MÜZE VE TARİHİ MEKÂNLARDA UYGULANAN ANLATICI TERMİNOLOJİSİ TARİH EĞİTİMİNE NASIL DÂHİL EDİLEBİLİR?

Bu çalışmanın amacı, alan yazında yapılan çalışmalar ışığında müze ve tarihi mekânlarda uygulanan anlatıcı terminolojisini ortaya koyarak, yapılan uygulamalara ilişkin olumlu örnekleri sunmaktır. Dolayısıyla söz konusu çalışmada; bu örneklerden hareketle gerçekleştirilen uygulamaların tarih eğitimine nasıl dâhil edilebileceği tartışılmış, son yıllarda sınıf dışında alternatif bir eğitim-öğretim ortamı olarak müze ve tarihi mekânların kullanılması konusunda yapılan çalışmalara katkı sunulması hedeflenmiştir. Çalışma nitel araştırma deseninde tasarlanmış, veri toplama yöntemi olarak doküman analizi kullanılmıştır. Bu amaçla ilgili müzelerin ve tarihi mekanların resmi internet siteleri, yayınlamış oldukları yazılı ve çevrimiçi belgeler yoluyla müzelerde ve tarihi mekanlarda uygulanan anlatım türleri sınıflandırılarak örneklendirilmiştir. Elde edilen bulgular doğrultusunda müze ve tarihi mekânlarda gerçekleştirilen uygulamalar ve anlatıcı sunumlarının alanında uzman profesyonel kişiler tarafından gerçekleştirildiği, tarih eğitimi kapsamında öğrencilerin bu süreçte izleyici/ziyaretçi olarak yer aldığı ve sınırlı bir şekilde aktif olarak uygulamalara katıldığını ifade etmek mümkündür. Tarih eğitiminde sınıf dışında alternatif bir eğitim-öğretim ortamı olarak kullanılabilecek müze ve tarihi mekânlarda yaratıcı drama çalışmaları, tarihsel canlandırma gibi uygulamalarla öğrencilerin doğrudan bu mekânlarla iletişime geçtiği uygulamaların yanında anlatıcı yorumları da benzer amaçlar için kullanılabilmektedir. Bu tür uygulamalar öğrencilerin tarihsel düşünme becerilerini, tarihsel empati becerisini ve öğretim programında yer alan bir çok beceriyi etkili bir şekilde geliştirebileceği; öğrencilerde söz konusu mekanlara ilişkin farkındalık kazandırabileceğini ifade etmek mümkündür

HOW THE NARRATOR TERMINOLOGY IN MUSEUMS AND HISTORICAL PLACES CAN BE INCLUDED TO HISTORY EDUCATION?

The aim of this study is to present positive examples about applications made, by demonstrating the narrator terminology applied in the museum and historical places in the light of studies held in the field. Therefore in the study, moving from these examples it has been argued that how the practices realized can be included to history education, and having contribution for studies carried out about the usage of museum and historical places as an alternative educational environment outside the classroom in recent years, has been targeted. The study has been designed in a qualitative research design and document analysis has been used as data collection method. For this purpose, the narrative types applied in museums and historical places through the written and on-line documents published in the official internet sites of related museums and historical places, have been classified and exemplified. According to the findings, it is possible say that applications and narrator presentations carried out in museums and historical places have been realized by the experts and professionals in the field; in the scope of history education the students have taken part as spectator/visitor in this process, and they have participated limitedly and actively. In history education, in addition to applications in which students directly communicate with applications such as creative drama studies in museums and historical places that can be used as an alternative educational environment outside the classroom, and historical animation the narrative comments also can be used for similar purposes. It is possible say that such applications can develop effectively the historical thinking skills, the historical empathy skills of students and many skills in their education program; can give awareness to students about these places

