Kil minerallerinin düzgün dağılımı, polimer kil nanokompozit üretiminde önemli bir role sahiptir. Bu bakımdan, kompozitlerin interkale/eksfoliye yapılarını elde etmek için kilin farklı organomodifikasyon yöntemleri denenmiştir. Bu çalışmada, Çanakkale bentonitinin tetrametilamonyum klorür (TMAC), hekzadesilpiridinyum klorür (HDPC), hekzadesiltrimetilamonyum bromür (HDAB), feniltrimetilamonyum klorür (PMAC) olmak üzere dört farklı kuvaterner amonyum tuzu ile organomodifikasyonu incelenmiştir. Organobentonitler Fourier transform infrared spektroskopi (FTIR), X-ışını kırınımı (XRD) analizi ve termogravimetrik analiz (TGA) ile karakterize edilmiştir. HDAB ve HDPC tuzları kullanılarak bentonitin bazal aralığı 14.9 Å'dan sırasıyla 20.7 Å'a ve 21.4 Å'a kadar artırılmıştır. Bununla birlikte, diğer modifiye edici tuzlar d-aralıklarında önemli değişikliklere neden olamamışlardır.

The improved dispersion of clay minerals has an essential role for polymer clay nanocomposite manufacturing. In this regard, different organomodifications of clay have been attempted to obtain intercalated/exfoliated structures of composites. In present study, Çanakkale bentonite was organically modified by four different quaternary ammonium salts: tetramethylammonium chloride (TMAC), hexadecylpyridinium chloride (HDPC), hexadecyltrimethylammonium bromide (HDAB), phenyltrimethylammonium chloride (PMAC). Fourier transform infrared spectroscopy (FTIR), X-ray diffraction (XRD) analysis and thermogravimetric analysis (TGA) were performed to characterize the organobentonites. The results revealed that there is an increment of basal spacing of bentonite with HDAB and HDPC salts from 14.9 Å to 20.7 Å and 21.4 Å, respectively. However, other modifiers cannot lead to significant changes in d-spacings.