SİYASİ PARTİLERDE ADAY BELİRLEME YÖNTEMLERİNİN PARTİ İÇİ DEMOKRASİDEKİ ROLÜ VE TÜRK SİYASİ PARTİLER KANUNU’NDA DEĞİŞİKLİK ÖNERİLERİ
Siyasi partiler hukuku kapsamında parti içi demokrasi kavramı büyük önem arz eder. Parti içi demokrasi de kendi içerisinde birtakım konu başlıklarına ayrılır. Siyasi partilerde aday belirleme yöntemleri, parti içi demokrasinin sağlanması bakımından bu konu başlıklarından birisidir. Bugün, iki hükümet sistemi uygulamada ön plana çıkmaktadır: Parlamenter hükümet sistemi ve başkanlık hükümet sistemi. Aday belirleme yöntemlerini anlamak adına hükümet sistemleri üzerinden yapılan bir inceleme, dünya üzerindeki birçok uygulama adına fikir verecektir. Bu bağlamda bu iki hükümet sisteminin de katı haliyle uygulandığı iki temel ülke vardır: İngiltere ve Amerika Birleşik Devletleri. Bu çalışmada ABD ve İngiltere örnekleri incelenip, Türkiye uygulaması da göz önünde bulundurularak Siyasi Partiler Kanunu kapsamında aday belirleme yöntemleri bakımından değişiklik önerileri getirilmeye çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler:
Siyasi Partiler, Aday Belirleme Yöntemleri, Parti İçi Demokrasi, Parlamenter Hükümet Sistemi
___
- ABADAN, Nermin. “Siyasi Partilerde Oligarşik Temayüller”, AÜSBFD, Cilt 14, Sayı 2, s. 110-117.AÇIL, Murat. (2018). Latin Amerika Ülkelerinde Başkanlık Sistemi, On İki Levha, İstanbul.AKGÜL, M. Emin. (2015). Hükümet Sistemleri Tartışması ve Türkiye Örneği, Turhan, Ankara.ALTIPARMAK, Cüneyt. (2008). Demokrasilerde Aday Belirleme Yöntemleri, TBB Dergisi, 76. Sayı, s. 355-375.ARASLI, Oya. (1972). Adaylık Kavramı ve Türkiye’de Milletvekili Adaylığı, AÜHF Yayınları, Ankara.ATAR, Yavuz. (2017). Türk Anayasa Hukuku, Seçkin, Ankara.BİLİR, Faruk. (2007). Siyasi Partilerde Parlamento Adaylarının Belirlenmesi Karşılaştırmalı Bir İnceleme, Yetkin, Ankara.BOSUTER, Kudret. (1969). Türk Siyasi Partiler Sisteminde Parti İçi Demokrasi, Ulusal Basımevi, Ankara.DUVERGER, Maurice. (1974). Siyasi Partiler, Çeviren: Ergun ÖZBUDUN, 2.bs., Bilgi, İstanbul.EREN, Abdurrahman. (2016). Anayasa Hukuku Ders Notları, İÜHF Yayınları, İstanbul.GÖKÇE, Ali Fuat. Siyasi Partilerde Parti İçi Demokrasi ve Disiplin Algısı: Türkiye, Yıl 5, Sayı 9, Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, s. 65-79.GÖZLER, Kemal. (2012). Anayasa Hukukunun Genel Esasları, 3.bs., Ekin, Bursa.GÖZÜBÜYÜK, A. Şeref. (2010). Anayasa Hukuku, 17.bs., Turhan, Ankara.HANİOĞLU, M. Şükrü. Osmanlı, Atatürk ve “sistem”, (https://www.sabah.com.tr/yazarlar/hanioglu/2017/01/15/osmanli-ataturk-ve sistem, 22.06.2018)İBA, Şeref. (2015). Siyasi Partiler ve Seçim Hukuku, Seçkin, İstanbul.İBA, Şeref. Türkiye’de Parlamenter Rejimin İşleyişi Açısından 3 Kasım 2002 Seçimlerinin Sonuçları, AÜSBFD, Cilt 58, Sayı 2, Ankara, s. 97-116.KÖYBAŞI, Zafer. (2006). Türkiye’de Siyasi Partilerin Aday Tespiti, Selçuk Üniversitesi SBE, Konya.KUBALI, Hüseyin Nail. (1971). Anayasa Hukuku Dersleri, İÜHF Yayınları, İstanbul.KÜÇÜK, Tevfik Sönmez. (2015). Parti İçi Demokrasi, On İki Levha, İstanbul.MICHELS, Robert. (1915). Political Parties.ÖZBUDUN, Ergun. (1977). Siyasal Partiler, 2.bası, Sevinç Matbaası, Ankara.ÖZÇELİK, Selçuk.(1978). Esas Teşkilat Hukuku Dersleri, Cilt 1, Sulhi Garan Matbaası, İstanbul.PERİNÇEK, Doğu. (1968). Türkiye’de Siyasi Partilerin İç Düzeni ve Yasaklanması Rejimi, AÜHF Yayınları, Ankara.ROSKIN, Michael G. (2014). Çağdaş Devlet Sistemleri, Çev: Bahattin Seçilmişoğlu, 7.bs., Liberte, Ankara.TANİLLİ, Server. (1981). Devlet ve Demokrasi, 2.bası, Say Kitap Pazarlama, İstanbul.TANİLLİ, Server. (2009). Nasıl Bir Demokrasi İstiyoruz?, Cumhuriyet Kitapları, İstanbul.TANÖR, Bülent. (http://www.abchukuk.com/makale16.html , Erişim Tarihi: 15.12.2017)TANÖR, Bülent. (1997). Türkiye’de Demokratikleşme Perspektifleri, Tüsiad Yayınları, y.y.TEZİÇ, Erdoğan. (2017). Anayasa Hukuku, 21.bası, Beta Yayınları, İstanbul.TEZİÇ, Erdoğan. (1976). 100 Soruda Siyasi Partiler, Gerçek, İstanbul.WHEARE, K. C. (1947). Parliaments and Politics, St. Clements Press, London, 1947
- Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
- Başlangıç: 2018
- Yayıncı: Necmettin Erbakan Üniversitesi Hukuk Fakültesi