Ana Dili ve Yabancı Dil Öğretiminde Dijital Öykü Kullanımı Araştırmalarının İçerik Analizi

İletişimin temel aracı olan dil, yaşamın her alanında, her meslek ve her disiplin açısından yaşamsal bir öneme sahiptir. Dil öğretimi içinde ana dili ve yabancı dil öğretimi, ilköğretim süreciyle başlayan örgün eğitimde genel akademik başarıyı etkilemenin yanı sıra yaşam boyu düşünme becerilerinin de geliştirildiği etkin bir süreçtir. Bu bağlamda eğitim sürecinde yaparak, yaşayarak öğrenme ve etkin öğrenme temelli uygulamalara ihtiyaç vardır. Üst düzey düşünme becerilerini geliştiren ve öğrenme-öğretme süreçlerini etkinleştirmeyi amaçlayan eğitim teknolojisi ürünlerinden biri de dijital öyküdür. Farklı düzeylerde öğrenen kitlesine yönelik ve farklı disiplinlerde kullanımı olan bu teknolojinin tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de farklı yönleri ile incelendiği çalışmalar gün geçtikçe artmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de Türkçenin ana dili öğretiminde ve yabancı dil öğretiminde dijital öykü kullanımına yönelik yapılan araştırmaların ana dili ve yabancı dil öğretimi bağlamında belirlenen ölçütler çerçevesinde karşılaştırmalı olarak incelenmesidir. Bu amaçla Google Akademik ve TR Dizin indeksleri kapsamında Türkiye’de 2016-2019 yılları arasında yapılmış, dil öğretiminde dijital öykü kullanımına yönelik 373 çalışmaya ulaşılmış, yapılan eleme sonucu 17 çalışma incelemeye alınmıştır. Doküman incelemesi yoluyla elde edilen veriler belirlenen ölçütler doğrultusunda, nitel araştırma yaklaşımlarından betimsel içerik analizi tekniği kullanılarak çözümlenmiştir. İnceleme sonucunda yapılan çalışmaların büyük oranda (13 makale) ana dili öğretimi alanında gerçekleştirildiği, çoğunluğunun 2017 ve 2019 yıllarında yapıldığı, büyük oranda nitel araştırma ve deneysel araştırma yönteminin kullanıldığı, bunu durum ve tarama yöntemlerinin izlediği, veri toplama aracı olarak da görüşme yönteminin sıklıkla tercih edildiği ve araştırma kapsamında dijital öyküleme yönteminin çoğunlukla yazma alanında uygulandığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Dijital öykü, ana dili öğretimi, yabancı dil öğretimi, sistematik inceleme

