Analysis of Relationship between Academic Success in Maths, Self-Sufficiency and Attitude to Maths Lesson

The aim of this study is to investigate the relationship between students' academic achievement, attitudes towards self-efficacy and self-efficacy perceptions in 4th grade mathematics and the effect of perceptions and self-efficacy on mathematics achievement on academic achievement. In this research which is a correlational study, data were collected by using achievement test, attitude scale towards mathematics course and mathematics self-efficacy scale. At the end of this research, Students’ attitudes and self-efficacy levels were found to be high and academic achievement was moderate. It is concluded that there is a low level of relationship between the academic achievement levels and attitude levels of the students. Similarly, a low level relationship was found between the students' academic achievement levels and self-efficacy perception levels. A high-level of meaningful relation is found between the level of students’ self-efficacy and attitude levels. Besides, it is revealed that the levels of students’ attitude and self-efficacy affects the academic success level.

Matematik Dersinde Akademik Başarı, Öz Yeterlik ve Matematik Dersine Yönelik Tutum Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Çalışmanın amacı; öğrencilerin ilköğretim 4.sınıf matematik dersinde akademik başarıları, matematik dersine yönelik tutumları ve öz yeterlik algıları arasındaki ilişki ile matematik dersine yönelik tutum ve öz yeterlik algılarının akademik başarı üzerindeki etkisini incelenmektir. Korelasyonel bir çalışma özelliği taşıyan bu araştırmada veriler başarı testi, matematik dersine yönelik tutum ölçeği ve matematik öz yeterlik ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Araştırma sonunda öğrencilerin matematik dersine yönelik tutum ve öz yeterlik algı düzeyleri yüksek seviyede, akademik başarı düzeyinin ise orta seviyede olduğu bulunmuştur. Öğrencilerin matematik dersinde göstermiş oldukları akademik başarı düzeyleri ve tutum düzeyleri arasında düşük seviyede bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Yine aynı şekilde öğrencilerin akademik başarı düzeyleri ve öz yeterlik algı düzeyleri arasında düşük seviyede bir ilişki saptanmıştır. Öğrencilerin öz yeterlik düzeyleriyle tutum düzeyleri arasında yüksek düzeyde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Ayrıca öğrencilerin tutum ve öz yeterlik düzeylerinin akademik başarı düzeyini etkilediği ortaya konmuştur.

PDF

___

Akgün, L. (2002). Matematiğe karşı olumlu tutum geliştirme faktörleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

Aksoy, V. (2008). Rehber öğretmenlerin özel eğitimde psikolojik danışma ve rehberliğe ilişkin özyeterlilik algıları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.

Altun, M. (2001). Eğitim fakültesi ve ilköğretim öğretmenleri için matematik öğretimi. Bursa: Erkam Matbaası.

Ayvaz, A. (2010). 4. sınıf matematik dersi bölme işlemi alt öğrenme alanının edebi ürünlerle işlenmesinin öğrenci başarısı ve tutumuna etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.

Baştürk, S. (2012). Sınıf öğretmenlerinin öğrencilerin matematik dersindeki başarı ya da başarısızlığa atfettikleri nedenler. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4 (7), 105-118.

Betz, N. E. (1978). Prevalance, distribution, and correlates of math anxiety in college students. Journal of Counseling Psychology, 25 (5), 441-448.

Biller, J. (1994). A creeative concept in teaching math to art students: make-a-problem, Paper presented at the Anual National Conference on Liberal Arts and Education of Artists. New York, NY, October 12-15.

Bozkurt E. & Bircan, M. A. (2015). İlkokul beşinci sınıf öğrencilerinin matematik motivasyonları ile matematik dersi akademik başarıları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Uluslar arası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5, 201-220.

Cain – Caston, M. (1993). Parent and student attitudes toward mathematics as they relate to third grade mathematics achievement. Journal of Instructional Psycholog, 20 (2), 96–101.

Cohen, E. (1986). Designing group work-strategies for the heterogeneous classroom. New York: Teachers College Press. Çıngı, H. (1994). Örnekleme kuramı. H. Ü. Fen Fakültesi Basımevi.

De Wayne, M. (1991). The effect of two small-group models of active learning on sixth-grade mathematics achievement. Dissertain Abstact Internatıonal, 51 (8).

Frary, R. B. & Ling, J. L. (1983). A factor analytic study of mathematics anxietye. Educational and Psychclogical Measurament, 43, 985-993.

