___

• Abdurrahman Câmî. (2008). Evliya menkıbeleri: Nefahatü’l-üns. (S. Uludağ - M. Kara, Çev.). Marifet Yayınları.
• Abdülkâdir Geylânî. (2021). Fütûhu’l-gayb (âlemlerin keşfi). (M. B. Yamak, Çev.). Sufi Kitap Yayıncılık.
• Abdülkerim el-Cîlî. (2018). İnsan-ı kâmil. (A. M. Tolun, Çev.). İz Yayınları.
• Alam, S. M. (2015). İnsanın evrimi: Kur’ânî kavramlar ve bilimsel kuramları. (T. Koç, Çev.). İZÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 3(6-7), 177-202.
• Başer, H. B. (2017). Şeriat ve hakikat: Tasavvufun teşekkül süreci. Klasik Yayınları.
• Bilge, Y. ve Taşçı, F. (2020). Ölüm anksiyetesi, varoluşsal boşluk ve otantiklik. E. Sarıkaya (Ed.), Sosyal ve Beşeri Bilimlerde Teori ve Araştırmalar içinde (ss.77-106). Gece Kitaplığı Yayınları.
• Cebecioğlu, E. (2009). Tasavvuf terimleri ve deyimleri sözlüğü. Ağaç Kitabevi Yayınları.
• Cebecioğlu, E. (2018). Nokta-i süveydâ. Erkam Yayınları.
• Ceyhan, S. (2012). Vakit. Diyanet İslam Ansiklopedisi. (42), 491-492.
• Çiçek, H. (2017). Felsefeyle çocuk çocukla felsefe. Çocuk ve Medeniyet, 2 (4), 51-60.
• Demirdaş, Ö. (2012). Tasavvuf tarihinde halvet ve halvetin manevi eğitimdeki rolü. EKEV Akademi Dergisi, (53), 131-142.
• Demirli, E. (2009). İslam metafiziğinde Tanrı ve insan. Kabalcı Yayıncılık.
• Ebû Nasr Serrâc, (2016). el-Lüma’ İslam tasavvufu: Tasavvufla ilgili sorular-cevaplar. (H. Kamil Yılmaz, Çev). Erkam Yayınları.
• Feridüddin Attâr. (2006). Mantiku’t-tayr (kuşların dili). (M. Çiçekler, Çev.). Kaknüs Yayınları.
• Filiz, L. (1998). Noktanın sonsuzluğu. Pan Yayıncılık.
• Gazâlî. (1984). İnançta hassas ölçüler (İlcâmü’l-avam an ilm-i kelâm). (N. Yılmaz, Çev.). Hisar Yayınları.
• Gazâlî. (2002). İhyau Ulumi’d-Din tercümesi. (A. Serdaroğlu, Çev.). Bedir Yayınevi.
• Gazâlî. (2004). Yol gidenlerin kılavuzu ve arayanların bahçesi. (A. Duran, Çev.). Hikmet Neşriyat.
• Gazâlî. (2007). İlahi ahlak. (Y. Arıkan, Çev). Uyanış Yayınevi.
• Gazâlî. (2013). İlmin ölçütü (Mi’yaru’l-ilm). (H. Hacak - A. Durusoy, Çev.). Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yayınları.
• Gazâlî. (2019). Nurlar âlemi (Mişkatu’l-envar). (Ş. Eren, Çev). DİB Yayınları.
• Göktaş, V. ve Tenik, A. (2014). Allah’la var olmanın yolu: Zikir. İlâhiyât Yayınları.
• Izutsu, T. (2020). İbn Arabî’nin Fusûs’undaki anahtar-kavramlar. (A. Yüksel, Çev.). Kaknüs Yayınları.
• İbrahim Hakkı Erzurumî. (1980). Mârifetnâme. (F. Meyan, Çev.) Bedir Yayınevi.
• İnançer, Ö. T. (2013). Vakte karşı sözler. Sufi Kitap Yayınları.
• İnci, N. (2022). Muhâsibî’nin eserlerinde vicdanın kavramsal ve problematik zemini. İslâmi Araştırmalar dergisi, 33 (2), 575-595.
• Kelâbâzî. (2014). Doğuş devrinde tasavvuf (taʿarruf). (S. Uludağ, Çev.). Dergâh Yayınları.
• Kılıç, M. E. (2011).. Anadolu’nun ruhu: Tasavvuf, felsefe, siyaset konuşmaları. Sufi Kitap Yayınları.
• Kuşeyrî. (1989). er-Risâletü’l-Kuşeyriyye. Dâru’ş-Şa’b.
