Egemen ERMİŞ, Arif SATICI, Özgür BOSTANCI, Osman İMAMOĞLU, Mehmet Yalçın TAŞMEKTEPLİGİL

Tenis Antrenörleri Yeterlilik Düzeyinin Araştırılması

Bu çalışmada tenis antrenörlerinin farklı değişkenlere göre yeterliliklerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Farklı kademelerdeki toplam 184 tenis antrenörüne kişisel bilgi formu yanında Antrenör Yeterlilik Ölçeği-II uygulanmıştır. İstatistiksel işlemlerde tek yönlü varyans analizi, LSD ve t-testleri kullanılmıştır. Yaş seviyesi, antrenör kademeleri, antrenörlük yapılan yer, milli olma, ve antrenörlük yılı kategorisine göre motivasyon, oyun stratejileri, teknik öğretimi, karakter oluşumu ve fiziksel kondisyon alt ölçeklerinde istatiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmiştir (p <0,05 ve p<0,001). Yaş seviyesi, antrenörlük kademesi ve antrenörlük yılı arttıkça alt ölçek puanları yükselmiştir. Stajyer antrenörlerin alt ölçek puanları düşük bulunmuştur. Milli olan tenis antrenörlerinin alt ölçek puanlarının genelde diğerlerinden daha yüksek olduğu görülmüştür. Yaş gruplarına göre 25 yaş ve altındakilerin ortalama puanı 26 ve 31 yaş arasındakilerin puanlarından daha düşüktür. Antrenörlük kademesine göre, belge sahibi olmayan stajyer antrenörlerin ortalama puanı 1. kademede ve 2. Kademe belge sahibi olanların puanlarından daha düşüktür. Sonuç: Tenis antrenörlerinin kortta harcadıkları mesaileri ve tecrübeleri arttıkça yeterliliklerinin yükseldiği sonucuna varılmıştır. Tenis antrenörlerinin yeterlilik düzeylerinin orta seviyede olduğu söylenebilir. Özellikle oyun stratejileri ve kondisyon yeterliliği konusunda daha fazla gelişim sağlamaları önerilir.

Anahtar Kelimeler:

Tenis antrenörü, Yeterlilik, Öz yeterlilik

Investigation of Self-efficacy Levels of Tennis Coaches

The aim was to compare the self-efficacy of tennis coaches according to different variables. Personal information form and Coaching Self-efficacy Scale-II were given to a total of 184 tennis coaches of different levels. One way ANOVA, LSD and t-tests were used for statistical analysis. Statistically significant difference was found in motivation, game strategies, technical teaching, character formation and physical fitness in terms of age, coaching levels, place of coaching, state of being in the national team, and years of coaching (p <0,05 and p<0,001). As age level, coaching level and years of coaching increased, subscale scores also increased. Subscale scores of trainee coaches were found to be low. Subscale scores of the national team tennis coaches were generally higher than the scores of others. In terms of age groups, the average scores of coaches aged 25 and younger were lower than those of coaches aged between 26 and 31. In terms of coaching ranks, the average scores of trainee coaches who did not have certificate were lower than those of coaches who had first and second rank certificates. It was concluded that the more time tennis coaches spent on the court and the more experience they had, the higher their self-efficacy was. It can be said that tennis coaches have moderate level of self-efficacy. It is recommended that they should improve more about game strategies and fitness efficacy.

Keywords:

Tennis coach, Competence, Self-efficacy,

PDF

___

Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological review, 84(2), 191-215.
Bandura A (2001): Social cognitive theory: an angetic perspective. Annual Reviev of Psychology, 54(1), 1-26.
Cervone, D. ve Peake, P.K. (1986) Ancholoring, efficacy, and action: The influence of Judgmental heuristic on self efficacy judgments and behavior. Journal of Personality and Social Psychology, 50, 492-501.
Çelik, V.O. (2005) Amatör futbol antrenörlerinin liderlik özellikleri üzerine bir araştırma, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi, Sağlık Bilimleri, Enstitüsü, Eskişehir.
Feltz, D. L., Chase, M. A., Moritz, S. E., ve Sullivan, P. J. (1999). A conceptual model of coaching efficacy: Preliminary investigation and instrument development. Journal of Educational Psychology, 91(4), 765-776.
Güllü, S. ve Donuk, B. (2019). Futbol antrenörlerinin duygusal emek ve antrenör yeterlilikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Tarih Okulu Dergisi (TOD), 12(38), 58-79.
Horn, T. S. (2002). Coaching effectiveness in the sport domain. In (T. S. Horn Ed.), Advances in sport psychology (2nd ed.), (p.309-354). Champaign,IL: Human Kinetics.
Horn, T. S. (2008). Coaching effectiveness in the sport domain. In T. S. Horn (Ed.), Advances in sport psychology (3rd ed.), (p. 239-268). Champaign, IL: Human Knetics.
İmamoğlu, R. (2001). Bazı takım ve ferdi spor branşlarındaki antrenörlerin is tatmin düzeylerinin incelenmesi üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi,Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Koçak, V.C. ve Güven, Ö.(2018). Voleybol antrenörü mesleki öz yeterlik ölçeği geçerlik ve günenirlik çalışması.SPORMETRE,16(2),162-177
Koçak, V.C. (2019) Antrenör adaylarının antrenör öz yeterlik düzeylerinin incelenmesi. SPORMETRE, 17(1),55-62
Kowalski, C.L. (2007). An analysis of coaching efficacy in volunteer soccer coaches. Master Thesis, North Iowa University. U.S.A.
Köksal F. (2008) . Antrenörlerin liderlik tarzları ile öz-yeterlilikleri arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Myers, N. D., Feltz, D. L., Chase, M. A., Reckase, M. D., ve Hancock, G. R. (2008). The coaching efficacy scale II—high school teams. Educational and Psychological Measurement, 68(6), 1059-1076.
Öcel, H. (2002). Takım sporu yapan oyuncularda kolektif yeterlik öz-yeterlik ve sargınlık ile başarı algı ve beklentileri arasındaki ilişkiler. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Pajares, F. ve Schunk, D.L. (2002). Self and self-belief in psychology and education: an historical perspective. Improving Academic Achievement. New York: Academic Press.
Schunk DH, (2009). Learning theories an educational perspective. (M. Şahin, Çev. Ed.). Ankara: Nobel Yayınevi.
Toklu, O. (2010). Tenis antrenörlerinde liderlik özellikleri ve öz yeterlilikleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Unutmaz, V. ve Gençer T. (2017). Antrenör yeterlilik ölçeği II'nin Türkçe uyarlama çalışması. Journal of Sport Sciences Researches, 2(2), 69-78.