Muhtemelen en üretken ve çok yönlü Türk bestecilerinden biri olan Ahmed Adnan Saygun Türk tarihinin belki de en köklü değişimlerine yön veren dönüm noktalarından birine tanık oldu. Bu nedenle onun titizlikle ortaya çıkardığı ve Türkiye Cumhuriyeti’nin modernleşme süreciyle paralel ilerleyen eser ve çalışmalarının vatansever dürtülerin gölgesinden sıyrılmış objektif yaklaşımlarla değerlendirilmesi ironik şekilde Saygun’un çalışmalarının asıl değerinin hissedilmesi açısından bir hayli önemli görünmektedir. Bu makale Ahmed Adnan Saygun’un müzikoloji ve özellikle Macar besteci ve etnomüzikolog Béla Bartók’la birlikte etnomüzikoloji alanında gösterdiği kişisel entelektüel çabaları yeni Türk devletinin kültürel devriminden hariç tutmadan değerlendirmeyi amaçlamaktadır.

Ahmed Adnan Saygun, possibly one of the most versatile and prolific Turkish composers, and his meticulous works that run parallel to the modernization of the Turkish Republic may require some objective consideration without the impetus of patriotic approaches because Saygun witnessed to one of the most important turning points and momentous changes in the Turkish history. This article seeks to acknowledge his personal intellectual efforts made particularly in the field of musicology and ethnomusicology without excluding the Cultural Revolution of the new Turkish State from his works, since Saygun was mainly encouraged by Turkish revolutionary movement.