• Küçük, O. N. (2004). Zaman düşüncesinin tasavvufi açılımı. Tasavvuf: İlmi ve Akademik Araştırma Dergisi, 3(9), 221-238.
• Küçük, O. N. (2006). Fihi Ma Fih ekseninde Mevlana’nın tasavvufi görüşleri. Rumi Yayınları. 2006.
• Merter, M. (2014). Psikolojinin üçüncü boyutu: Nefs psikolojisi ve rüyaların dili. Kaknüs Yayınları.
• Merter, M. (2016). Dokuz yüz katlı insan. Kaknüs Yayınları.
• Mevlânâ. (2014). Fîhi Mâ-Fîh. (A. Gölpınarlı, Çev.). İnkılap Kitabevi.
• Mevlânâ. (2015). Divan-ı Kebir: Seçmeler. (Ş. Can, Çev.). Ötüken Nesriyat.
• Mevlânâ. (1995). Mesnevi. (V. İzbudak, Çev.). MEB Yayınları.
• Mevlânâ. (2016). Mesnevi Tercümesi. (Ş. Can, Çev.). Ötüken Nesriyat.
• Muhyiddin İbnü'l Arabî. (1992). Tedbirat-ı İlahiyye Tercüme ve Şerhi. (A. A. Konuk, Çev.). İz Yayıncılık.
• Muhyiddin İbnü'l-Arabî. (2007). Fütühât-ı Mekkiyye. (E. Demirli, Çev.). Litera Yayıncılık.
• Muhyiddin İbnü'l Arabî. (2013). Fusûsü’l-Hikem. (E. Demirli, Çev.). Kabalcı Yayıncılık.
• Muhyiddin İbnü'l-Arabî. (2017). Fusûsu’l-Hikem: Tercüme ve Şerhi. (A. A. Konuk, Çev.). Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yayınları.
• Nesterova, S. (2016). Sûfi vaktin oğlu: Tasavvufta zaman olgusunun bireysel algıları. Uluslararası İslam Medeniyetinde Zaman Sempozyumu. Selçuklu Belediyesi Yayınları.
• Oruç, C. (2010). Okul öncesi dönemde dini duygunun kökenleri ve gelişimi. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 10 (3), 75-96.
• Özcan, A. Ü. (2022). Fahreddin-i Irakî’nin Lemaât adlı eserinin değerlendirilmesi. Rağbet Yayınları.
• Öztürk, E. (2020). Erken dönem Fütüvvetnameleri ekseninde Ahiliğin ahlaki temelleri. (V. Göktaş - H. Alkan (Ed.) Hacı Bayram-ı Velî V içinde (ss. 423-448). İlahiyat Yayınları.
• Öztürk, Ş. (2021). Tasavvufi düşüncenin bağımlılığa bakışı. Türk Akademik Araştırmalar Dergisi, 6 (2), 498-522.
• Râgıb el-İsfahanî. (2018). Mutluluğun kazanılması (Tafsilü’n-neşeteyn ve tahsilü’s-saadeteyn). (M. Solmaz, Çev.). Sufi Kitap Yayıncılık.
• Sâdî-î Şîrazî. (1980). Bostan ve Gülistan. (K. R. Bilge, Çev.). Meral Yayınevi.
• Sayar, K. (2021). Sufi Psikolojisi. Kapı Yayınları.
• Sayın, E. (2012). Tasavvuf ve psikoloji açısından ibnü’l-vakt anlayışının etkileri”. Marife Dini Araştırmalar Dergisi, 12 (3), 177-190.
• Suad el-Hakîm. (2005). İbnü’l-Arabi Sözlüğü. (E. Demirli, Çev.). Kabalcı Yayıncılık.
• Sühreverdî. (2005). Gerçek tasavvuf (Avarifü’l-Mearif). (D. Selvi, Çev.). Semerkand Yayıncılık.
• Usta, M. (2019). Tasavvuf eğitimi yöntemleri: Etvar-ı Seb'a / Yedi Mertebe. Mana Akademik Yayınları.
• Yazır, E. M. (2011). Hak Dini Kur’an Dili. Azim Dağıtım ve Yayıncılık.
• Yıldız, M. (2021). Geleceğin korkusunu geçmişin hüznünü taşımayan insan: İbnü’l-vakt. Sufiyye, 11, 79-98.
• Yılmaz, H. K. (2010). Anahatlarıyla Tasavvuf ve Tarikatlar. Ensar Neşriyat.
• Yılmaz, S. (2020). Nokta-i Süveydâ’nın önemi ve özellikleri. Akademik İslam Araştırmaları Dergisi, (8), 103-130.