Türkiye planlama uygulamalarına 1930’larda ilk başlayan ülkelerden birisi olmuştur. 1960’lara kadar plan öncesi hazırlık şeklinde rapor, proje ve niyet mektupları hazırlanmış ve çalışmalar yapılmıştır. 1960 yılından sonra ise Anayasada net bir şekilde planlama ve planlama yapacak olan Devlet Planlama Teşkilatı ile ilgili maddelere yer verilmiştir. Devlet Planlama Teşkilatı kurulduktan sonra planlama fonksiyonu Devlet Planlama Teşkilatı tarafından yürütülmüş, 2011 yılına gelindiğinde de Devlet Planlama Teşkilatı Kalkınma Bakanlığına dönüştürülmüştür. 2003 yılından sonra ise kurumsal düzeyde stratejik planlamayı da kapsayan 5018 sayılı Kamu Maliye Yönetimi ve Kontrol Kanunu kabul edilmiş ve kamu kurumlarında kurumsal düzeyde stratejik planlama çalışmalarına 2006 yılında başlanmıştır. Yani ulusal planlamayla ilgilenen Devlet Planlama Teşkilatı kademeli bir şekilde kaldırılmış ve bakanlığa dönüşmüştür. Bu çalışmada bu dönüşümün yani Devlet Planlama Teşkilatının ve ulusal planlamanın bir şekilde dolaylı olarak kaldırılmasının/pasifize edilmesinin analizi yapılmakta ve ulusal planlama ve kurumsal düzeyde stratejik planlama uygulamaları değerlendirilmektedir. Sonuç olarak da Türkiye’de özellikle ulusal planlamanın iyi işleyebilmesi için nasıl bir kurumun ve çalışma yapısının oluşması gerektiği konusunda öneriler sunulmaktadır.