Onuralp SEFEROĞLU, Ülkü KARAMAN, İrem ALDEMİR, Zeynep KOLÖREN

Giardia intestinalis

Giardia intestinalis, kamçılı bir protozoondur. İlk olarak 1859 yılında Lambl tarafından Cercomonas intestinalis olarak tanımlanmış, 1915 yılında Stiles tarafından, Paris’ten Giard ve Prag’dan Lambl onuruna, Giardia lamblia olarak yeniden adlandırılmıştır. Ülkemizde G. intestinalis ismi yaygın olup yapmış olduğu enfeksiyona giardiyoz denir. Giardia intestinalis hem insanları hem de hayvanları enfekte eden bir bağırsak kamçılısıdır ve dünya genelinde insanlarda bağırsak parazitozunun en yaygın nedenidir. Literatürlerde bu organizmadan G. lamblia, G. intestinalis ve G. duodenalis olarak bahsedilmesi, söz konusu kamçılının sınıflandırılması ve bilimsel adlandırılması konusunda hala tartışmaların olduğunun kanıtıdır. Günümüzde G. intestinalis içinde kayda değer bir genetik farklılığın olduğu kabul edilmektedir. Moleküler biyoloji temelinde Giardia genusu subgenotipleri içeren ana genotiplere ayrılır. İnsan enfeksiyonları ile ilişkili büyük G. intestinalis genotipleri assemblage (takım) A ve B’dir. Assemblage B tipik olarak sadece insan izolatları ile birlikte iken; assemblage A hem insan hem de hayvan izolatlarının karışımıyla birliktedir. Hayvandan insana geçen zoonotik enfeksiyonların çoğu assemblage A ile meydana gelir. G. intestinalis ile enfeksiyon fekal oral geçiş ya da kontamine olmuş yiyecek veya suyun kullanımı yoluyla meydana gelir ve insan enfeksiyonu için 100 kistten sadece 10’unun inokulumu yeterlidir. Bu patojenin sıklığı, sanayileşmiş ülkelerde %1-7, gelişmekte olan ülkelerde ise %5-50 arasındadır. Giardiyoz tanısında zaman zaman sorunlar yaşanan önemli bir enfeksiyon hastalığıdır. Tanıda çoğunlukla mikroskopi ön plandadır. Moleküler temele dayalı yöntemlere ek olarak G. intestinalis'in genotiplenmesine yönelik yöntemler, örneklerdeki genetik materyali saptamaya yönelik testler mevcuttur.

Anahtar Kelimeler:

Giardiasis, Giardia intestinalis, tanı yöntemleri, klinik, Giardiasis, Giardia intestinalis, tanı yöntemleri, klinik

The Giardia intestinalis

The Giardia intestinalis is a flagella protozoan. It was defined as Cercomonas intestinalis by Lamblia for the first time in 1859, in 1915 it was renamed as Giardia lamblia by Stiles for the honor of Giardia in from Paris and Lamb in from Prague. The name Giardia intestinalis is common in our country, and its infection is called “giardiyosis”. The Giardia intestinalis is a gut flagella which infects both human and animal and it is the most common reason of the intestinal parasitizes in humans across the globe. This organism’s being mentioned as G. amblia, G. intestinalis and G. duodenalis in the literature is the proof that there has still been discussions about the classification and scientific naming of that flagella. Today, the presence of a significant genetic diversity in the G. intestinalis is accepted. The molecular biology is separated into major genotypes which includes Giardia genotypes sub genotype on its basis. The big G. lamblia genotypes assemblage associated with human infections (team) are A and B. While Assemblage B is typically only with human isolates; assemblage A is with the mixtures of both human and animal isolates. Most of the zoonotic infections passing from animal to man occurs with the assemblage A.The G.intestinalis infection occurs through the use of the contaminated or fecal oral passed food or water and for the human infection, only the inoculum 10 of 100 cysts is sufficient. The frequency of this pathogen is between %1-7 in the industrialized countries, while it is between 5-50% in the developing countries. Giardiosis is an important infectious disease that has occasional problems in its diagnosis. The microscopy is mostly in the foreground in the diagnosis. In the diagnosis of giardiosis, the methods for genotyping of G. intestinalis are available in addition to the methods based on molecular basis, the tests for detecting genetic mterial in the examples

Keywords:

Giardiosis, Giardia intestinalis, diagnosis methods, clinic, Giardiosis, Giardia intestinalis, diagnosis methods, clinic,

