نيثدحملا دنع يليلحتلا جهنملا

صخلم لما مهأ نم دحاو يليلحتلا جهنلما ًليدعت وأ ًاحرج ةاورلا ىلع مكحلل نوثِّ دَحُلما اهمدختسي تيلا ةيملعلا جهان. ثحبلا اذه فدهيويملعلا جهنلما اذله نيدقانلا ينثِّ دَحُلما مادختسا ةيفيك نايبل. نأ دجو ثيدلحا داقن ىدل ليلحتلا جهانم ءارقتسا للخ نمو كلذ رثأو ءادلأاو يقلتلا قرط في كلذكو ،متهادقتعمو متهايكولسو ةاورلا لاوحأ في رظنلا :اهم نينَّمِّهُم ينلامج ىلع بصني ليلحتلاأ درفت في رظنلاو ،بييرجتلا ليلحتلا جهنم نولمعتسي انهو ،ةاورلا ىلع مكلحا في هلك ةقثلا ةفلامخ وأ ،هيرغ نود ةياورب ةاورلا دح جهانم عُّبَ تَ ت تاقرولا هذه في تلواح دقو.همدع نم ةاورلا قدص لىإ لوصولل انتم تياورلما ليلتح كلذكو ،تاقثلا نم هيرغلاذه في لبقتسلما في ةلماش ةيرظن عضو في ديفي دق ،ةلأسملل ماع روصت لىإ لاوصو ،لاجرلا داَقُ ن ىدل ليلحتلا .لالمجا تاملكلاةيحاتفلما: ،يوارلا ، جهنلما ، ليلحتلا ،ثيدلحا .مكلح

Analytical Method in Muhaddithun

Analytical method is one of the most important scientific methods which is used by muhaddithun in al-jarh or ta’dil of rawys. This paper aims to explain how did critic mu-haddithun use this method. When we examine muhaddithun’s methods of analysis, it is understood that the analysis focuses on two important points: Firstly, studying of condi-tions, behaviours and beliefs of reporters as well as their methods of conceding and performance and influence of all these on the judgement on reporters. Here critics of hadith used the method of empirical analysis. Secondly, examining the situations where a narrator is alone in narrating a hadith or opposition of a trustworthy reporter to other trustworthy reporters as well as analysis of hadith texts in regard to content with the object of determination of rawy’s trustworthiness. In this paper we tried to examine muhaddithun’s methods of analysis so as to reach a comprehensive concept about the issue, and to help developing a comprehensive theory in the field in the future.

