Yıldız TEZEL BAYDAR, Yıldırım beyazıt GÜLHAN, Aysun DANAYİYEN

Analyzing The Relationship Between The Physician Assistants’ Perceptions of Mentorship and Their Self-Efficacy: A Sample From Izmir Province

Objective: Mentors are assigned to physician assistants by the heads of departments they work in after they start their duty. This study seeks to reveal physician assistants’ per-ceptions towards their mentors and the relationship be-tween their such perceptions and self-efficacy. Materials and Methods: The population of this study covers physician assistants working in Ege University Hos-pital, Izmir Atatürk Training and Research Hospital, and Izmir Tepecik Training and Research Hospital. 436 of them were reached within the scope of the study. The sur-vey method was used for data collection to measure physi-cian assistants’ perceptions of mentorship and self-efficacy. The data were analyzed using SPSS 22.0. Results: The physicians working in the training and re-search hospitals have a significantly higher Mentoring Functions Scale total score, significantly higher score for acceptance and confirmation, significantly higher score for sponsorship, and significantly higher score for exposure and visibility compared to the physicians working in the university hospital (p

Uzmanlık Öğrencisi Hekimlerin Mentorluk Algılaması ve Öz Etkililikleri Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi: İzmir İlinde Bir Çalışma

Objective: Mentors are assigned to physician assistants by the heads of departments they work in after they start their duty. This study seeks to reveal physician assistants’ perceptions towards their mentors and the relationship between their such perceptions and self-efficacy. Materials and Methods: The population of this study covers physician assistants working in Ege University Hospital, Izmir Atatürk Training and Research Hospital, and Izmir Tepecik Training and Research Hospital. 436 of them were reached within the scope of the study. The survey method was used for data collection to measure physician assistants’ perceptions of mentorship and selfefficacy. The data were analyzed using SPSS 22.0. Results: The physicians working in the training and research hospitals have a significantly higher Mentoring Functions Scale total score, significantly higher score for acceptance and confirmation, significantly higher score for sponsorship, and significantly higher score for exposure and visibility compared to the physicians working in the university hospital (p

PDF

___

1. Frei E, Stamm M, Buddeberg-Fischer B. Mentoring programs for medical students - A review of the PubMed literature 2000-2008. BMC Med Educ. 2010. doi:10.1186/1472-6920- 10-32

2. Berk RA, Berg J, Mortimer R, Walton-Moss B, Yeo TP. Measuring the effectiveness of faculty mentoring relationships. Acad Med. 2005. doi:10.1097/00001888-200501000-00017

3. Stueart RD, M. S. Developing Library Leaders: A How-To-Do-İt Man-ual For Coaching, Team Building, And Mentoring Li-brary Staff. In: New York, NY: Neal-Schuman Publishers Inc. ; 2010.

4. Hayes EF. Approaches to mentoring: how to mentor and be mentored. J Am Acad Nurse P r a c t . 2 0 0 5 . d o i : 1 0 . 1 1 1 1 / j . 1 7 4 5 - 7599.2005.00068.x

5. Kram KE, Isabella LA. Mentoring Alternatives: The Role of Peer Relationships in Career Development. Acad Manag J. 1985. doi:10.5465/256064

6. Cantimer G.. İlköğretim okul yöneticileri ve ilköğretim müfettişlerinin mentorluk rollerine ilişkin görüşleri (Sakarya İli Örneği). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi,2008.

7. Noe RA. Women and Mentoring: A Review and Research Agenda. Acad Manag Rev. 1988. doi:10.5465/amr.1988.4306784

8. Esas İ. Mentorluk ve bireysel kariyer arasındaki ilişki. İstanbul Arel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı İşletme Yönetimi Tezli Yüksek Lisans Programı Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, Türkiye. 2013.

9. Ragins BR, Cotton JL. Mentor functions and outcomes: A comparison of men and women in formal and informal mentoring relationships. J Appl Psychol. 1999. doi:10.1037/0021- 9010.84.4.529

10. Bandura A. Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychol Rev. 1977. doi:10.1037/0033-295X.84.2.191

11. Koçoğlu F. Sağlığı geliştirici yaşam tarzı ve öz etkili-lik-yeterlilik durumunun sosyo-ekonomik durum ile ilişkisi. Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Hemşirelik Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Konya, Türkiye. 2009.

