ECOSERV Hizmet Kalitesi Ölçüm Modeli ile Ekoturistlerin Çevresel Tutum ve Davranışları Arasındaki İlişki: Ekoçiftliklerde Bir Uygulama

Ekoturist, ekoturizm aktivitelerinin ortaya çıkması ve yaygınlaşması ile birlikte ortaya çıkan ve ekoturizm faaliyetlerine özgü bir turist biçimidir. Çevreci, konfordan ziyade deneyim kazanma, doğanın bozulmamış yapısına saygılı, yerel dil, kültürel etkileşim hedefi olan ve maliyet beklentisi geri planda olan kişilerdir.Ekoturistler sahip oldukları özellikler, amaçları, turizm aktiviteleri, seyahatlerine ilişkin özellikleri, motivasyonları, tutum ve davranışları açısından diğer turist türlerinden ayrılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, ekoturistlerin çevresel tutum ve davranışları ile beklenen ve algılanan hizmet kalitesi arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktır. Bu amaçla belirlenen hipotezler, korelasyon analizi ile test edilmiş ve anlamlı sonuçlar elde edilmiştir. Araştırma sonucunda, beklenen hizmet kalitesi ile algılanan hizmet kalitesi arasında negatif yönlü ilişki ortaya çıkmıştır. Ayrıca ekoturistlerin çevresel tutum ve davranışları ile beklenen hizmet kalitesi arasında anlamlı bir ilişki olmadığı fakat ekoturistlerin çevresel tutum ve davranışları ile algılanan hizmet kalitesi arasında anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

ECOSERV Hizmet Kalitesi, Çevresel Tutum, Çevresel Davranış

The Relationship Between ECOSERV Service Quality Measurement Model And Environmental Attitudes And Behaviors of Ecotourists: An Application on Ecofarms

The ecotourist is a tourist who is unique to the ecotourism activities that emerges with the emergence and spread of ecotourism activities. These tourists are people who are environmentally friendly, give importance to experience, respect the nature's intact nature, have a target of local language and cultural interaction and have a low cost expectation. Ecotourists differ from other types of tourists in terms of their characteristics, objectives, tourism activities, travel characteristics, motivations, attitudes and behaviors. The aim of this study was to determine the relationship between ecotourists' environmental attitudes and behaviors and expected and perceived service quality. The hypotheses determined for this purpose were tested by correlation analysis and significant results were obtained. As a result of the research, a negative relationship was observed between expected service quality and perceived service quality. In addition, there was no significant relationship between ecotourists 'environmental attitudes and behaviors and expected service quality, but there was a significant relationship between ecotourists' environmental behaviors and perceived service quality.

Keywords:

