A CASE STUDY ON RESOLVING THE CONCEPTUAL CONTRADICTION IN GRAMMAR TEACHING THROUGH QUESTIONS AND IMAGES

Dil bilgisi kuralları öğretilmeli midir? Öğretilmeliyse nasıl öğretilmelidir? Bu soruların cevabı eski Yunan'dan beri aranmıştır. Bu yazıda bu soruların cevabı aranmayacaktır. Bu yazıda dil bilgisi kuralları kavratılarak öğretilmelidir görüşünden hareket ederek, dil bilgisi öğretiminde kavram kargaşasını gidermekle ilgili örnek bir çalışma yapılacaktır. Çalışmanın uygulanacağı birim Eğitim Fakültesi Türkçe Eğitimi Bölümüdür. Bu çalışma Türkçe eğitimi bölümü ikinci sınıfta otuz öğrenci ile uygulanacaktır Dil bilgisi konusu olarak isim-fiil ekleri seçilmiştir. Öğrencinin fiilimsi ekleri ile diğer yapım ekleri arasındaki farkı kavraması amaçlanmaktadır. Konu işlenirken yönlendirici sorulardan, grafik ve şekillerden yararlanılacaktır.

DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİNDE KAVRAM KARGAŞASININ SORULAR VE GÖRSELLERLE GİDERİLMESİ ÜZERİNE ÖRNEK BİR ÇALIŞMA

Should we teach grammar rules? If we should, how should we teach them? The answer to this question has been sought since the ancient Greece. This paper will not seek the answer to this question. With reference to the view that grammar rules should be taught through comprehension, this paper is aimed to present a case study on resolving the conceptual contradiction in grammar teaching. The unit where the study will be implemented is the Faculty of Education, Department of Turkish Language. This study Turkish education department will be implemented with thirty students in the second class. As the grammar topic, "verbal noun suffixes (isim-fiil ekleri)" have been adopted. It is aimed to have students comprehend the difference between verbal suffixes and other derivational affixes. Guiding questions, graphics and illustrations will be used while treating the subject.

PDF

___

Banguoğlu, T. (1995). Türkçenin Grameri. Ankara. TDK Yayınları, p.265-269- 419.
Demir, N.-Emine Y. (2005).Türk Dili El Kitabı, Ankara, Grafiker Yayıncılık, p.194-195.
Ediskun, H. (1992). Türk Dilbilgisi. İstanbul. Remzi Kitabevi, p.247.
Ergin, M. (1972).Türk Dil Bilgisi. İstanbul, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, p.184-185
Gencan, T. N. (1975). Dilbilgisi. İstanbul. Türk Dil Kurumu Yayınları. Murat Matbaacılık, p.344.
Gülsevin, G. (2004). Türkçede "Sıra dışı Ekler ve Eklerin Tasnif-Tanımlama Sorunu Üzerine".V. Uluslar arası Türk Dili Kurultayı Bildirileri. 20-26 Eylül 2004, Ankara. TDK Yayınları, p. 1267-1284.
Gülsevin, G. (1999). Türkçe Dil Bilgisi Öğretiminde Şartlandırılmış Yanlışların "Düşündürme-Sorgulama Soruları ile Düzeltilmesi" Yöntemi Üzerine Bir Örnek. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. İssue: 3, 1999. p. 37-44.
Kahraman, T. (2005). Çağdaş Türkiye Türkçesi Dilbilgisi. Ankara. Dumat Basımevi, p.48-119.
Korkmaz, Z. (2003). Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi). Ankara. TDK Yayınları, p.91-95-106.