12. Bandura A. Social foundations of thought and action : a social cognitive theory / Albert Bandura. New Jersey Prentice-Hall, 1986. 1986.

13. Senemoğlu N. Gelişim Öğrenme ve Öğretim: Kuramdan Uygulamaya.; Yargı Yayınevi, Ankara, Ağustos 2013.

14. Ekici G. Akademik öz-yeterlik ölçeği: Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Derg. 2012;(43):174-185 2007.

15. Esas İ. Mentorluk ve bireysel kariyer arasındaki ilişki. İstanbul Arel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı İşletme Yönetimi Tezli Yüksek Lisans Programı Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, Türkiye. 2013.

16. Gözüm S, Aksayan S. Öz-etkililik-yeterlik ölçeğinin Türkçe formunun güvenirlilik ve geçerliliği. Atatürk Üniversitesi HYO Dergisi. 1999;2:21-34.

17. Scholz U, Gutiérrez Doña B, Sud S, Schwarzer R. Is General Self-Efficacy a Universal Construct?1. Eur J Psychol Assess. 2002. doi:10.1027//1015-5759.18.3.242

18. Yiğitbaş Ç, Yetkin A. Sağlık yüksekokulu öğrencilerinin öz etkililik yeterlik düzeyinin değerlendirilmesi. Cumhur Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Derg. 2003;7:6-13.

19. Okçin F, Gerçeklioğlu G. Öğrencilerin ÖzEtkililik-Yeterlilik Algıları Ve Sosyal Destek Düzeylerinin İncelenmesi. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilim Derg. 2013;2(1):40-51.

20. Yentür DN, Şimşek Z, Gürses G, Özer M. Sağlık hizmetleri meslek yüksekokulu öğrencilerinin öz-etkililik yeterlik düzeyleri. Fırat Sağlık Hizmetleri Derg. 2009;4(12):21-32.

21. Karadağ E, Aksoy D, Ucuzal M. Sağlık yüksekokulu öğrencilerinin öz etkililik-yeterlik düzeyleri. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Derg. 2011;4(1):13-19.

22. Tan MN, Özçakar N, Kartal M. Asistan Hekimlerin Tıpta Uzmanlık Eğitimi Kapsamında Mesleki Memnuniyetleri ve Yaşam Koşulları ile İlişkisi. Marmara Med J. 2015. doi:10.5472/ mmj.67122

23. Vatan F. Hemşirelerde liderlik geliştirmede formal mentorluk programı: eylem araştırması. Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Halk Sağlığı Hemşireliği Anabilim Dalı Programı Doktora Tezi, İzmir, Türkiye. 2009.

24. Dimitriadis K, von der Borch P, Störmann S, et al. Characteristics of mentoring relationships formed by medical students and faculty. Med Ed uc Onli ne. 2 0 1 2 . d o i:1 0 .3 4 02 / meo.v17i0.17242

25. Ünal Keskin G, Orgun F. Öǧrencilerin öz etkililik-yeterlilik düzeyleri ile başa çikma stratejilerinin incelenmesi. Anadolu Psikiyatr Derg. 2006;7: 92-99.

26. Sakız G., Başarıda Anahtar Kelime: Öz-yeterlik. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Derg. 2013.

27. Çitak N, Altaş O. Türkiye’deki göǧüs cerrahisi ve kalp ve damar cerrahisi uzmanlik öǧrencisi gözü ile tipta uzmanlik eǧitimi ve eǧitim veren kurumlardaki durum. Turkish J Thorac Cardiovasc Surg. 2012. doi:10.5606/ tgkdc.dergisi.2012.161

28. Kösemehmetoǧlu K, Tan A, Esen T, Eren Ateş K. Asistanlarin Bakişi ile Türkiye’de patoloji uzmanlik öǧrencisi eǧitimi: Bir anket çalişmasi. Turk Patoloji Dergisi/Turkish J Pathol. 2010. doi:10.5146/tjpath.2010.01005

29. İbrahimoğlu N. Biçimsel Olmayan Mentorluk Yo luyla Öz -Etkinliğin Artırılması. Sosyoekonomi. 2013. doi:10.17233/se.51685

30. Levinson W, Kaufman K, Clark B, Tolle SW. Mentors and role models for women in academic medicine. West J Med. 1991.