Ockhamlı Wıllıam’ın Epistemolojisinin Oluşmasındaki Felsefi/Düşünsel Arka Plan

Bu çalışmada, iki çağ arasına sıkışan Ockhamlı William’ın epistemolojisinin oluşmasında etkili olan filozofların irdelenmesi amaçlanmıştır. Bunun için öncelikle İlkçağ dönemine kadar uzanan süje ile obje arasındaki ilişkiyi açıklayarak, Ortaçağ’ın sonlarına doğru bu ilişkinin nereye doğru evrildiğini ortaya koymaya çalışacağız. Çalışmamızda ayrıca bilgi ve dil için sadece tekil varlıkların gerekli olduğunu sürekli vurgulayan Ockhamlı’nın, nesnelerin gerçek varlığı üzerinde durması ve bilgiyi deneye indirgemesi ile felsefe ve teoloji arasında keskin bir çizgi çekmesi, onun dönüm noktası olarak değerlendirilmesi gerektiğini açıklayacağız. Gilson’a bu hususta kulak kabarttığımızada, Ockhamlı’nın bilgi görüşünü şöyle ifade eder: “Gerçekten de bilgi ya soyuttur ya da sezgisel olabilir; bilgi soyut türdeyse yalnızca fikir ilişkileri hakkındadır, hatta fikirler hakkında zorunlu ilişkiler oluşturduğunda bile gerçek şeylerin güvencesini sağlayacak bir önerme istenirse, bu durumda bize sadece soyut ve sezgisel kanıt değil, doğrudan bir kanıt gerekir. Ockhamlı’nın usanmadan tekrarladığı şey de aslında budur.

Phılosophıcal / Thought Background In The Creatıon Of Ockhamlı Wıllıam's Epıstemology

In this study, it was aimed to examine the philosophers who were involved in the formation of the epistemology of William of Ockham. For this purpose, I will try to reveal how this relationship evolves towards the end of the Middle Ages by explaining the relationship between the subject and the object dating back to the first period. I emphasize that Ockhamli, who constantly emphasizes that only beings are necessary for knowledge and language, should focus on the real existence of objects and draw a sharp line between philosophy and theology with the reduction of knowledge to the experiment, and its turning point. Gilson expresses Ockham's view of information as follows: “Indeed, information is either abstract or intuitive; If the information is of an abstract type, it is only about intellectual relationships, and even if a proposal that provides assurance of real things is asked even when it creates compulsory relationships about ideas, then we need direct evidence, not just abstract and intuitive evidence. This is what Ockhamli repeated without getting tired.

___

  • Adams, M. M. (1987). William Ockham, Indiana: University of Nötre Dame Press.
  • Akkanat, H. (2016). Klasik Dönem İslam Felsefesinde Tümeller, Adana: Karahan Kitabevi,
  • Aristoteles, (2012). Metafizik (4. Baskı), (Çev. Ahmet Arslan), İstanbul: Sosyal Yayınları.
  • Aster, E. V. (2015), Felsefe Tarihi: İlkçağ ve Ortaçağ, (haz: Vural Okur), İstanbul: Sentez Yayıncılık,
  • Çalışkan, M. A. (2018). Rastlantı, İstanbul: Küre Yayınları,
  • Çoşkun, S. (2014), “Dil-Düşünce ve Dünya İlişkisi Bakımından Öznellik, Bireysellik ve Kimlik”, Kaygı Felsefe Dergisi, sayı: 23, Güz/ 88-102.
  • Dağ, M. ve Aydın, H. (2017). Ortaçağ İslam Kültüründe Felsefe, İstanbul: Bilim ve Gelecek Kitaplığı.
  • Dönmez, S. (2009). Aklın Birlikten Çokluğa Yolculuğu, Ankara: Birleşik Dağıtım Kitabevi.
  • Eike, H. – W., Kluge (1973). William of Ockham’s Commentary on Porphyry, Franciscan Studies, Vol. 33.
  • Guattari, F. & Deleuze, G. (2015), Felsefe Nedir? (10. Baskı), (Çev. Turhan Ilgaz), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları,
  • Maturan, H. R. & Varela, F. G. (2015). Bilgi Ağacı (2. Baskı), (Çev. Mahil Ünsal Eriş), İstanbul: Metis Yayıncılık,
  • Maurer, A. (1999). The Philosophy of William of Ockham, Pontifical Institute of Mediaeval Studies, Toronto
  • Mengüşoğlu, T. (2008). Felsefeye Giriş (11. Baskı), İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Panaccio, C. (1946). Ockham on Concepts, Canada: University of Quebec in Montreal.
  • Pelleier, J. E. (2003). William Ockham on Metaphysics, Boston: Tuta Sub Aegide Pallas (Brill)
  • Tarakçı, M. (2006)., St. Thomas Aquınas, İstanbul: İz Yayıncılık