İflazoğlu, A. (1997). Küme destekli bireyselleştirme tekniğinin temel eğitim beşinci sınıf öğrencilerinin matematik başarısı ve matematiğe ilişkin tutumları üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Ana Bilim Dalı, Adana.

Karaca, H. (2016). Ortaokul öğrencilerinin cebir öğrenme alanına yönelik tutumları (ölçek geliştirme çalışması). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.

Kayhan, H. C. (2004). Yaratıcı dramanın ilköğretim 3.sınıf matematik dersinde öğrenmeye, bilgilerin kalıcılığına ve matematiğe yönelik tutumlara etkisi Yaratıcı dramanın ilköğretim 3. sınıf matematik dersinde öğrenmeye, bilgilerin kalıcılığına ve matematiğe yönelik tutumlara etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Kesici, A. (2016). Matematikten başarılı ortaokul öğrencilerinin matematik öğrenme süreçlerinin incelenmesi. Turkish Studies Dergisi, 11, 559-578.

M.E.B. (2005). İlköğretim matematik 6–8.sınıflar öğretim programı kitabı, Ankara.

Nazlıçiçek, N. & Erktin, E. (2002). İlköğretim matematik öğretmenleri için kısaltılmış matematik tutum ölçeği. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Ankara.

Özlü, Ö. (2001). Ortaöğretim öğrencilerinin matematiğe karşı tutumları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Pajares, F. & Graham, L. (1999). Self-efficacy, motivation constructs and mathematics performance of entering middle school students. Contemporaray Educational Psychology, 24, 124-130.

Pietsch, J., Walker, R. & Chapman, E. (2003). The relationship among self-concept, selfefficacy and performance in mathematics during secondary school. Journal of Educational Psychology, 95 (3), 589-603.

Schunk, D. H. & Hanson, A. R. (1985). Peer models: Influence on children's self-efficacy and achievement. Journal of Educational Psychology, 77 (3), 313-322.

Slavin, R. (1990). Cooperative learning, Boston: Allyn&Bacon.

Slavin R. & Oickle, E. (1981). Effects of cooperative learning teams on students achievement and race relations. Sacramento: State of California Department of Education. Educational Demographics Unit, Program Research Division.

Soylu, Y. (2001). Matematik derslerinin öğretiminde (1. devre 1,2,3,4,5. sınıf) başvurulabilecek eğitici-öğretici oyunlar. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Atatürk Üniversitesi Fen bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

Sözer, N. (2006). İlköğretim 4. sınıf matematik dersinde drama yönteminin öğrencilerin başarılarına tutumlarına ve öğrenme kalıcılığına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü İlköğretim Ana Bilim Dalı Sınıf Öğretmenliği Bilim Dalı, Ankara.

Spicer, Claire D. (2004). The written english self-efficacy of students with varying abilities. A Look at Gifted Students and Students with Learning Disabilities, Proceedings of the 3rd International Biennial SELF Research Conference.

Uygun, N. (2010). İlköğretim 5. sınıf matematik dersinde probleme dayalı öğrenmenin öğrencilerin derse ilişkin tutumlarına, akademik başarılarına ve kalıcılık düzeylerine etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Ünay, E. (2012). Bireysel destek eğitiminin kaynaştırma öğrencilerinin matematik başarıları ve özyeterlilik algıları üzerindeki etkililiği. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Van De Walle J. A., Karp K. S. & Bay-Williams, J. M. (2012). İlkokul ve ortaokul matematiği gelişimsel yaklaşımla öğretim (Çeviri: Soner Durmuş), Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Whicker, K. M., Bolender, L., & Nunnery, J. A. (1997). Cooperative learning in the secondery mathematic clasroom. The Journal of Educational Reasarch, 91, 42-48.

Yavuz, H. Ç., Dibek, M. İ. & Yalçın, S. (2017). Türk ve Vietnamlı öğrencilerin PISA 2012 matematik okuryazarlığı ile dürtü ve güdülenme özellikleri arasındaki ilişkiler. İlköğretim Online Dergisi, 16 (1), 178-196.

Yurtbakan, E., Aydoğdu İskenderoğlu, T. & Sesli, E. (2016). Öğrencilerin matematik dersindeki başarılarını arttırma yolları konusunda sınıf öğretmenlerinin görüşleri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35 (29), 101-119.