‘Amerikan Güzeli’ Filminin Akılcı Duygusal Davranışçı Terapi ve Bilişsel Terapi’nin Bazı Kavram ve Görüşleri Açısından İncelenmesi

Bu çalışmada, 1999 yılında Sam Mendes yönetmenliğinde çekilen Amerikan Güzeli (American Beauty) filminin ana karakterleri Lester Burnham, Carolyn Burnham, Jane Burnham ve Albay Frank Fitts’in genel davranışları ve önemli görülen söylemleri Akılcı Duygusal Davranışçı Terapi ve Bilişsel Terapi’nin bazı kavram ve görüşleri açısından incelenmiştir. Bu çalışma betimsel bir çalışma olup, yöntem olarak doküman analizi kullanılmıştır. Sonuç olarak, bu kişilerin mantıksız inanç, düşünce ve davranışlarının fazlalılığı nedeniyle bireysel, aile ve toplumsal yaşantılarının olumsuz etkilendiği görülmüştür. Her iki ekol açısından bakıldığında, tüm karakterlerin mantıksızlığa yatkınlıkları aile bireyleri, arkadaşları, kitle iletişim araçları ve içinde yaşadıkları toplum tarafından beslenmiştir. Ruh sağlığı alanında eğitim alan ve çalışan bireylere her iki ekolün kuramsal öneminin fark ettirilmesi, derinlemesine bir anlatımının yapılabilmesi için bu çalışmada olduğu gibi film analizi yönteminin kullanılmasının ve insanların gerçek dünyalarına, kimlik arayışlarına, anlamsızlığa, yabancılaşmaya, ruhsal sorunlara odaklanan filmlerin psikolojik analizlerinin yapılmasının alana önemli katkılar sağlayacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

film analizi, Akılcı Duygusal Davranışçı Terapi, Bilişsel Terapi

PDF

___

Referans1 Acar, T. ve Voltan-Acar, N. (2013). ‘Babam ve Oğlum’ filminin çok kuşaklı/kuşaklararası aile terapisinin temel kavramları açısından değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(1), 37-53.
Referans2 Arkar, H. (1992). Beck’in depresyon modeli ve bilişsel terapisi. Düşünen Adam: Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi, 5(1-3), 37-40.
Referans3 Basic, M. M. (1992). Reading the alcoholic film: Analysis of ‘The Country Girl’. The Sociological Quarterly, 33(2), 211-227.
Referans4 Beck, A. T. (2006). Bilişsel terapi ve duygusal bozukluklar. A. Türkcan (Çev.). İstanbul: Litera Yayıncılık.
Referans5 Beck A. T., Rush A. J., Shaw B. F. ve Emery G. (1987). Cognitive therapy of depression. New York: The Guilford Press.
Referans6 Berg-Cross, L., Jennings, P. ve Baruch, R. (1990).Cinematherapy: Theory and application. Psychotherapy in Private Practice, 8(1), 135-156.
Referans7 Berktay, F. (2000). Tek tanrılı dinler karşısında kadın. İstanbul: Metis.
Referans8 Boyacı, M. ve İlhan, T. (2016). Bilişsel davranışçı terapi yaklaşımının film analizi yöntemiyle incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2), 734-746.
Referans9 Bozdağ, Y. (2018). Film analizi yöntemi ile aile terapileri: Gilbert’in Hayalleri. Yaşam Becerileri Psikoloji Dergisi, 2(3), 87-95.
Referans10 Cag, P. ve Voltan-Acar, N. (2015). A view of the symbolic-experiantal family therapy of Carl Whitaker through movie analysis. Educational Sciences: Theory and Practice, 15(3), 575-586.
Referans11 Ersanlı, K. (2012). Davranışlarımız: Gelişim ve öğrenme. Samsun: Eser.
Referans12 Gramaglia, C., Jona, A., Imperatori, F., Torre, E. ve Zeppegno, P. (2013). Cinema in the training of psychiatry residents: Focus on helping relationships. BMC Medical Education, 13(90), 1-6.
Referans13 Hewison, D. (2003). ‘Oh Rose, thou art sick!’ Anti-individuation forces in the film American Beauty. Journal of Analytical Psychology, 48, 683-704.
Referans14 Kağıtçıbaşı,, Ç. (2005). Yeni İnsan ve İnsanlar. İstanbul: Evrim Kitap.
Referans15 Kağnıcı, D. Y. (2015). Psikolojik danışman eğitiminde cinsel yönelim olgusunun irdelenmesi: Benim Çocuğum filmi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5(44), 83-95.
Referans16 Klemenc-Ketis, Z. ve Kersnic, J. (2011). Using movies to teach professionalism to medical students. BMC Medical Education, 11(60).
Referans17 Mangot, A. G. ve Murthy, V. S. (2017). Cinema: A multimodal and integrative medium for education and therapy. Ann Indian Psychiatry, 1(51).
Referans18 Marcus, E. R. (1999). Empathy, humanism, and the professionalism of medical education. Academic Medicine, 74(11), 1211-1215.
Referans19 Mert, A. ve Soyer, B. (2014). ‘Kevin Hakkında Konuşmalıyız’ filminin Bowlby’nin çocukluk dönemi bağlanma stilleri ve Minuchin’in yapısal aile sistemleri yaklaşımı temel kavramları kullanılarak değerlendirilmesi. OPUS - Türkiye Sosyal Politika ve Çalışma Hayatı Araştırmaları Dergisi, 4(7), 100-115.
Referans20 Morsünbül, Ü., (2015). Bal, Süt ve Yumurta filmlerinin Ericson’un psikososyal gelişim kuramı açısından analizi. İlköğretim Online, 14(1), 181-187.
Referans21 Peoples, K. ve Helsel, S. (2013). Bridging the gap between theory and practice with film: How to use Fight Club to teach existential counseling theory and techniques. Education and General Studies, 1(2), 1-7.
Referans22 Preminger, S. (2012). Transformative art: Art as means for long term neurocognitive change. Frontier in Human Neuroscience, 6(96).
Referans23 Quadrelli, S., Colt, H. G. ve Semeniuk, G. (2009). Appre¬ciation of the aesthetic: A new dimension for a medicine and movies program. Family Medicine, 41(5), 316-318.Referans24 Richaards, R. (2016). Önsöz. D. Wedding ve R. M. Niemiec (Yay. Haz.), Sinema ve Akıl Sağlığı içinde (ss. 7-11). İstanbul: Kaknüs.Referans25 Sanchez, J. C., Gutierrez, J. C. ve Morales, M. D. (2010). Cinema and theater as training tools for health students. Family Medicine, 42(6), 398-399.Referans26 Şenol-Durak, E. ve Fışıloğlu, H., (2007). Film analizi yöntemi ile Virginia Satir aile terapisi yaklaşımına bir bakış. Türk Psikoloji Yazıları, 10(20), 43-62.Referans27 Türküler-Aka, B. ve Gençöz, F., 2010. Sinematerapinin mükemmeliyetçilik ve mükemmeliyetçilikle ilgili şemalar üzerindeki etkisi. Türk Psikoloji Dergisi, 25(65), 69-77.Referans28 Ülker-Tümlü, G. ve Voltan-Acar, N. (2014). ‘Issız Adam’ filminin gerçeklik terapisine dayalı incelenmesi. İnsan&İnsan, 2, 62-73.Referans29 Wedding, D. ve Niemiec, R. M. (2016). Sinema ve akıl sağlığı. R. Arvay Aratan (Çev.). İstanbul: Kaknüs Yayınları.