ECOSERV Service Quality, Environmental Attitudes, Environmental Behaviors,

PDF

___

Altan, Ş. (2006). Türkiye’de ekoturizm uygulamaları ve ekonomiye katkıları. (Yüksek Lisans Tezi), Niğde Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
Bastič, M., ve Gojčič, S. (2012). Measurement scale for eco-component of hotel service quality. International Journal of Hospitality Management, 31(3), 1012-1020.
Demir, C., ve Çevirgen, A. (2006). Ekoturizm yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
Erdoğan, N. (2003). Çevre ve (Eko)turizm. Ankara: Genel Yayın ve Dağıtım.
Fennell, D.A. ve Nowaczek, A.M. (2003). An examination of values and environmental attitudes among ecotourists: A desciptive study involving three samples. Tourism Recreation Research, 28(1). 11-12.
Goldman, D., Yavetz, B., ve Peer, S. (2006). Environmental literacy in teacher training in Israel: Environmental behavior of new students. Journal of Environmental Education, 38(1), 3–22.
Güçer, E., ve Kement, Ü. (2015). Ekoturizm kapsamında seyahat eden tüketicilerin çevreye duyarlı davranışlarının incelenmesi: Ayder örneği. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Elektronik Dergisi, 6(14), 69-84.
Güngör, S. (2017). Buca kaynaklar ekoturizm potansiyeli. (Yüksek Lisans Tezi), Kâtip Çelebi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Güven, E. (2013). Çevre sorunlarına yönelik tutum ölçeğinin geliştirilmesi ve öğretmen adaylarının tutumlarının belirlenmesi. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(2), 411-430.
Haberal, H. (2015). Turizmde alternatif ekolojik turizm- doğa turizmi kırsal turizm yayla turizmi. Ankara: Detay Yayıncılık.
Hacıefendioğlu, Ş., ve Koç Ü. (2009). Hizmet kalitesi algılamalarının müşteri bağlılığına etkisi ve fast-food sektöründe bir araştırma. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(2), 146 – 167.
Kalaycı, Ş., (2010), SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri, (5.Baskı). Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
Kaypak, Ş. (2010). Ekolojik turizmin sürdürülebilirliği. Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 2(2), 93-114.
Khan, M. (1996). An examination of the service quality expectations of the ecotourist. (Doctoral Thesis), Virgina: Virginia Polytechnic Institute and State University.
Khan, M. (2003). ECOSERV ecotourists quality expectations. Annals of Tourism Research, 30(1), 109–124
Krathwohl, D. R., Bloom, B. S., ve Masia, B. B. (1973). Taxonomy of educational objectives, the classification of educational goals, handbook II: Affective Domain, New York: David McKayCo. Inc.
Kuter, N., ve Ünal, E. (2009). Sürdürülebilirlik kapsamında ekoturizmin çevresel, ekonomik ve sosyo-kültürel etkileri. Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 9(2), 146-156.
Kwayanti, V. (2016). Pengaruh ECOSERV terhadap destinaton image di ekowisata Mangrove Wonorejo. University of Surabaya. Faculty of Business and Economic. (Undergraduate Thesis), United King-dom: University of Southampton.
Liu, C. H., Hong, C. Y. ve Li, J. F. (2013). The determinants of ecotourism behavioral intentions. Global Journal of Business Research, 7(4), 71-84.
Nihalani, M. (2012). Eco-tourism service quality and ethical practices: A case study of tourist satisfaction on the desert triangle of rajastahn.Grin Verlag.
Nilsson, M., ve Küller, R. (2000). Travel behaviour and environmental concern. Transportation Research Part D: Transport and Environ-ment, 5(3), 211-234.
Noorazlan, M., Aziz., A., ve Isa, S. S. (2015). Pilot study on participation in outdoor recreation program determine perceived service quality in ecotourism services among tourists. International Journal of Administration and Governance, 1(4), 128-133
Perkins, H. E., ve Brown, P. R. (2012). Environmental values and the so-called true ecotourist. Journal of Travel Research, 51(6), 793-803.
Rivera, M. A., ve Croes, R. (2010). Ecotourists' loyalty: Will they tell about the destination or will they return? Journal of Ecotourism, 9(2), 85-103.
Said, A., Shuib, A., Ayob, N., ve Yaakub, F. (2013). An evaluation of service quality from visitors'perspectives: The case of Niah National Park in Sarawak. International Journal of Business ve Society, 14(1), 61-78.
The Survey System, “Sample Size Calculator”, https://www.surveysystem.com/sscalc.htm, Erişim Tarihi: 20.09.2017.
Timothy, L., ve Roh, Y. H (2004). Ecotourists satisfaction and behavioral intention. Journal Of Ecotourism and Leisure Research, 16(4), 111-130.
Timur, S., ve Yılmaz, M. (2013). Çevre davranış ölçeğinin Türkçe’ ye uyarlanması. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(2), 317-333.
Uslu, A., Akay, B., ve Ünal, A (2013). Hizmet kalitesinin ECOSERV yöntemi ile ölçülmesi: Fethiye kelebekler vadisinde bir araştırma. Seyahat ve Otel İşletmeciliği Dergisi, 10(1), 54-71.
Ünüvar, Ş. ve Aydın, M. (2017). ekoturizm destinasyonlarında hizmet kalitesinin ECOSERV ile ölçülmesi: Türkiye’deki kıyı bölgeleri-ne yönelik bir araştırma. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(3), 1-15.
WHO, https://www.wto.org/ Erişim Tarihi: 12 Eylül 2017.
Yusof, N., Rahman, F.A., Jamil, M.F.C ve Iranmanesh, M. (2014). measuring the quality of ecotourism services: Case study–based model validation. Sage Open, 4(2), 1-9.
Yücel, C. (2002) Turizmde yükselen değer: Ekoturizm. https://www.tursab.org.tr/dosya/1023/02nieko_1023_1889046.pdf Erişim Tarihi: 23 Eylül 2017.