabilir miyiz? Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 4(2), 76-83.
Yakut EY. (2015). Gebelerin Doğum Şekline İlişkin Görüş Ve Tercihleri. Sağlık Bilimleri Enstitüsü Doğum-Kadın Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Aydın.
Yapça ÖE, Karaca İ, Çatma T. (2015). Artan sezaryen oranlarını nasıl azaltabiliriz? Üç yıllık sezaryen verilerimiz eşliğinde değerlendirme. İstanbul Kanuni Sultan Süleyman Tıp Dergisi, 7(3), 97-102.
Yıldırım S, Aktepe KE, Onaran Y, Namlı KM, İltemir DC. (2015). Sezaryen operasyonuna genel bir bakış. Yeni Tıp Dergisi, 32, 10-12.
Yıldız Ş, Süzen ÇS, Cengiz H, Dağdeviren H, Kanawati A. (2014). Awareness and perceptions of Turkish women to wards delivery methods. Journal of Clinical and Experimental Investigations, 5 (2), 173-178.
Yıldız KN. (2018). Alternatif doğum yöntemleri. Sağlık Düşüncesi ve Tıp Kültürü Dergisi, 45, 40-43.

Ordu Üniversitesi Hemşirelik Çalışmaları Dergisi-Cover

Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
Başlangıç: 2018
Yayıncı: Ordu Üniversitesi

Arşiv