Web Tabanlı Uyarlanabilir Çevrimiçi Öğrenme Ortamlarının Öğrenci Başarısına Etkisi

Bilgisayar ve internet teknolojilerinin eğitimde kullanımının hız kazanması farklı öğretim ortamlarının oluşmasını gerekli kılmıştır. Günümüz teknolojisinin sunduğu imkânlar ölçüsünde farklı kullanıcılara sunulacak ortamların farklı özellikler de olması gerekliliği, yeni kavramlar üzerinde araştırmacılara çalışma ortamı yaratmaktadır. Uyarlanabilir Çevrimiçi Ortamlar bu anlamda alana yenilikler getirmektedir. Bu araştırma ile uyarlanabilir çevrimiçi ortam olarak tasarlanan web tabanlı öğretim portalının kullanıcıların akademik başarısına olan etkisini ortaya koymak amaçlanmıştır. Akademik başarı testine ait öntest ve sontest bulgularına dayalı olarak ulaşılan sonuçlar ve bu sonuçlara yönelik önerilere araştırmada yer verilmiştir. Araştırmada uygulanan ANOVA sonucuna göre, öğrencilerin sontest ortalama puanları üzerinde grup x öntest ortak etkisinin anlamlı olmadığı belirlenmiştir. [F (1–50) = 1.178, p>.05]. Ayrıca çalışmada düzeltilmiş sontest aritmetik ortalamaların gruplara göre betimsel istatistikleri ve ANCOVA sonuçları da verilmektedir. Katılımcıların hazırlanan web tabanlı uyarlanabilir çevrimiçi ortam kullanımlarının başarıya etkisinin araştırılmasında hazırlanan akademik başarı testi, hatırlama kavrama ve uygulama düzeylerini ölçmüştür. Araştırma sonucunda birtakım önerilere yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Uyarlanabilir çevrimiçi ortam, Web tabanlı öğrenme, Eğitim teknolojisi, Eğitim teknolojisi

The Effect of Adaptive Online Web Based Material on Student Academic Success

Accelerating the use of computer and internet technologies in education has necessitated the formation of different teaching environments. The necessity of different environments to be presented to different users as the opportunities offered by today's technology creates a working environment for researchers on new concepts. Adaptive Online Environments bring innovation to the field in this sense. The purpose of this research is to show the effectiveness of the web-based teaching portal designed as an adaptable online environment to the users' academic success. Results based on pre-test and post-test findings of academic achievement test and suggestions for these results were included in the research. According to the ANOVA result, it was determined that the group x pre-test common effect was not significant on post-test average scores of the students. [F (1–50) = 1.178, p>.05]. In addition, descriptive statistics and ANCOVA results of the post-test arithmetic averages corrected in the study are given according to the groups. Participants measured the level of academic achievement test, recall, and implementation in the search for the success effect of using the web-based adaptive online environment. As a result of the research, some suggestions are given.

Keywords:

