İNSAN, ÖRGÜT VE BİLGİ SERMAYESİNİN TASARLANMASINDA BİR ARAÇ OLARAK STRATEJİ HARİTASI VE OTOMOTİV ŞİRKETİNDE BİR UYGULAMA

Rekabetin gittikçe arttığı günümüz iş dünyasında ayakta kalabilmek için işletme performansının, olabilecek en yüksek seviyeye çıkarılması gerekmektedir. Bu nedenden dolayı işletme performansının devamlı kontrol altında tutulması ve aralıksız takip edilerek sonuçların değerlendirilmesi gerekmektedir. Birçok ülkede olduğu gibi Türkiye’de de bu değişimin farkında olan birçok kurum farklı ve kullanılabilir strateji arayışına girmişlerdir. 1980’lerin başından itibaren işletme yönetiminde birçok yeni teknik ortaya atılmıştır. Bunlardan biri de Kaplan ve Norton (1996)’un geliştirdiği Strateji Haritası yöntemidir. Strateji haritası ile işletmeler fiziksel varlıkların yanında maddi varlığı olmayan değerlerinde ölçümünü yapabilmektedirler. Bu ölçümler finansal boyut, müşteri boyutu, içsel süreç boyutu, öğrenme ve gelişme boyutu olarak tanımlanan 4 boyut ile yapılmaktadır. Öğrenme ve büyüme perspektifi, organizasyonu uzun vadeli büyüme ve gelişme yaratmak için oluşturması gereker altyapıyı tanımlar. Örgütsel öğrenme ve büyüme üç temel kaynaktan gelir: İnsan, bilgi ve örgüt sermayeleri. Bu makale, stratejik insan kaynakları yönetimi alanında güncel bir kavram olan ve özellikle insan kaynakları fonksiyonlarının işletme performansı üzerindeki etkisinin ölçümlenmesi amacıyla kullanılan Strateji Haritalarındaki, öğrenme ve gelişme boyutunu tanıtmayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Strateji Haritası, İnsan Sermayesi, Bilgi Sermayesi, Örgütsel Sermaye

PDF

___

Ağca, V., Tuncer, E., (2006). “Çok Boyutlu Performans Değerleme Modelleri ve Bir Balanced Scorecard Örneği”, Afyon Kocatepe Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 8 (1), 173- 193.
Becker, B.E. ve Huselid, M.A., (1992). “Direct Estimates of SD y and The Implications for Utility Analysis”, Journal of Applied Psychology, 77(22), 7-12.
Becker, B.E. ve Huselid, M.A., (1999). “Strategic Human Resource Management in Five Leading Firms,” Human Resource Management Journal, 38(4), 287-302.
Brockbank, W., (1999). “If HR Were Really Strategically Proactive: Present And Future Directions in HR’s Contribution to Competitive Advantage”, Human Resource Management Journal, 38(4), 337-352.
Ulrich, D. and Brockbank, W., (2005). The HR Value Proposition, Harvard Business School Press.
Gürol, Y., (2007). “Toplam (Dengeli) Başarı Göstergesi (Balanced Scorecard) Yönteminin Stratejik Bilginin Sağlanması Sürecindeki Yeri”, 3. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi, Eskişehir, 315-322.
Kaplan, R. S. and Norton, D. P., (2001). The Strategy-Focused Organization: How Balanced Scorecard Companies Thrive in the New Business Environment, Harvard Business School Press.
Kaplan, R. S., and Norton, D. P., (1996). “Using The Balanced Scorecard As A Strategic Management System”, Harvard Business Rev., 74, 75–85.
Kaplan, R. S., and Norton, D. P., (2001). “Transforming The Balanced Scorecard From Performance Measurement to Strategic Management: Part II, Account”, Horizons, 15, 147–160.
Kaplan, R.S. and Norton, D. P., (2006). Alignment: Using the Balanced Scorecard to Create Corporate Strategies, Harvard Business School Press.
Kaplan, R.S. and Norton, D. P., (2004). Strategy Maps: Converting Intangible Assets into Tangible Outcomes, Harvard Business School Press.
Kaygusuz, S., (2005). “Yönetim Muhasebesinin Performans Yönetimi Fonksiyonunda Geldiği Son Nokta: Balanced Scorecard”, İş, Güç, Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 7 (1), 82-100.
Olve, N. G., Roy J., and Wetter M., (1999). Performance Drivers: A Practical Guide to Using The Balanced Scorecard, New York: Wiley.