Eğitim Fakültelerinde Bir Sorun: Öğretim Üyelerinin Öğretmenlik Deneyimi Yoksunluğu

Bu araştırmanın amacı, eğitim fakültelerinde görev yapan öğretim üyelerinin öğretmenlik deneyimine sahip olma durumlarının eğitim-öğretim ortamlarına yansımalarını incelemektir. Araştırma nitel bir çalışma olup çalışmada olgu bilim (fenomenoloji) deseni kullanılmış ve amaçlı örnekleme yöntemlerinden, kolay ulaşılabilir durum örneklemesi ve ölçüt örnekleme kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, bir devlet üniversitesinin eğitim fakültesinde görev yapmakta olan 14 öğretim üyesi oluşturmuştur. 8 öğretim üyesi öğretmenlik deneyimine sahipken 6’sının herhangi bir öğretmenlik deneyimi yoktur. Öğretim üyelerinin görüşlerine ilişkin veri toplamak amacıyla araştırmacılar tarafından açık uçlu sorular hazırlanmıştır. Veriler, elektronik form (Google Forms) yoluyla toplanmış ve betimsel analiz tekniği kullanılarak analiz edilmiştir. Sonuç olarak öğretmenlik deneyimi olan öğretim üyelerinin dersin işlenişinde deneyimi olmayan öğretim üyeleri ile birlikte benzer yolları izledikleri görülmekle beraber, ders içeriklerini belirlemede, sınıf yönetimi yaklaşımlarında, öğrencilerle iletişimlerinde, göreve başlarken hissettikleri duygularda, sınav hazırlarken izledikleri yollarda ve öğrenci başarısını değerlendirmelerinde farklılıklar olduğu ortaya çıkmıştır. Bu nedenle eğitim fakültelerinde yetiştirilmek üzere istihdam edilen araştırma görevlilerinin, alana ilişkin bilgi ve deneyimini arttırmak amacıyla haftada bir gün okul ortamında araştırma-inceleme, gözlem ve uygulama yapmaları önerilebilir. Ayrıca göreve yeni başlayan ve daha önce herhangi bir öğretmenlik deneyimi olmayan öğretim üyelerine yönelik mentorluk yapılması önerilebilir.

Anahtar Kelimeler:

Öğretim üyesi, öğretmenlik deneyimi, eğitim, fakülte

A Problem in the Faculties of Education: Lecturers Lack of Teaching Experience

The purpose of this study is to examine the reflection of teaching experience of academicians working in education faculties on education and training. The study is a qualitative research, phenomenology was used in the study and convenience sampling and criteria sampling which are purposeful sampling methods were used. The study group consists of 14 academicians working in an education faculty of a state university. 8 of them have teaching experience while 6 of them have no teaching experience. Open-ended questions were prepared by the researchers to collect data from the views of academicians. The data was collected by a digital form (Google Forms) and was analyzed by descriptive analysis technique. As a result, although it is seen that the instructors with teaching experience generally follow similar paths together with the lecturers who have no experience in the course, they show differences in determining content for lessons, in class management approaches, communication with students, feelings they feel when they start working, preparing exams and evaluating student achievement. Therefore, it can be suggested that research assistants employed in the education faculties may be advised to conduct research-examination, observation and implementation in the school environment one day a week to increase their knowledge and experience in the field. Also it can be advised mentoring to newly appointed faculty members with no previous teaching experience.

Keywords:

