Dünyanın anası ve memleketlerin efendisidir. İbnu’l-Enbârî şöyle dedi: “Bağdat’ın kökeni Arap olmayanlarla ilgilidir.” Araplar ise bu söz hakkında görüş ayrılığı içindedirler; çünkü kelimenin ne kökeni onların sözleri ile alakalıdır, ne de türeyişi dilleri ile ilgilidir. Arap olmayanlardan birisi şöyle dedi: “Bu sözün anlamı, bir adamın bostanı demektir; bağ, bostan dâd ise bir adamın adıdır.”. Diğer birisi de şunu söylemektedir: “Bağin bir putun adıdır. Kisrâ’ya, doğu kökenli bir hadım armağan edildi, o da burayı (Bağdat’ın bulunduğu yeri) ona ikta olarak verdi. Anılan hadım kendi memleketinde putperest idi, bunun üzerine o şöyle dedi: ‘bağ dâd yani put bana onu verdi.’”. Bağ kelimesinin, bostan, "dâd" kelimesinin ise "verdi" anlamına geldiği de söylenir. Kisrâ, anılan hadıma o bostanı bağışladı, sonra da şöyle dedi: “bağ-dâd”. Böylece burası o şekilde isimlendirildi.