19554

Sosyal Devlet Olabilmenin Anahtarı: Sosyal Politikalar Geliştirebilmek

Sosyal devlet politikaları devlet ve birey açısından hayati öneme sahiptir. Bu kapsamda toplumun refah seviyesinin artırılması ve toplumdaki kesimler arası farklılıkların ortadan kaldırılması sosyal devlet anlayışının hedeflediği temel yaklaşımlardan olmuştur. Sosyal devlet, yaygın kabule göre, toplumda sosyal adaleti sağlamak için, devletin her türlü müdahaleleri yapması gerektiğini öne süren bir devlet anlayışı olarak; devletin elinde bulundurduğu kaynakları sosyal, politik ve ekonomik olarak adil dağıtmasını, toplumdaki tüm kes-imlere ulaştırmasını ve güvenli bir hale getirmesini zorunlu kılmaktadır. Eğitim, sağlık, barınma, sosyal güvenlik ve gelirin adil dağılımı başta olmak üzere birçok konuda bireyler arası eşitsizlikleri önlemeye yönelik ortaya çıkan sosyal politikaların, söz konusu alanlarda sorunları gideremediği sonucuna dayanarak, etkili ol(a)madığı söylenebilir. Dolaylı ve alıntısal araştırma yöntemi esas alınarak yürütülen bu çalışmada, sosyal devletin tanımına, temel ilkelerine ve sosyal politika kavramına yer verilmiştir. Bu kavramlar üzerinden sosyal politikalar üretmenin hayati öneme sahip olduğu, sosyal devletin ancak bu şekilde gelişebileceği öne sürülmüştür. Çalışmanın sonunda ise sosyal devlet olabilmenin anahtar koşulunun; sosyal politikalar üretebilmek, uygulayabilmek ve yayabilmek olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

The Key To Being A Socialstate: Developing Social Policies

Social state policies are of vital importance for the state and the individual.In this context, increasing the welfare level of society and eliminating the differences between segments in society were one of the approaches aimed at the understanding of the social state. In generally, Welfare state, in order to achieve social justice in society, suggesting that the state must do with any kind of government intervention as a state in possession of the resources of social, political, and economic justice necessitates a safe place to make transport and distribute to all sectors of the community. It can be said that social policies that emerged to prevent inequalities between individuals in many areas, especially education, health, housing, social security and fair distribution of income, could not be effective based on the result that they could not solve the problems in these areas. In this study, which is carried out on the basis of indirect and citational research methods, the definition of the social state, its basic principles and the concept of social policy are included. It has been argued that it is of vital importance to produce social policies based on these concepts, and that the social state can only develop in this way. At the end of the study, the key condition of being a social state; it has been concluded that social policies can be produced, implemented and spread.

Keywords:

