Zorunlu Göç Bağlamında Iraklı Ezidiler ve Uyum Süreci (Mardin Örneği)

Bu çalışma Irak'ın Şengal bölgesinden Türkiye'ye gelip Mardin'in Midyat ilçesinde yaşayan Ezidi göçmenlerin uyum sürecini ele almaktadır. Çalışmada Ezidiler'in Batı ülkelerine göç etme isteği uyum sürecinde önemli bir etken olarak ortaya çıkmaktadır. Irak ve Suriye'den Türkiye'ye yapılan zorunlu göçler içerisinde Ezidiler sosyo-kültürel özelliklerine bağlı olarak farklı bir profil arz etmektedir. Bu da Ezidiler üzerine yapılacak sosyolojik bir araştırmayı önemli kılmaktadır. Önemli bir boşluğu dolduracağı düşünülen araştırmada, Ezidi göçmenlerle yapılan niteliksel çalışmadan elde edilen veriler kullanılmıştır. Ezidi göçmenlerin sosyo-ekonomik, demografik özellikleri, zorunlu göçten önceki sosyo-ekonomik yaşamları, zorunlu göçle karşılaştıkları uyum süreci ve Batı'ya göç etme istekleri çalışmanın içeriğini oluşturmaktadır

Iraqi Ezidis and Adaptation Process in the Context of Forced Migration (Mardin Example)

This study examines the adaptation process of Ezidi immigrants who come to Turkey from Sengal region of Iraq and live in the Midyat district of Mardin. The desire of the Ezidis to migrate to Western countries in the study also emerges as an important factor in the adaptation process. Among the compulsory migrations to Turkey from Iraq and Syria, the Ezidis have a different profile depending on their socio-cultural characteristics. This makes a sociological research on the Ezidis important. In the study which was thought to fill a significant gap, the data obtained from the qualitative study made with Ezidi immigrants was used. The socio-economic and demographic characteristics of the Ezidi immigrants, the socio-economic life prior to forced migration, the adaptation process with forced migration and the desire to migrate to the West constitute the content of the study

PDF

___

Kaynakça
Adsay, F. (2014). Yezidi Kadınlar, Kültürel Sınırların Edilgen Taşıyıcıları (1.bs.). İstanbul: Avesta.
ASAM, Rapor. (2016). “Kayıt Birimi 2016”. http://intranet.sgdd.info/Sayfa.aspx?MenuID=2151&ParentMenuID=2144. Erişim Tarihi 20 Mayıs 2017.
Biltisi, Ş. (2013). Şerefname. Kürt Tarihi, I. Cilt (1.bs.). İstanbul: Nubihar.
Demir, G. (2008). Kentle Bütünleşen ve Bütünleş(e)meyen Göçmenlerin Sosyal, Ekonomik ve Kültürel Farklılıkları Işığında Kentle Bütünleşme Süreci. Yayınlanmamış TUBİTAK Araştırma Projesi (Proje No: 106K124 Projenin Başlangıç ve Bitiş Tarihleri: 01 Eylül 2007-01 Kasım 2007).
Diken, B. (2007).“Göç; Eleştiri ve Politika Ötesi”. Kökler ve Yollar; Türkiye’de Göç Süreçleri. İçinde. (Derl. A. Kaya: B.Şahin). ss. 41-61, İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Dinç, N.K. (2017). Ezidilerin 73. Fermanı Şengal Soykırımı (1.bs.). İstanbul: Zan Vakfı. Emiroğlu, K. ve Aydın, S. (2003). “Göç”, Antropoloji Sözlüğü (1.bs.). Ankara: Bilim ve Sanat.
Emmez, B. C. (2015). Batman Ezidilerinin Defin Pratikleri Üzerine Etnografik Değerlendirmeler. Antropoloji Dergisi, 29,ss. 163-178.
Erdoğan, Ş. ve Deligöz, E. (2015). “Irak Şam İslam Devleti (IŞİD): Gücü ve Geleceği”. Savunma Bilimleri Dergisi, 14 (1), ss. 5-37.
GOC. (2017). “Uluslararası Koruma Çeşitleri”. http://www.goc.gov.tr/icerik3/uluslararasi-koruma-cesitleri_409_546_548. Erişim Tarihi 05 Mayıs 2017.
GK. (2017). “Geçici Koruma”. http://www.goc.gov.tr/icerik6/gecicikoruma_363_378_4713_icerik. Erişim Tarihi 21 Mayıs 2017.
Guest, J. S. (2012). Yezidilerin Tarihi Meleke Tawus ve MıshefaReş’in İzinde. Çeviren: İ. Bingöl. İstanbul: Avesta.
İçduygu, A. ve Ünalan, T. (1998). “Türkiye’de İç Göç: Sorunsal Alanları ve Araştırma Yöntemleri”. Türkiye’de İç Göç: Sorunsal Alanları ve Araştırma Yöntemleri Konferansı. İstanbul: Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı.
Marshall, G. (1999). “Göç”. Sosyoloji Sözlüğü. (O. Akınhay ve D. Kömürcü, Çev.) Ankara: Bilim ve Sanat.
Matara, B. (2007). “Kuzey-Güney Göç Örneğinde Göç Olgusu”. IV. Kültür Araştırmaları Sempozyumu. Işık Üniversitesi, İstanbul, 15-17 Eylül 2007.
Özcan, M. (2015). Güneşin Çocukları Ezidiler (1.bs.).Diyarbakır: Aram.
Özkarslı, F. (2014). Suriye’den Türkiye’ye Göç ve Suriyelilerin Enformel İstihdamı (Mardin Örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mardin Artuklu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mardin.
Petersen, W. (1958). “A General Typology of Migration”. American Sociological Review, V. 23, No: 3, Jun 1958, pp, 256-266.
Sayın, Y.; Usanmaz, A.; Aslangiri, F. (2016). “Uluslararası Göç Olgusu ve Yol Açtığı Etkiler: Suriye Göçü Örneği”. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmaları Dergisi 18 (31): 1-13, 2016.
Süvari, Ç. C. (2013). Ezidiler Etnodinsel Bir İnanç Olarak Ezidilik (1.bs.). Ankara: Ütopya.
Tümertekin, E.; Özgüç, N. (1998). Değişme, Kültür ve Sosyal Çözülme (1.bs.). İstanbul: Çantay.
UNAMI/OHCRH. (2014). “Report on theProtection of Civilians in ArmedConflict in Iraq:6”July–10September2014. http://www.ohchr.org/Documents/Countries/IQ/UNAMI_OHCHR_POC_Repo rt_FINAL_6July_10September2014.pdf. Erişim Tarihi 30 Mayıs 2017.
UN Report. (2014). “TheIslamicState in IraqandLevantandthe Al-Nusrah Front forthepeople of theLevant: Report and recommendations submitted pursuant toresolution” 2170. http://www.un.org/en/ga/search/view_doc.asp?symbol=S/2014/815. Eriiişim Tarihi: 30 Mayıs 2017.
UNHCR. (2011). “İltica, Uluslararası Göç ve Vatansızlık: Kuram, Gözlem ve Politika”. http://www.unhcr.org/turkey/uploads/root/indekiler.pdf.Erişim Tarihi: 18 Mayıs 2017.
UK. (2017). “Uluslararası Korum”a. http://www.goc.gov.tr/icerik6/uluslararasikoruma_363_378_4712_icerik. Erişim Tarihi: 21 Mayıs 2017.
YÜCEDAĞ, İ. (2016). “ “Habitus”tan “Mutatlaştırma”ya Toplumsalın İnşâsı”. SDÜ Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Nisan 2016, S. 37, ss. 111-133.