Hayvancılıkta İş Sağlığı ve Güvenliği

Ülkemizdeki işyerlerinde, iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili birtakım kanun ve yönetmeliklerde iş sağlığı ve güvenliğini sağlamaya yönelik hükümler yer almış ve 30 Haziran 2012’de 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu yayınlanarak yürürlüğe girmiştir. Koruma ve önleme anlayışı üzerine odaklanan yasa, iş kazaları ve meslek hastalıklarının ortaya çıkmadan gerekli önlemlerin alınmasını sağlamaya yöneliktir. Tarım işleri, çeşitli sağlık sorunlarını beraberinde getirebilmektedir. Tarım çalışanları; kanser, solunum hastalıkları, yaralanmalar ve kazalar konusunda önemli risklerle karşılaşmaktadırlar. Çalışma ortamı; havadan, araziden, ateşten ve makinelerden kaynaklanan ’’fiziksel tehlikeleri‟, pestisit, gübre ve yakıttan kaynaklanan “toksikolojik tehlikeleri‟ ve tozlardan kaynaklanan tehlikeleri içinde barındırmaktadır. Kadınlar, çocuklar, genç işçiler, sakatlar, eski hükümlüler, yaşlılar çalışma hayatında risk grupları olarak kabul edilmektedir. Hayvancılık işletmelerinde bu gruptaki çalışanlara yaptıkları işe göre özen gösterilmelidir. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığının 26 Aralık 2012 tarihinde de İş Sağlığı ve Güvenliğine İlişkin İşyeri Tehlike Sınıfları Tebliği’nde hayvansal üretim yönünden de sütü sağılan büyük baş hayvan yetiştiriciliği, koyun, keçi ve kümes hayvanlarının yetiştiriciliği ‘’tehlikeli’’ işyeri sınıfında yer almıştır. Ayrıca arıcılık faaliyetleri ile ipekböceği yetiştiriciliği yapanlar da, iş sağlığı ve güvenliği bakımından risk grubu içinde yer almaktadır. Hayvansal atıkların çalışma alanlarında ve özellikle de kapalı yerlerde, gübre türü atıkların zehirli gaz yaymasını önlemenin önemi hakkında bilgilendirme yapılmalıdır. Hayvanlardan bulaşan hastalıklar için uygun kişisel koruyucu donanım kullanılmasının üzerinde durulmalı ve hayvan barınaklarının temizlenmesi, bakımı, hayvan taşınması sırasında oluşabilecek fiziksel travma risklerine karşı çalışanlara ilk yardım eğitimi verilmelidir.

___

  • Karacan E.,Erdoğan Ö. N., “İşçi Sağlığı Ve İş Güvenliğine İnsan Kaynakları Yönetimi Fonksiyonları Açısından Çözümsel Bir Yaklaşım’’ Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 21, 1 :102-116, 2011.
  • Dursun B., “İnsan Kaynakları Yönetimi’’,6. Baskı, İstanbul: Arıkan Basım Yayım Dağıtım LTD.Şti, 2006.
  • Yiğit A., “İş Güvenliği ve İşçi Sağlığı’’, 1.Baskı, İstanbul,: Alfa Akademi Ltd.Şti.,Aktüel Yayınları, 2005.
  • Yılmaz F. “Türkiye’de İş Sağlığı ve Güvenliği Hizmetleri ve Örgütlenmesi: Sağlık ve Güvenlik Birimleri Hakkında Yönetmeliğin Eleştirel Bir Değerlendirmesi”, İş Hukuku ve İktisat Dergisi. Cilt 11 Sayı 2, 89-112s, 2010.
  • Özçer S. “İşçi Sağlığı ve İş Güvenliğinin Çağdaş Anlamı”, Verimlilik Dergisi –MPM Yayınları, Ankara,1988.
  • Anonim, 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu, www.mevzuat.gov.tr, ET:13.02.2015.
  • Korkmaz A., Avsallı, H., “Çalışma Hayatında Yeni Bir Dönem: 6331 Sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Yasası”, SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 26, 153-167s, 2012.
  • Anonim, TÜİK. www.tuik.gov.tr, ET:13.02.2014.
  • Şimşek Z. “Tarımda Çalışan Nüfusun Sağlığı ve Güvenliği”, http://www.harran.edu.tr/static/uploads/documents/tarimda-calisan-nufusun-sagligi-ve- guvenligi.pdf. ET:22.03.2015.
  • Donham K.J., Thelin A. “Agricultural Medicine Occupational and Environmental Health for the Health Professionals”. Blackwell Publishing, 2006.
  • Arcury T. A., Estrada J. M., Quandt S. A. “Overcoming Language and Literacy Barriers in Safety and Health Training of Agricultural Workers. ”Journal of Agromedicine, 15(3): 236– 248, 2010.
  • Anonim.www.isguvenligi.net/hayvancilik-sektorunde-is-sagligi-ve-guvenligi. ET:21.03.2015.
  • Anonim www.isgsinavkampi.com/Slides/51.pptx ET:08.04.2015.
  • Altan A, Bayraktar H, “Kümesler ve Donanımlar”. Editörler: Türkoğlu, M., Sarıca, M.: Tavukçuluk Bilimi. 3. baskı, s. 89-139, Bey Ofset Matbaa, Ankara, 2009.
  • Anonim www.tekevuzaktanegitim.com/filess/tarimm.pdf. ET:11.05.2015