State, Politics Social State, Social Policy,

PDF

___

Abrahamson, P. (1999). The Welfare modelling business. Social Policy & Administration, 33(4), 394- 415.
Acar, E. (2017). Neoliberalizm ve sosyal refah devleti ekseninde üçüncü yol yaklaşımı. Kastamonu Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(1), 248-263.
Aktan, C. C. (1995). 21.yüzyıl için yeni bir devlet modeline doğru optimal devlet, kamu ekonomisinin ve yönetiminin yeniden yapılanması ve küçültülmesine yönelik öneriler, İstanbul: TÜSİAD Yayınları.
Andersen, G. E. (1990). The three worlds of welfare capitalism. Polity Press. Aysan, M.F. (2020). Geleceğin Türkiye’sinde sosyal politikalar. İstanbul: İlke Yayınları.
Bedir, E. (2015). Sosyal politikaya ilişkin genel bilgiler ve sosyal politikanın araçları (4. Baskı.). A. İ. Oral,& Y. Şişman (Ed.), Sosyal Politika içinde. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
Bell, L. A. (2016). Theoretical foundations for social justice education. (Edt: M. Adams, L.A. Bellwith D.J. Goodman, K.Y. Yoshi) Teaching For Diversity And Social Justice, 3. Edition. Routledge: New York.
Bulut, N. (2003). Küreselleşme: sosyal devletin sonu mu?.Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 52(2), 173-197.
Cahnman, W.J. (1958). Man and economy: essays and discussion of the economic theory and policy. The American Journall of Sociology, 64(3), 320-331.
Craig, G. (2002). Poverty, social work and social justice. British Journal Of Social Work,32, 669- 682.
Durdu, Z. (2009). Modern devletin dönüşümünde bir ara dönem: sosyal refah devleti. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22, 37-50.
Ergenç, S. (2009). Sosyal politikalarda ve sosyal hizmetlerde değişim süreci (yeni bir model önerisi). Denetişim, (1), 35-41.
Ertürk, A. S. (2016). Küreselleşen dünyada küreselleşemeyen sosyal adalet. Ankara: Alter Yayıncılık.
Güler, B. A. (2006). Sosyal devlet ve yerelleşme. Memleket Siyaset Yönetim-Dört Aylık Kurumsal Dergi.
Gümüş, A. T. (2010a). Sosyal devlet anlayışının gelişimi ve dönüşümü. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 18(2), 117-158.
Gümüş, A. T. (2010b). Sosyal devlet anlayışının gelişimi ve dönüşümü. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.
Koray, M. (2012). Sosyal politika (4. Baskı.). Ankara: İmge Kitabevi.
Metin, O. (2011). Sosyal politika açısından Akp dönemi: sosyal yardım alanında yaşananlar. Çalışma Ve Toplum Dergisi, 28, 179-200.
Montesquieu, B. (2015). Kanunların ruhu üzerine. (Fehmi Baldaş,Çev.). İstanbul: Hiperlink Yayınları.
Ören, K. (2011). Sosyal politika. Ankara: Pelikan Yayıncılık.
Özaydın, M. M. (2008). Küresel etkilerle şekillenen sosyal politika anlayışı ekseninde sosyal politikaların geleceğini tartışmak. Gazi Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(1), 163-180.
Özbudun, E. (2010). Türk anayasa hukuku, Ankara: Yetkin Yayınları.
Özdemir, S. (2007). Küreselleşme sürecinde refah devleti (2. Baskı). İstanbul: İstanbul Ticaret Odası.
Özmen, Z. (2017). Avrupa’da sosyal güvenlik sisteminin finansmanı: farklı refah devletleri üzerine bir inceleme. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(2), 600-620.
Polanyi, K. (1986). Büyük dönüşüm: çağımızın siyasal ve ekonomik kökenleri. (Ayşe Buğra,Çev.). İstanbul: Alan Yayıncılık.
Rosanvallon, P. (2000). The new social question: rethinking the welfare state. New Jersey: Princeton University Press.
Richardson, J. H. (1970). İktisadi ve mali yönüyle sosyal güvenlik, (Turan Yazgan,Çev.), İstanbul: İÜ. İktisat Fakültesi Yayınları.
Sallan Gül, S. (2006). Sosyal devlet bitti, yaşasın piyasa! yeni liberalizm ve muhafazakârlık kıskacında refah devleti. Ankara: Ebabil Yayınları.
Sunal, O. (2011). Sosyal politika: sosyal adalet açısından kuramsal bir değerlendirme. Ankara Üniversitesi Sbf Dergisi, 66(3), 283-305.
Şaylan, Gencay. (2003). Değişim, küreselleşme ve devletin yeni işlevi, Ankara: İmge Kitabevi.
Şenkal, Abdülkadir. (2005). Küreselleşme çağında sosyal politika, İstanbul: Alfa Yayınları.
Şenocak, H. (2009). Sosyal güvenlik sistemini oluşturan bileşenlerin tarihi süreç ışığında değerlendirilmesi. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 56.
Türkoğlu, İ. (2013). Sosyal devlet bağlamında Türkiye'de sosyal yardım ve sosyal güvenlik. Akademik İncelemeler Dergisi, 8(3), 275-305.
Venckienė, E. (2014). Some aspects of the I,mage of social state under the rule of law ın the ınterwar perıod in Lithuania. International Journal of Arts and Commerce, 3(2), 33-42.
Yay, S. (2014). Tarihsel süreçte Türkiye'de sosyal devlet. 21. YüzyıldaEğitim ve Toplum, 3(9), 147-161.
Yıldırım, B. (2018). Endüstrileşme ve sosyal politika arasındaki ilişki üzerine bir değerlendirme. Ufkun Ötesi Bilim Dergisi, 18(1), 30-44.
Yolcuoğlu, İ. G. (2012). Türkiye'de sosyal politika ve sosyal hizmetlerin geliştirilmesi. Toplum Ve Sosyal Hizmet, 23(2), 145-158.
Kaynakça Bilgisi / Citation Information
Yılmaz, H. ve Acar, A. (2021). Sosyal devlet olabilmenin anahtarı: sosyal politikalar geliştirebilmek. OPUS–Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 17(37), 4738-4759. DOI: 10.26466/opus.902955