9. SINIF TÜRK EDEBİYATI PROGRAMI’NIN ELEŞTİREL DÜŞÜNME AÇISINDAN ÖĞRETMEN GÖRÜŞLERİNE GÖRE DEĞERLENDİRİLMESİ

Öz Bu araştırmanın amacı; Çanakkale il merkezinde ve ilçelerinde bulunan Türk Dili ve Edebiyatı öğretmenlerinin 9. sınıf Türk Edebiyatı Programı’nı eleştirel düşünme açısından değerlendirmesidir. Araştırma yöntemi olarak betimsel araştırma tekniklerinden tarama modeli seçilmiştir. Verilerin toplanması amacıyla ölçek formu geliştirilmiştir. Ölçeğin ilk bölümü 8 maddeden oluşan “kişisel bilgiler” ölçeğidir.. İkinci bölümü ise; 55 maddeden oluşan “9. sınıf Türk Edebiyatı Programı’nda eleştirel düşünme becerisini öğretmen görüşlerine göre belirleme ölçeği” olarak hazırlanmıştır. Ölçek toplam 55 maddeden oluşmaktadır. Her bir maddenin karşısında da davranışın görülme sıklığını belirtmek için beşli bir seçenek verilmiştir. Bunlar en olumsuzdan en olumluya doğru ”kesinlikle katılmıyorum-kesinlikle katılıyorum” (1-5) biçiminde derecelenmiştir. Ölçeğin güvenirliği Cronbach Alpha ile belirlenmiştir. Ölçeğin güvenirlik katsayısının .90 olduğu belirlenmiştir. Uygulanan ölçeğin tamamı güvenilir kabul edilmiş ve uygulanmıştır. Araştırmada; 9. sınıf Türk Edebiyatı Programı’nın metin seçiminin eleştirel düşünme becerisi açısından, kısmen yeterli olduğu sonucuna ulaşılmıştır

Anahtar Kelimeler:

Eleştirel düşünme, Türk edebiyatı, Eğitim

PDF

___

Kaynakça

Akbıyık, C. (2002). Eleştirel Düşünme Eğilimleri ve Akademik Başarı. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi.

Akyüz, Y. (2007).Türk Eğitim Tarihi M.Ö. 1000-M.S: 2007. Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Apaydın, S. ve Çelik, G. (2010).Ortaöğretim Fen, Matematik ve Sosyal Alanlar Öğretmen Adaylarının Eleştirel Düşünme Eğilimleri. 19. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı,16-18 Eylül, Lefkoşa-Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, s.265-266.

Başaran, İ. E. (1983). Eğitime Giriş. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.

Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. A., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., ve Demirel, F. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.

Cüceloğlu, D. (1993) İyi Düşün Doğru Karar Ver. İstanbul: Sistem Yayıncılık.

Çelik, G. (2010). 9. Sınıf Türk Edebiyatı Öğretim Programı'nın Eleştirel Düşünme Açısından Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale: Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Demir, M. K. (2006). İlköğretim Dördüncü ve Beşinci Sınıf Öğrencilerinin Sosyal Bilgiler Derslerinde Eleştirel Düşünme Düzeylerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi,

Dikbaş, Y. ve Hasırcı Kaf, Ö. (2008). “Öğrenme Stretijeleri Öğretiminin ve Ders İşlenişinde Kullanımının Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Tutumlarına Etkisi”. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 70.

Dutoğlu, G. ve Tuncel, M. (2008). “Aday Öğretmenlerin Eleştirel Düşünme Eğilimleri İle Duygusal Zeka Düzeyleri Arasındaki İlişki”. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (1).

Gözütok, F. D. (2006). Öğretim İlke ve Yöntemleri, Ankara: Ekinoks Yayınevi.

Grosser, M.M. ve Lombard B.J.J. (2008). “The Relationship Between Culture and The Development of Critical Thinking Abilities of Prospective Teachers”. Teaching and Teacher Education. 24, 1364-1375. www.elsevier.com/locate/tate. (Erişim Tarihi: 03.11.2009).

Günhan, B ve Başer, N. (2009). “Probleme Dayalı Öğrenmenin Öğrencilerin Eleştirel Düşünme Becerilerine Etkisi”. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7 (2), s.451-482.

Güven, M. ve Kürüm, D. (2006). “Öğrenme Stilleri ve Eleştirel Düşünme Arasındaki İlişkiye Genel Bir Bakış”. Sosyal Bilimler Dergisi,1, s. 76.

Küçükahmet, L. (2001). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Kürüm, D., (2002). Öğretmen Adaylarının Eleştirel Düşünme Gücü. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir: Eskişehir Anadolu Üniversitesi.

Mckendree, J. Carol S. ve Keıth S. (2002). The Role of Representation in Teaching and Learning Critical Thinking. Educatıonal Review, 54 (1), 57-66. http://dx.doi.org/10.1080/00131910120110884 (Erişim Tarihi: 16.12.2009)

Munzur, F. (1999). Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitaplarında Eleştirel Düşünme Eğitimi Üzerine Bir Değerlendirme (Edebiyat 1 ve 2 Örnekleri), Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi.

Öner, S. (1999). İlköğretim Beşinci Sınıf Sosyal Bilgiler Dersinde Kubaşık Öğrenme Yönteminin Eleştirel Düşünme ve Akademik Başarıya Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adana: Çukurova Üniversitesi.

Pithers, R.T. ve Rebecca S. (2000). “Critical Thinking in Education: A Review”, Educational Research, 42 (3), 237-249, http://dx.doi.org/10.1080/001318800440579 ( Erişim Tarihi: 17.12.2009).

Sönmez, V. (2002). Eğitim Felsefesi. Ankara: Anı Yayıncılık.

Şahinel, S. (2002). Eleştirel Düşünme. Ankara: Pegem Yayıncılık.

Şen, Ü. (2009). Türkçe Öğretmeni Adaylarının Eleştirel Düşünme Tutumlarının Çeşitli Değişkenler Açısından Değerlendirilmesi. Zeitschrift für die Welt der Türken Journal of World of Turks, 1 (2), 70.

Şengül, C. ve Üstündağ, T. (2009). “Fizik Öğretmenlerinin Eleştirel Düşünme Eğilimi Düzeyleri ve Düzenledikleri Etkinliklerde Eleştirel Düşünmenin Yeri”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 36, 237-248.

Titiz, M. T. (2001). Ezbersiz Eğitim Yol Haritası. Ankara: Pegema Yayıncılık.