PDF

___

el-Azamî, Mustafa. Menhecu’n-nakd ındel muhaddisin, 3. Baskı. es-Sudiyye: Dâru’l-kevser, 1410/1990.
Aşıkkutlu, Emin. “Cerh ve Ta’dilde Şartlı Tenkit Metodu ve Amelde Sonuçları”. Marmara İlahiyat Fakültesi Dergisi 20 (2001): 49-80.
Aşıkkutlu, Emin. Hadiste Rical Tenkidi Cerh ve Ta’dil İlmi. İstanbul: İFAV, 1997.
Abdullatif, Abdulaziz. Davabıtu’l-cerh ve’t-ta’dîl. 2. Baskı. er-Riyâd: Mektebetü’l-Ubeykân, 1428/2007.
el-Avnî, Eş-Şerif Hâtim. Hulasatu’t-tahsîl li ilmi’l-cerh ve’t-ta’dîl. Mekke: Dâru alemu’l-fevâid, 1421.
el-Aynî. Umdetü’l-kârî şerhu sahih-i Buhârî. 25 Cilt. Beyrut: Dâru ihyai’t-türasi’l-Arabî, ts.
el-Buhârî. et-Târihu’l-kebîr. Thk. Hişam en-Nedvî vd. 8 Cilt. Beyrut: Daru’l-kütübi’l-ilmiyye, ts.
el-Buhârî. el-Câmiu’s-sahih. Thk. Mustafa Dîb Boğa. 6 Cilt. 3. Baskı. Beyrut: Dâru İbn Kesîr, el-Yemâme, 1407/1987.
el-Beyhâkî. es-Sünen’l-kübrâ. Thk. Muhammed Abdulkadir Ata. 10 Cilt. 3. Baskı. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, 1424/2003.
el-Cedi’. Tahriri ulumi’l-hadis. 3. Baskı. Beyrut: Müessetü’r-reyyân, 1428/2007.
Doğanay. Süleyman. Rivayet Ilminde Ravi Tasarrufları. İstanbul: İSAM, 2009.
Ebû Dâvûd. es-Sunen. 4 Cilt. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-arabî, ts.
el-Ensârî Ferîd. Ebcediyyâtu’l-bahs fî ulumi’ş-şer’iyyeti. Mısır: Dâru’l-kelimeti’l-mansurati, 1423/2002.
el-Hakim. Muhammed b. Abdillah. Sualâtu’l-Hâkim lid-Darekutnî. Thk. Muvaffak b. Abdulkadir. er-Riyad: Mektebetü’l-mearif, 1404/1984.
el-Hakim. Muhammed b. Abdillah. Ma’rifetu ulumi’l-hadis. 2. Baskı. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, 1977.
el-Hatib el-Bağdâdî. el-Kifaye. Thk. Ebû Abdullah es-Surakî ve İbrâhim Hamdî el-Medenî. Beyrut: el-Mektebetu’l-ilmiyye, ts.
Itr, Nuredddin. Usûlu’l-cerh ve’t-ta’dîl. 2. Baskı. Dımaşk: Dâru’l-yemâme, 1427/2007.
Itr, Nureddin. Menhecün-nakd fî ulûmi’l-Hadis. 3. Baskı. Dımaşk: Dâru’l-fikr, 1418/1997.
el-Irâkî. Şerhu’t-tabsıra ve’t-tezkira. Thk. Abdullatif el-Hemim ve Mâhir Yâsin Fahl. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, ts.
İbn Adî. el-Kâmi’l-fî du’afâi’r-ricâl. Thk. Yahya Muhtar Gazavî. 7 Cilt. Beyrut: Dâru’l-fikr, 1409/1988.
İbnu’l-Cevzî. ed-Du’afâ ve’l-metrukîn. Thk: Abdullah el-Kâdî, 3 Cilt. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, 1406/1996.
İbnu’l-Cevzî. el-Mevduât. Thk: Abdurrahman Muhammed Osman. 3 Cilt. el-Medinetu’l-Münevvere: el-Mektebetus-selefiyye, 1386/1966.
İbnu’l-Cüneyd. Suâlatu İbni’l-Cüneyd li İbn Maîn. Thk: Ahmed Muhammed Nur Seyf. Medinetul-Münevvere: Mektebud-dâr, 1408/1998.
İbn Ebî Hatim er-Râzî. Abdurrahman b. Ebî Hatim Muhammed b. İdris Ebû Mu-hammed er-Râzî et-Temimî. el-Cerh ve't-ta’dîl. 9 Cilt. Beyrut: Dâru İhyaut-turasi’l-Arabî, 1372/1953.
İbn Hibbân. es-Sikât. 9 Cilt. Beyrut: Daru’l-fikr, 1396/1975.
İbn Hibbân. Kitabu’l-mecruhîn. Thk: Mahmud İbrahim Ziyad. 2 Cilt. Beyrut: Dâru’l-ma’rife, 1412/ 1992.
İbn Hacer. Takribu’t-tehzîb. Thk: Muhammed Avvame. 2 Cilt. Haleb: Daru’r-reşîd, 1406/1986.
İbn Hacer. Tehzibu’t-tehzîb. 12 Cilt. Beyrut: Daru’l-fikr, 1404/1984.
İbn Hacer. Nüzhetü’n-nazar fî tevdihi nuhbetü’l-fiker fi mustalahi ehli’l-eser. Thk: Nurettin Itr. 2. Baskı. Dımaşk: Matbaatu’s-sabah, 1993.
İbn Hanbel, Ahmed. el-‘İlel ve ma’rifetir-ricâl. Thk: Vasıyyullah b. Muhammed Abbas. Beyrut: el-Mektebetu’l-İslâmî, er-Riyad: Dâru’l-hanî, 1408/1988.
İbn Receb, Abdurrahman b. Ahmed b. Receb. Şerhu ‘ileli’t-Tirmizî. Thk. Nured din Itr. 2 Cilt. Dımaşk, Dâru’l-mellah, 1398/1978.
İbn Salah. Ulumu’l-hadis. Thk. Nureddin Itr. Dımaşk: Dâru’l-fikr, 2000.
İbn Mace. es-Sünen. Thk. Muhammed Fuad Abdulbâkî. 2 Cilt. Beyrut: Dâru’l-fikr, ts.
Kasım b. Muhammed. el-Mantıku’l-hadis ve menahicul-bahs. 2. Baskı. el-Medinetu’l-münevvere: Mektebetu’l-incil, 1953.
Koçyiğit, Talat. “İslâm Hadisinde İsnad ve Hadis Râvilerinin Cerhi”. Ankara Üni-versitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 9/1 (1961): 47-57.
Müslim. el-Cami’us-sahih. Thk. Muhammed Fuad Abdulbaki. 5 Cilt. Beyrut: Dâru’l-afâk, ts.
el-Muallimî el-Yemânî, Abdurrahmân b. Yahya. El-Envâr el-kâşife limâ fi kitâbi’l-evdâi ales-sünneti minez-zeleli ve’t-tadlili ve’l-mücâvezefeti. Beyrut: Dâru âlemi’l-kütüb, 1403/1938.
en-Nesâî. es-Sünen. 9 Cilt. 2. Baskı. Haleb: Mektebetü’l-matbuâti’l-İslamiyye, 1406/1986.
en-Nevevî. İrşadü tullâbi’l-hakâik ilâ sünen-i hayri’l-halâik sallahu aleyhi vesel-lem. Thk. Nurettin Itr. 3. Baskı. Beyrut: Dâru’l-beşâiri’l-İslamî,1992.
Polat, Salahattin. “Cerh ve Ta‘dilin Tenkidi”. Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakülte-si Dergisi 2 (1985): 220-223.
es-Suyutî. el-Leâlil-masnua fî’l-ahadisi’l-mevdua. Thk. Ebu Abdurrahman Salah b. Muhammed b. Avida. 2 Cilt. Beyrut: Dâru’l-kütübil-ilmiyye, ts.
eş-Şafiî. er-Risâle. Thk. Ahmed Şakir. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, ts.
Yücel, Ahmet. Hicri Üç Asırda Hadis Istılahların Doğuşu ve Gelişimi. İstanbul: İFAV, 1996.
Yücel, Ahmet. “Münker Lafzının Farklı Kullanımları”, Marmara İlahiyat Dergisi 13, 14, 15 (1997): 197-208.
ez-Zehebî. el-Keşşâf fî ma’rifeti men lehu rivayetun fi’l-kütübü’s-sitte. Thk. Mu-hammed Avvâme, Ahmed Muhammed Nemr el-Hatib. 2 Cilt. Cidde: Darul-kıble, Müessetü ulumil-Kur’an, 1413/1992.
ez-Zehebî. Tezkiretu’l-huffâz. 4 Cilt. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, 1403/1982.