PDF

___

Anderson, Jay (1984). Time Machines: The World of Living History. Nashville, Tenn.: American Association for State and Local History.
Aktekin, Semih (2008). Müze Uzmanlarının Okulların Eğitim Amaçlı Müze Ziyaretlerine İlişkin Görüşleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2).
Ata, Bahri (2002). Müzelerle ve Tarihi Mekânlarla Tarih Öğretimi: Tarih Öğretmenlerinin “Müze Eğitimine” İlişkin Görüşleri, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
The Bradley Commission on History in Schools. (1989). Building a history curriculum: Guidelines for teaching history in schools. History Teacher, 7-35.
Boyer, Candace L. (1996). Using Museum Resources in the K-12 Social Studies Curriculum, ED412174, Eric Digest.
Cranton, Lindsey J. (2011). Living history: Reconstructing the past for the edification of the present.https://scholarsbank.uoregon.edu/xmlui/bitstream/handle/1794/11222/Lindsey%20Cranton%20Capstone.pdf?sequence=1&isAllowed=y adresinden 23.0.2017 tarihinde alınmıştır.
Corbin, Denee (1988). Using Drama in the Classroom. Councilor, 48, 43-48.
Cook, Alexander (2004). The Use and Abuse of Historical Reenactment: Thoughts on Recent Trends in Public History, Criticism, Summer, Vol. 46, No.3.
Danzer, Gerald A. (1998). Chicago’s Black Metrolopis: Understanding History Through a Historic Place, Social Education, vol. 62, num. 3, March 1998.
Egüz, Şule & Kesten, Alper (2012). Sosyal Bilgiler Dersinde Müze İle Eğitimin Öğretmen Ve Öğ- renci Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi: Samsun İli Örneği. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1).
Erbay, Mutlu (2011). Müzelerde Sergileme ve Sunum Tekniklerinin Planlanması, Beta Basım, İstanbul.
Glassberg, David (1986). Review: Living in the Past Time Machines: The World of Living History by Jay Anderson, American Quarterly, Summer, 38, 2.
Güleç, Selma & Alkış, Seçil (2003). Sosyal Bilgiler Öğretiminde Müze Gezilerinin İletişimsel Boyutu. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 63-78.
Kay, William Kennon (1970). Keep It Alive! Tips on Living History Demonstrations. U.S. Department of The İnterior National Park Service Visitor Services Training Series, U.S. Government Printing Offıce: 1970 392-729/63.
Koşay, Hamit Zübeyr (1974). Açık Hava Müzeleri ve Türkiye’de Açık Hava Müzesini Kurma İmkânları. Etnografya, Folklor, Dil, Tarih ve diğer Konularda Makaleler ve İncelemeler. Ankara: Ayyıldız Matbaası.
Levy, Francis (2001). Maddi Olmayan Bir Müzeye Doğru. Kent, Müze, Deneyimler, Katkılar. İstanbul: Türk Ekonomi Topluluğu Tarih Vakfı.
Living History Academy (2017). http://www.livinghistoryacademy.com/definitions/. 12.03.2017 tarihinde alınmıştır.
Maccario Kuruoğlu, Nihal (2002). Müzelerin Eğitim Ortamı Olarak Kullanımı. Bursa: Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt:XV, Sayı: 1.
Mahoney, N. (1998). That The Future May Learn From The Past: The Goals And Educational Value Of Living History Museums. Williamsburg: College of William and Mary.
Morris, Ronald Vaughan (2008). How Teachers Can Conduct Historical Reenactments in Their Own Schools. International Journal of Social Education, 23(2), 45-59.
_______________ (2009). Bringing History to Life: First-Person Historical Presentations in Elementary and Middle School Social Studies. R&L Education.
Ören, Ülker (1998). Turizm, Kültür, Arkeoloji İlişkileri, Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Piatt, M. (1984).Character Analysis Worksheets. Old Sturbridge Village.
_______(1986). An Outline of Theatrical Forms Used in History Museums as Interpretive or Educational Methods.
Roth, Stacy F.(1998). Past Into Present: Effective Techniques for First-person Historical Interpretation. University of North Carolina Press.
Safran, Mustafa & Ata, Bahri (1998). Okul Dışı Tarih Öğretimi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 87- 94.
Salicco, John (tarihsiz). There was a time… presents: Some Thoughts on First Person Interpretation of Historical Persona. This content of this publication is the property of There was a time… LLC.
Sanders, Thomas (1990). Thoughts on Effective Interpretation, Midwest Open Air Museums Magazine 11/1 Spring, 21.
Şahan, M. (2005). Müze ve Eğitim. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. Sayı 4, Cilt (1).
Yıldırım, Ali & Şimşek, Hasan (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yücel, Erdem (1999). Türkiye’de Müzecilik. İstanbul: Arkeoloji ve Sanat Yayınları.
Williams, B. (1996). Playing in the Stream of History: A Flexible Approach to First-Person Interpretation, Midwest Open Air Museums Magazine 17/1, Spring