Yoksulluk ölçüm ve analizinde, hane içi üretim ve yaşam standartları arasındaki ilişki büyük ölçüde göz ardı edilmiştir. Bizler bu ilişkinin doğrudan hesaba katılmasının, gelir desteği programlarının tasarlanma biçimini geliştirebileceğini ve istihdam yaratma stratejilerinin etkinliğini arttırabileceğini savunuyoruz. Bazı fertler zaman açığı ile karşı karşıya olduğunda geleneksel yoksulluk eşiklerinin kullanımından kaynaklanan sorunların üstesinden gelmeyi amaçlayan bir ölçüm yöntemi öneriyoruz. Ayrıca hane içi işbölümünde mevcut hane içi eşitsizlikleri de dâhil ediyoruz. Çalışmada, ölçüm yöntemini, zaman açıkları dikkate alındığında gelir yoksulluğunu azaltmada tam zamanlı istihdam yaratmanın etkinliğini ortaya koyan bir mikro simülasyon modeli izlemekte. Arjantin (Buenos Aires), Şili (Geniş Santiago) ve Meksika için bulgularımız, gelir yoksulluk oranının, bizim ölçümümüz kullanıldığında, hanehalkları için resmi orandan çok daha yüksek olduğunu göstermektedir: Arjantin’de 6’ya karşı 11, Şili’de 11’e karşı 18 ve Meksika’da yüzde 41’e karşı 50’dir. Ayrıca yoksulluğun derinliği de resmi ölçümlerde ciddi ölçüde hafife alınmaktadır. İlaveten, çalışabilecek durumda olan her yetişkine tam zamanlı iş olanağı sağlandığında, gelir yoksulluğun büyük ölçüde azalacağını ve burada izlenen ölçüm yöntemi sayesinde pek çok hanenin yoksulluğun bir türünü (gelir) bir başkasıyla (zaman yönlü) değiş tokuş edeceğini tespit ettik. Bu bulgu politika oluşturmada bizim ölçümümüzün öneminin bir kez daha altını çizmektedir.