ÖzetKurumlar, kriz durumlarında itibarlarını yönetmek için etkin kriz iletişim stratejileri uygulamalıdır.Böylece paydaşlar sürekli bilgilendirilerek, kriz sebebiyle oluşabilecek olumsuz algılar azaltılabilir ve ortadankaldırılabilir. Dolayısıyla kriz iletişimi faaliyetlerine yönelik yapılan çalışmalara gereksinim duyulmaktadır.Araştırmanın temel amacı, üniversitelerde sıklıkla meydana gelen kriz türlerini belirlemek ve yüksek.ğretimkurumlarında yürütülen kriz iletişimi çabalarını değerlendirmektir. Bu çalışmada; krizler ve kriz iletişim çabaları,medyadaki yansımaları çerçevesinde değerlendirilmiştir. Krizlerin ve krize yönelik sunulan cevaplarınsınıflandırılmasında ve analizinde içerik analizi uygulanmıştır. Araştırma sonucunda Türkiye’deki üniversitelerdeyaşanan krizlerin türleri; yerleşke güvenliği, eylemler, protestolar, gizli bilgi kaybı, maddi olanaklarınkaybı, yönetici ve önemli personel kaybı, personel arası problemler, kazaların artışı, iftira ve dedikodular,gereksiz açıklamalar, söylentiler, .rgüt ve çalışanların itibarına zarar, terör, işyerinde şiddet, yolsuzluk, yangınve salgın olarak belirlenmiştir. Üniversitelerin yerleşke güvenliği, personel arası problemler, kazaların artışı,yolsuzluk ve yangına yönelik hiçbir iletişimsel çaba sarf etmediği g.rülmektedir.

Abstract Institutions should implement effective crisis communication strategies to manage their reputations in crisis situations. Thus, the negative perceptions that may occur because of crisis can be reduced and eliminated by continuously informing stakeholders. Therefore, various researches are needed in the area of crisis communication management. The aim of the study is to determine the types of crises that often occur in universities and evaluate the crisis communication efforts in higher education institutions. Crises and crisis communication efforts were evaluated within the framework of media reflections in this study. Content analysis was applied in the classification of crises and responses provided for crises. As a result, the types of crises in Turkish universities were determined as campus safety, actions, protests, loss of confidential information, loss of financial opportunities, loss of key managers and personnel, staff problems, increase of accidents, slander and gossip, unnecessary explanations, rumors, damage to organization and employee reputation, terrorism, workplace violence, corruption, fire and epidemic. It is seen that universities don’t make any communicational effort regarding campus safety, staff problems, increase of accidents, corruption or fire.