Lecturers, experience of teaching, education, faculty,

PDF

___

Anisimova, T. ve Sharafeeva, L. (2018). Methodical training of future teachers as a requirement of new standards. Journal of Social Studies Education Research, (9)2, 62-79.
Aşılıoğlu, B. (2007). Eğitim fakülteleri için öğretim elemanı seçiminde ve yetiştirilmesinde Türkçe yeterliliği sorunu. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (33)3, 99-108.
Babadoğan, C. ve Boz, H. (2005). Öğretmen yetiştirmede kalite sorunları çalıştayı. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi. 1-3 Mart 2005.
Barber, M. ve Mourshed, M. (2007). How the world’s best-performing school systems com out on top. London: McKinsey and Company.
Baykara-Pehlivan, K. (2005). Öğretmen adaylarının iletişim becerisi algıları üzerine bir çalışma. İlköğretim-Online, 4(2), 17-23.
Birgin, O. ve Gürbüz, R. (2008). Sınıf öğretmeni adaylarının ölçme ve değerlendirme konusundaki bilgi düzeylerinin incelenmesi. www.sosbil.selcuk.edu.tr/sos_mak/articles/2008/20/OBIRGIN_RGURBUZ.pdf adresinden 7 Ekim 2018’de erişilmiştir.
Bursalıoğlu, Z. (1994). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. PEGEM Yayınları. No: 9, Ankara.
Çınkır, Ş. ve Çetin-Kuru, S. (2010). Öğretmenlerin okullarda mesleki çalışma ilişkileri hakkındaki görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi [Educational Administration: Theory and Practice], 16(3), 353-371.
Doğan, C. A. (2009). Öğretim elemanlarının ölçme ve değerlendirme araçlarına yönelik görüşleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Erdoğdu. Y. M. (2010, 11-13 Kasım). Öğretmenlerin ölçme ve değerlendirmeye yönelik tutumlarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. International Conference on New Trends in Education and Their Implications bildiri. http://www.iconte.org/FileUpload-/ks59689/File/185.pdf adresinden 8 Kasım 2018’de erişilmiştir.
Ergin, A. ve Birol, C. (2000). Eğitimde iletişim. Ankara: Anı Yayıncılık.
Erginer, E., Erginer, A. ve Bedir, G. (2009). Eğitim fakültelerinde görevli öğretim elemanlarının akademik kökenleri ve öğretmen yeterliklerinin incelenmesi üzerine bir çalışma. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi. (9)2, 93-108.
Gümüş, E. ve Gök, E. (2016). Eğitim fakültelerinde akademik mentorluk ve göreve yeni başlayan öğretim üyelerinin mentorluk ihtiyaçları. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi. 6(2), 268-276. Doi: 10.5961/jhes.2016.163.
Hartell, E., Gumaelius, L. ve Svardh, J. (2015). Investigating technology teachers’ self-efficacy on assessment. International Journal of Technology and Design Education. 25(3), 321-337.
ILO (2012). Handbook of good human resource practices in the teaching profes-sion, GENEVA: International Labour Office (ILO).
Karip, E. ve Köksal, K. (1996). Etkili eğitim sistemlerinin geliştirilmesi. Eğitim Yönetimi. Sayı: 2, 245-257.
Kavcar, C. (2002). Cumhuriyet döneminde dal öğretmeni yetiştirme. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 35(1-2), 1-14.
Kayan, F. M. ve Adıgüzel, A. (2017). Türkiye’de öğretmen eğitimi program standartları ve akreditasyonuna ilişkin ulusal düzeyde yapılan çalışma sonuçlarının incelenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies. 62, 85-102.
Lunenberg, M., Korthagen, F. ve Swennen, A. (2007). The teacher educator as a rol model. Teaching and Teacher Education. 23, 586-601.
MEB (2017). Öğretmenlik mesleği genel yeterlikleri. Öğretmen Yetiştirme ve Geliştirme Genel Müdürlüğü. Ankara.
Memduhoğlu, H. B. (2012). Öğretmen, yönetici, denetmen ve öğretim üyelerinin görüşlerine göre Türkiye’de eğitim denetimi sorunsalı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(1), 135-156.
Neuman, W. L. (2010). Toplumsal araştırma yöntemleri: nitel ve nicel yaklaşımlar (4. Baskı). İstanbul: Yayın Odası.
Özcan, M. (2017). Öğretmen eğitimi nasıl olmalı? http://www.hurriyet.-com.tr/egitim/ogretmen-egitimi-nasil-olmali- 40362838. adresinden 7 Kasım 2018’de elde edilmiştir.
Özcan, M. (2016). Öğretmenleri kötü yetiştiriyoruz. http://www.aljazeera.-com.tr/al-jazeera-ozel/ogretmenleri-kotu- yetistiriyoruz adresinden 8 Kasım 2018’de elde edilmiştir.
Reed, D. G. F., Blackman, L. A., Erath, T. G., Brand, D. ve Novak, D. M. (2018). Guidelines for using behavioral skills training to provide teacher support. Teaching Exceptional Children. Council for Exceptional Children. July/August. 373-380.
Sarıtaş, M. (2003). Sınıf yönetimi ve disiplinle ilgili kurallar geliştirme, Küçükahmet, L. (Ed.) Sınıf yönetiminde yeni yaklaşımlar içinde. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Sünbül, A. M. (1996). Öğretmen niteliği ve öğretimdeki rolleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi. 2(4), 597-607.
Syamsudarni ve Sahraini (2018). An evaluation model of teaching practicum of pre-service EFL teachers at the faculty of education and teacher training in higher education. Arab World English Journal, 9(2). DOI: https://dx.doi.org/10.24093/awej/vol9no2.23.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (7. Baskı). Ankara: Seçkin Yayınları.
Yiğit, B. (2014). Sınıfta disiplin ve öğrenci davranışlarının yönetimi. Şişman, M. ve Turan, S. (Eds.) Sınıf yönetimi içinde. Ankara: Pegem Akademi.
Yücel-Toy, B. (2015). Türkiye’deki hizmet öncesi öğretmen eğitimi araştırmalarının tematik analizi ve öğretmen eğitimi politikalarının yansımaları. Eğitim ve Bilim, 40(178), 23-60.