PDF

___

1.Özcel MA, Üner A (Editörler). Giardiosis. In: Daldal N, Özensoy S. Giardia intestinalis'in morfolojisi ve evrimi. "" Türkiye Parazitoloji Derneği Yay. no: 14, 1997: 1-16.
2. Değerli S. Giardia intestinalis’in aksenik kültürü, patogenezi ve tanısal özellikleri. Doktora tezi, Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Parazitoloji Anabilim Dalı, 2001.
3. M.A. Özcel, Y. Özbel, M. Ak (Editörler), Özcel’in Tıbbi Parazit Hastalıkları. Ak M, Türk M, Güneş K. Giardiosis, 1. Baskı, 9.bölüm, İzmir: Meta Basım, 2007:323-344.
4. Yürük M. Giardia lamblia bulunan okul çağı çocuklarda immunoglobuline düzeyinin araştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Parazitoloji Anabilim Dalı, 2003.
5. Aras D. Giardia lamblia’nın Tanısında Lateks Aglütinasyon Yönteminin Uygulanması, Çukurova üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Bilim Uzmanlığı Tezi, Parazitoloji anabilim Dalı, 1996.
6. Özbilgin A. Barsak Protozoonları. ANKEM Derg 2006;20(Ek 2):166-169.7. ttp://www.dpd.cdc.gov8. http://www.dpd.cdc.gov/dpdx 9. Thompson RAC. Reynoldson JA, Lymbery AJ.) (Editörler). Giardia from molecules to disease. In: Farthing MJG. Giardiasis as a disease CAB. International Wallingford. Oxan OX 10 8DE. UK. ISBM 0851988407. 1994:15-37.
10. Kolören Z, Seferoğlu O, Delioğlu BK. Yeşilırmak Nehri ve Tersakan Çayı’ndan (Amasya) Alınan Yüzeysel Su Örneklerinde Giardia intestinalis Yaygınlığının Nested PCR Tekniği ile Tespiti. 15-18 Kasım 2012, Antalya.2. Ulusal Moleküler Biyoloji ve Biyoteknoloji Kongresi (Uluslararası katılımlı), 2012.
11. Castro-Hermida JA, Garcı´a-Presedo I, Almeida A, Gonza´lezWarleta M, Correia Da Costa JM, Mezo M. Detection of Cryptosporidium spp. and Giardia duodenalis in surface water: A health risk for humans and animals. Water Research, 2009;43:4133 – 4142
12. Mons C, Dume`tre A, Gosselin S, Galliot C, Moulin J. Monitoring of Cryptosporidium and Giardia river contamination in Paris area. Water Research, 2009;43:211– 217
13. Bakir B, Tanyüksel M, Saylam F, Tanriverdi S, Araz RE, Hacim AK, Hasde M. Investigation of waterborne parasites in drinking water sources of Ankara, Turkey. The Journal of Microbiology, 2003; 41(2):148-151
14. Seferoğlu O. Kolören Z. 2012. Ordu İli Melet Irmağı’ndan Alınan Su Örneklerinde Giardia intestinalis’in İlmiğe Dayalı İzotermal Amplifikasyon (LAMP) Yöntemiyle Tespit Edilmesi. 3-7 Eylül 2012, İzmir, 21.Ulusal Biyoloji Kongresi. 2012:1280.
15. Seferoğlu O. Kolören Z. Karaman Ü. Ayaz E. 2013. Giresun İli ve İlçeleri’nden Alınan Yüzeysel Su Örneklerinde Giardia intestinalis’in Nested PCR Kullanılarak Tespit dilmesi. 29 Eylül5 Ekim 2013, Denizli, 18. Ulusal Parazitoloji Kongresi, 2013:198.
16. Karaman Ü, Kolören Z, Seferoğlu O, Ayaz E, Demirel E.. Samsun İl ve İlçelerinden Alınan Çevresel Sularda Parazitlerin Varlığı. 29 Eylül-5 Ekim 2013, Denizli, 18. Ulusal Parazitoloji Kongresi, 2013:229.
17. Korkmaz M, Köse Ş, Sin A, Özkan AT, Ülgen Z. Giardiasisli Hastalarda IgG, IgA, IgM, IgD ve IgE Düzeyleri. T. Parazitol Derg. 200;24(2):101-105.
18. Saygı G. Temel Tıbbi Parazitoloji. 2. Baskı, Sivas, 2002: 49-51.19. Karaman Ü, Çolak C, Karcı E, Karadan M, Yüce Fırat P. Giardia intestinalis ve gelişme geriliği tanısı alan çocuklarda hemogram sonuçlarının değerlendirilmesi. Tıp Araştırmaları Dergisi, 2011;9(2):128–131.
20. Uyar Y, Taylan Özkan A. Amebiyazis, Giardiyazis ve Kriptosporidiyazis tanısında antijen tarama yöntemlerinin yeri. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 2009;33(2): 140 – 150s. 21. WHO World Health Organisation Geneva. Guidelines for Drinking water Quality.3nd Ed,Vol.1. 2008.
22. İTASHY İnsani Tüketim Amaçlı Sular Hakkında Yönetmelik 17.2.2005 tarihli ve 25730 sayılı Resmî Gazete, Ankara. 2005. 23. SKKY Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği, 31.12.2004 Tarih ve 25687 Sayılı Resmi Gazete, Ankara. 2004