Aytıs sanatı, Kazak halkının göçebe hayatını, ulusal kimliğini, manevi doğasını ve bozkır kültürünü yansıtan, bu özelliklerle bağlı bir şekilde ortaya çıkıp gelişen eşsiz bir geleneksel mirastır. Kazak sözlü edebiyatının kahramanlık ve aşk destanları, türküleriyle birlikte gelişmiş, hatta tür ve içerik açısından bu türler üzerinde olumlu etkilerde bulunmuştur. Çalışmada, günümüze kadar yaşatılan Kazak halk edebiyatında eşsiz bir sanat olan aytısın bazı meselelerini ele aldık. Özellikle doğaçlama sanatı, kökeni, oluşumu, gelişimi, dağılımı, türü, sanatsal niteliği, Kazak kültürü ve edebiyatındaki rolüyle ulusal maneviyattaki öneminden bahsettik. İç tarz türleri ve işlevlerini, bazılarının eskime nedenlerini, yeniden oluşturulma ve ülke yararına dönüştürülme yollarını bilimsel olarak inceledik. Aytıs türlerinin toplanması, saklanması, sistemleştirilmesi, araştırılması, yayınlanması, çok yönlü yapıları, toplumun tarihsel ve sosyal koşullarına bağlı olarak farklı dönemlerdeki değişiklikler vb. konulara dikkat çektik. Çalışmada yazılı kaynaklardan elde edilen verileri kullandık. Çalışmanın sonuç kısmında, aytıs sanatının mevcut durumu ve söz konusu sanatın yaşatılması için yapılması gereken çalışmalar hakkında önerilerde bulunduk. Zaman zaman akamete uğratılan aytıs sanatının bayrağı, 20. yüzyılda Jambıl, Şaşıbay, Doskey, Nartay, Sat, Nurkan, Kayıp, Köşen, Kenen, Sayadil, Ümbetali gibi akınlar tarafından yükseltmişlerdir. Gelenek günümüzde de yaşatılmaktadır, fakat geleneğin modern ortamlarda korunamamaktadır. Aytıs şairleri, ünlü akınların aytıslarını ritimlerine uyumadan aktarmaktalar ve yüzyıllardır yaşayagelen bölge okullarının müzik geleneklerine saygı göstermemektedirler. Dolayısıyla bu gibi durumlar, modern aytıs sanatının çözülmemiş sorunlarındandır.