Adaptive online environments, Web based learning, Educational technology,

PDF

___

Agudo, J. E., Rico, M., & Sanchez, H. (2016). Design and assessment of adaptive hypermedia games for english acquisition in preschool. Journal of Universal Computer Science, 22(2), 161-179.
Alesso, H. P., & Smith, C. F. (2009). Thinking on the web. New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
Battou, A. (2017). Designing an adaptive learning system based on a balanced combination of agile learner design and learner centered approach. American Scientific Research Journal for Engineering, Technology and Sciences. 37(1). Pp 178-186.
Birkök, M.C. (2010). Uzaktan eğitim ile ilgili bilgi ihtiyacının karşılanması: bir üniversite programı önerisi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(2), 427-444.
Brusilovsky, P., & Peylo, C. (2003). Adaptive and intelligent web-based educational systems. International Journal of Artificial Intelligence in Education, 13(2), 156-169.
Büyüköztürk, Ş. (2012). Örnekleme yöntemleri. Access date: 02 10 2017, http://w3.balikesir.edu.tr/~msackes/wp/wp-content/uploads/2012/03/BAY-Final-Konulari.pdf
Czerkawski, B. Ö. (2014). The semantic web in teacher education. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 13(4), 144-147.
Çardak, Ç. S. (2010). Öğrenme stillerine göre kişiselleştirilmiş veya uyarlanabilir e-öğrenme ile ilgili çalışmaların incelenmesi. Birinci Ulusal Eğitim Programları ve Öğretim Kongresi. Ayvalık.
Çelen, F. K., Çelik, A., & Seferoğlu, S. S. (2011). Yükseköğretimde çevrim-içi öğrenme: sistemde yaşanan sorunlar ve çözüm önerileri. Journal of European Education, 1(1), 25-34.
Durak, G. (2017). Uzaktan eğitimde destek hizmetlerine genel bakış: sorunlar ve eğilimler. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi (AUAd), 3(4), 160-173.
Ercan, H., & Yıldırım Orhan, Ş. (2016). Kişiselleştirilmiş öğrenme-öğretme yaklaşımının bireysel çalgı dersiyle ilişkisi: Gazi Üniversitesi örneği. Journal of Research in Education And Society, 3 (1), 130-144.
Eryılmaz, M. (2012). Uyarlanabilir içerik ve uyarlanabilir gezinme kullanılan hiper ortamların öğrencilerin başarıları doyumları ve bilişsel yüklenmelerine etkisi. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Eygü, H. & Karaman, S. (2013). Uzaktan eğitim öğrencilerinin memnuniyet algıları üzerine bir araştırma. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 3(1), 36-59.
Gelibolu, M. F. (2015). Temel bilgisayar eğitimi alanında bilgisayarlı uyarlanabilir sınavların ölçme özelliklerinin diğer sınav türleriyle karşılaştırılması. Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Güyer, T., & Çebi, A. (2015). Türkiye’deki uyarlanabilir eğitsel hiper ortam çalışmalarına yönelik içerik analizi. Eğitim ve Bilim, 40 (178), 61-83.
Hadjerrouit, S. (2010). Develeoping web-based learning resources in school education: a user-centered approach. Interdisciplinary Journal of E-Learning and Learning Objects, 6, 115-135.
İnan, F. A., ve diğ. (2016). Uyarlanabilir çevrimiçi öğrenme sistemleri. Kürşat Çağıltay (Ed.), Öğretim Teknolojilerinin Temelleri (s. 228-236) Ankara: Pegem Yayıncılık.
Karasar, N. (2008). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kılıç, İ. (2016). Development of an adaptive link generation module for a LMS by using cloud computing environment. Master Thesis, Atılım University, İstanbul.
Lee, W. W., & Owens, D. L. (2000). Multimedia-based instructional design. San Francisco: Jossey-Bass Pfeiffer.
Lin, F. O. (2008). Book review: Semantic web and education (Vladan Devedzic). Educational Technology & Society, 11(3), 292-293.
Ludewig, A., & Ludewig-Rohwer, I. (2013). Does web-based role-play establish a high quality learning environment? Design Versus Evaluation. Issues in Educational Research, 23 (2), 164-179.
Mathews, L. M., & Rao, B. R. K. (2011). An overview: Semantic web based education. International Journal of Computer Applications, 26(2), 18-22.
Nam, C. S., & Smith – Jackson, T. L. (2007). Web-based learning environment: a theory-based design process for development and evaluation. Journal of Information Technology Education, 6, 24-43.
Perlman, D. (2016). A comparative web-based learning activity for teaching family theory. Family Science Association, 21 (1), 41-55.
Roya, H. & Brusilovsky, P. (2016). A comparative study of visual cues for annotation – based navigation support in adaptive educational hypermedia. Access date: 04 12 2017, http://d-scholarship.pitt.edu/28931/
Seferoğlu, S. S. (2006). Öğretim teknolojileri ve materyal tasarımı. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Shamsi, K. N., & Khan, Z. I. (2012). Development of an e-learning system incorporating semantic web. International Journal of Research in Computer Science, 2(5), 11-14, doi:10.7815/ijorcs.25.2012.042
Somyürek, S. (2009). Uyarlanabilir öğrenme ortamları: eğitsel hiper ortam tasarımında yeni bir paradigma. Bilişim Teknolojileri Dergi-si, 2(1), 29-38.
Şahin, M., & Kışla, T. (2013). Kişiselleştirilebilir öğrenme ortamları: literatür incelemesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 81-91.
Yu, L. (2007). Introduction to the semantic web and semantic web services. New York: Chapman & Hall / CRC.