PDF

___

*Arslan, A. A., Arslan , S. G., Üstünel, E. (2016). Teaching vocabulary to turkish young learners in semantically related and semantically unrelated sets by using digital storytelling. Journal of Language and Linguistic Studies, 12(1), 42-54.
*Baki, Y. (2019). Türkçe öğretmeni adaylarının yaratıcı yazma becerilerinin geliştirilmesinde dijital öykülerin etkisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi 7(4), 964-995.
*Baki, Y., ve Feyzioğlu, N. (2017). Dijital öykülerin 6. sınıf öğrencilerinin öykü yazma becerilerine etkisi. International Online Journal of Educational Sciences 9(3), 686-704.
Bellanca, J. ve Brandt, R. (2010) 21st century skills: rethinking how students learn. Bloomington, IN: Solution Tree.
Crowther, M. Lim,W. and Crowther, M.A. (2010). Systematic review and meta-analysis methodology. BLOOD, 116(17), 3140-3146.
*Çetinkaya, E., Ertem, İ. Güllü, E. ve Palabıyık, E. (2018). Sınıf öğretmeni adaylarının dijital çocuk edebiyatı ürünü hazırlama deneyimlerine yönelik görüşleri. Turkish Studies (Elektronik) 13(27), 723 -736.
*Dayan, G., ve Girmen, P. (2018). Türkçe eğitimi yazma sürecinde: dijital öyküleme. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi 6(3), 207-228.
*Demirer, V., ve Baki, Y. (2018). Türkçe öğretmeni adaylarının dijital öyküleme sürecine ilişkin görüşleri ve algıları. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi 11(4), 718-747.
Dinç, E.E. (2018). Dil becerisi akademik başarıyı yükseltiyor. https://www.bilimoloji.com/dil-becerisi-akademik-basariyi-yukseltiyor
*Eroğlu, A. (2020). Türkçe öğretmeni adaylarının dijital hikâyeye yönelik metaforik algıları. Rumelide Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi 18: 49-60.
Griffin, P., McGaw, B. and Care, E. (2012). The changing role of education and schools. In P. Griffin, B. McGawve E. Care (Eds.), Assessment And Teaching Of 21st Century Skills (1–16).
Joanna Briggs Institute (2001). An ıntroduction to systematic reviews. changing practice, Supplement 1, 1-6. http://connect.jbiconnectplus.org/viewsourcefile.aspx?0=4318.
*Kaya, O., ve Tekiner, Tolu, A. (2017). Investigating digital storytelling method in german as a foreign language teaching. Dil Dergisi, Cilt: 0 Sayı: 168/1, 5-19.
Khan, K., Kunz, R., Kleijnen, J., and Antes, G. (2003). Five steps to conducting a systematic review. Journal of the Royal Society of Medicine, 96, 118-121.
*Kocaman, Karoğlu, A. (2016). Okul öncesi eğitimde dijital hikâye anlatımı üzerine öğretmen görüşleri. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 7(1), 175-205.
Kuzu, Sarar, T., ve Durna, C. (2020). The effect of ıntellegent and mind games on secondary school students writing success. TOJET, The Turkish Online Journal of Educational Technology, 19(3).
Küçük, S. (2007). Yazılı anlatım ve yaratıcılık. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Yayınları. Norman, A. (2011). Digital storytelling in second language learning: A qualitative study on students’ reflections on potentials for learning [Yayınlanmamış Master Tezi ]. Norveç Üniversitesi, Öğretmen Eğitimi Programı, Norveç.
*Ozkaya, Gulce, P. ve Çoskun, M. V. (2019). The effect of understanding phrase-meaning relationship through digital storytelling on academic achievement and retention. Educational Policy Analysis and Strategic Research 14(3), 200-236.
*Özen, N. E., ve Duran, E. (2019). Digital storytelling in secondary school turkish courses in turkey. International Journal of Education and Literacy Studies 7.4, 169-179.
*Pürbudak, A., ve Usta, E. (2019). Bellek destekli strateji yöntemiyle hazırlanmış dijital öykünün yabancı dil dersi tutumuna etkisi. Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi 5(2), 95-114.
Robin, B. R. (2006). The educational uses of digital storytelling. C. Crawford vd. (Ed.), Proceedings of Society for Information Technology & Teacher Education International Conference, 709-716. Chesapeake, VA: AACE.
*Sarıca, Çıralı, H., ve Koçak, Usluel, Y. (2016). Eğitsel bağlamda dijital hikâye anlatımı: bir rubrik geliştirme çalışması. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 6(2), 65-84.
Sever, S., Kaya, Z. ve Aslan, C. (2006). Etkinliklerle türkçe öğretimi. Morpa Yayınları.
*Şimşek, B., Koçak, Usluer, Y., Çıralı, Sarıca, H., ve Tekeli, P. (2018). Türkiye’de eğitsel bağlamda dijital hikâye anlatımı konusuna eleştirel bir yaklaşım. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 8(1), 158 – 186.
Talan T. (2019). Dijital öyküleme yöntemi ile ilgili yapılan çalışmalara sistematik bir bakış, 7. Uluslararası Öğretim Teknolojileri ve Öğretmen Eğitimi Sempozyumu Bildiri Kitabı, https://www.researchgate.net/publication/338187715
*Tatlı, Z., ve Aksoy, D.A. (2017). Yabancı dil konuşma eğitiminde dijital öykü kullanımı. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, Ocak, 45, 137-152.
Tompkins, G. E. (2004). Teaching writing. balancing process and product. upper saddle river. Merrill Prentice Hall.
*Yılmaz, Y., Üstündağ, M., Güneş, E. (2017). Öğretim materyali olarak dijital hikâye geliştirme aşamalarının ve araçlarının incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(3), 1621-1640.
Yılmaz, Y., Üstündağ, M., T., Güneş, E., Çalışkan, G. (2017). Dijital hikâyeleme yöntemi ile etkili türkçe öğretimi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama 7(2), 254-275.
Not: Başında “*” ile belirtilenler sistematik inceleme kapsamında ele alınan çalışmalardır.