TÜRKİYE’DE GRI REHBERİNE GÖRE HAZIRLANAN SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK RAPORLARININ İÇERİK ANALİZİ

Fosil yakıtların yoğun tüketimi çevrede bulunan doğal kaynakların azalmasına ve iklim değişiklerine neden olduğu için kaynakların daha iyi kullanılması ihtiyacı doğmakta ve işletmelerde sürdürülebilirlik kültürünün oluşturulması gerekmektedir. Sürdürülebilirlik anlayışı içinde işletme faaliyetleri sosyal, ekonomik ve çevresel sonuçlarıyla raporlanmalıdır. Bu çalışmanın amacı Türkiye’de 2017 yılına kadar Küresel Raporlama Girişimi (GRI) Rehberine göre sürdürülebilirlik raporu hazırlayan 42 işletmenin 100 adet raporunun analizinin yapılarak raporlardaki konuların araştırılmasıdır. Yapılan frekans dağılımlarıyla raporlarda strateji ve profil açıklamalarının yönetim yaklaşımı ve performans gösterge açıklamalarından fazla olduğu görülmüştür. Türkiye’ de sürdürülebilirlik raporlarına gereken önemin verilmediği anlaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Sürdürülebilirlik, Sürdürülebilirlik Raporlaması, Küresel Raporlama Girişimi Rehberi

PDF

___

Aksoy, Ç. 2013. “Sürdürülebilirlik Performansının Değerlendirilmesine Yönelik Ölçek Önerisi ve Türkiye’deki İşletmelerde Uygulanması”, Yayınlanmış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Aktaş, R., K. Kayalidere ve M. Kargin. 2013. “Corporate Sustainability Reporting and Analysis of Sustainability Reports in Turkey”, İnternational Journal Economics and Finance, 5 (3), 113-125.
Alcaraz-Quiles, F. J., A. Navarro-Galera ve D. Ortiz-Rodríguez. 2015. ”Factors Determining Online Sustainability Reporting by Local Governments”, International Review of Administrative Sciences, 81 (1), 79-109.
Altunbaş, D. 2008. “Kentsel Sürdürülebilirlikte Yerel Yönetimlerin Rolü: İzmir Büyükşehir Belediyesi Örneği”, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Aracı, H., F. Yüksel. 2016. “Şeffaflık ve Hesap Verilebilirliğin Sağlanmasında Sürdürülebilirlik Raporları: BİST Sürdürülebilirlik Endeksindeki Şirketlerin Sürdürülebilirlik Raporlarının İncelenmesi” , Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 18 (1), 103-131.
Borkowski, S. C., M. J. Welsh ve K. Wentzel. 2012. “Sustainability Reporting at Johnson&Johnson : A Case Study Using Content Analysis”, IJBIT, 4(3), 96-105.Çalışkan, A. 2012. “Sürdürülebilirlik Raporlaması”, Muhasebe ve Vergi Dünyası Dergisi,1, 46-58.
Dong, S. 2011. “An Assessment of CSR Reporting Practıce in China’s Mining and Minerals Industry”.(https://www.unisa.edu.au/Global/business/centres/cags/docs/seminars/Paper%20Shidi.pdf) (Erişim Tarihi:01.02.2015).
English, M. D. ve D. K. Schooley. 2014. “The Evolution of Sustainablity Reporting”, Accounting and Auditing, 26-36.
Gönen, S. ve B. Solak. 2014. “An Emprical Study for Determining the Compliance of Sustainability Reports Published in Turkey with Standars Published by Global Reporting Initiative”, Muhasebe ve Bilim Dünyası Dergisi, 18(2), 393-420.
Guthrie, J. ve I. Abeysekera. 2006. “Content Analysis of Social, Environmental Reporting: What is New?”, Journal of Human Resource Costing and Accounting, 10 (2), 114-126.
Hahn, R. ve M. Kühnen. 2013. “Determinants of Sustainability Reporting: A Review of Results, Trends, Theory and Opportunities in An Expanding Field of Research”, Journal of Cleaner Production, 5-21.
Hinson, R., A. Gyabea ve M. Ibrahim. 2015. ”Sustainability Reporting among Ghanaian Universities”, Communication, 41 (1), 22-42.
Huang, T. Ve A. Wang. 2010. “Sustainability Reports in China: Content Analysis”, 2010 International Conference on Future Information Technology and Management Engineering, 154-158.
Kozlowski, A., C. Searcy ve M. Bardecki. 2015. “Corporate Sustainability Reporting in the Apparel İndustry”, International Journal of Productivity and Performance Management, 64 (3), 377-397.
Leszczynska, A. 2012. “Towards Shareholders’ Value: An Analysis of Sustainability Reports”, Industrial Management & DataSystems, 112 (6), 911-928.
Maubane, P., A. Prinsloo ve R. Van. 2014. “Review Sustainability Reporting Patterns of Companies Listed on the Johannesburg Securities Exchange”, Public Relations Review, 40, 153-160.
Özdemir, Z. ve F. Pamukçu. 2016. “Kurumsal Sürdürülebilir Raporlama Sisteminin Borsa İstanbul Sürdürülebilirlik Endeksi Kapsamındaki İşletmelerde Analizi”, Mali Çözüm Dergisi, 13-35.
Roca, L. ve C. Searcy. 2011. “An Analysis of İndicators Disclosed in Corporate Sustainability Reports”, Journal of Cleaner Production, 120, 103-118.
Schaltegger, S. ve R. L. Burritt. 2010. “Sustainability Accounting for Companies: Catchphrase or Decision Support for Business Leaders?”, Journal of World Business, 45, 375-384.
Sobhani, F., A. Amran ve Y. Zainuddin. 2012. “Sustainability Disclosure in Annual Reports and Websites: A Study of the Banking İndustry in Bangladesh”, Journal of Cleaner Production, 23,75-85.
Yanık, S. ve İ. Türker. 2012. “Sürdürülebilirlik ve Sosyal Sorumluluk Raporlamasındaki Gelişmeler”, İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 47, 291-308.
Yönet, N. K. 2010. “ Sürdürülebilirlik Raporlamasında Muhasebe Meslek Mensuplarının Rolü”, Yönetim-İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadi Enstitüsü Dergisi, 21(65), 65-80.
http://database.globalreporting.org/search/ (Erişim tarihi: 12.04.2017).