___

• Arı, T., Toprak, E., Çetindişli, R. Vd. (2019). Theories of International Relations II. Anadolu University Oress. Eskişehir.
• Açıkmeşe, S. A. & Dizdaroğlu, C. (2014). NATO-AB İlişkilerinde İşbirliği ve Çatışma Dinamikleri. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 10(40), 130-163.
• Akçay, E. Y. (2016). AB’nin Haylaz Çocuğu : Fransa. Bartın Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(14), 1-12.
• Ateş, E. (2020, 11 16). Avrupa Birliği’nin Ortak Savunma Kimliğinde Almanya’nın Rolü. Avrupa Birliği’nin Ortak Savunma Kimliğinde Almanya’nın Rolü. Tasam. Avrupa Birliği’nin Ortak Savunma:https://tasam.org/Files/Icerik/File/yeni_dunya_ekonomi_ve__guvenlik_mimarisi__IGK2019_5_(2)_pdf_776dfad6-e075-449a-be29-2ae518cee13e.pdf adresinden alınmıştır
• Alpay, O. (2017). „Sovyet Tarihinin Son Perdesi: Mihail Gorbaçov Dönemi Sovyet Dış Politikası‟ Editör: Ayla Kaşoğlu. Liderlerin Sovyet’i Devrimden Perestroykaya.
• Alexandra, D. C. (2014). Appointment of the Commission: Parliament's role before 1995.
• Bailes, A. J., & Messervy-Whiting, G. (2011). Death of an institution: the end for Western European Union, a future for European defence? Egmont Paper No. 46, May 2011.
• Bardarova, S., Atanasoski, D., Temelkov, Z., Filiposki, O., & Stojanovska, A. (2014). Maastricht Treaty in the Shaping and Development of the Common Foreign and Security Policy (CFSP). Journal of US-Shina Public Administration, 11(7), 596-604.
• Cioffi-Revilla, C. (1984). European Political Cooperation: An Application of Political Reliability Theory to Integration. International Studies Quarterly, 28(4), 467-492.
• Donnelly, J. (2000). Realism and international relations. Cambridge University Press.
• Dugurı, U. S., Hassan, I., & Ibrahım, Y. K. (2022). International Relations, Realism, and Liberalism: A Theoretical Review. International Journal of Social and Humanities Extension (IJSHE), 1-6.
• Dijkstra, H., & Vanhoonacker, S. (2011). The changing politics of information in European foreign policy. Journal of European Integration, 33(5), 541-558.
• De Maıo, G (2021). Opportunıtıes to Deepen Nato-Eu Cooperatıon. Europe.
• Efe, H. (2008). Avrupa Birliği'nin ortak dış ve güvenlik politikası. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 66-78.
• Efe, H. (2010). Soğuk savaş döneminde Avrupa’da ortak dış politika oluşturma çabaları. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 9(1), 37-62.
• Eralp, A. (2018). Avrupa Bütünleşmesinin Dış Politika Arayışları: Dünü, Bugünü ve Geleceği. Hukuki, Siyasi ve İktisadi Yönleriyle Avrupa Bütünleşmesinde Son Gelişmeler ve Türkiye-Ab ilişkileri Ataum 30. yıl Armağanı. (S. A. Açıkmeşe, Dü.) Avrupa Bütünleşmesinin Dış Politika Arayışları: Dünü, Bugünü ve Geleceği, s. 211.
• Gençalp, E. (2004). Avrupa Güvenlik ve Savunma Politikası’nın (agsp) Avrupa Güvenliğindeki Rolü ve Nato ile İlişkileri. Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 44-54.
• Günyel, C. & Caşın, M. H. (2008, Mayıs 10). Avrupa’nın Güvenlik ve Savunma Politikalarının Oluşum ve Gelişim Süreci. http://sites.khas.edu.tr: http://sites.khas.edu.tr/tez/CihanGunyel_izinli.pdf adresinden alınmıştır.
• Giuglietti, L. (2021). The EU’s Permanent Structured Cooperation, NATO, and the US: beyond a zero-sum game. College of Europe.
• Gavin, V. (2009). Power through Europe? The Case of the European Defence Community in France (1950–1954). French History, 23(1), 69-87.
• Joseph, J. & Wight, C. (Eds.). (2010). Scientific realism and international relations. Springer.
• Klohs, J. & Niemann, A. (2014). Comparing the US National Security Strategy and the European Security Strategy in the first decade of the 21st century: converging but still different. Mainz Papers on International and European Politics, (8).
• Klijn, H. (2009). NATO’S New Strategic Concept: Rising to the Occasion.
• Martins, B. O. & Csernatoni, R. (2019) The European Defence Fund: Key Issues and Controversies.
• MacFarlane, N. (2013). Intervention in contemporary world politics. Routledge.
• Sanahuja, J. A. (2019). The EU Global Strategy: Security narratives, legitimacy, and identity of an actor in crisis 1. In The Routledge handbook of European security law and policy (pp. 395-414). Routledge.
• Smith, M. E. (2001). Diplomacy by decree: The legalization of EU foreign policy. JCMS: Journal of Common Market Studies, 39(1), 79-104
• Siousiouras, P. & Nikitakos, N. V. (2006). European integration: the contribution of the West European Union.
• Tezcan, E. (1999). Maastricht ve Amsterdam Antlaşmalan çerçevesinde Avrupa Birliği ve Batı Avrupa Birliği ilişkileri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 54(1).
• Tınas, M. & Çitak, Z. (2017). Normatif Güç olarak Avrupa Birliği ve Avrupa Komşuluk Politikası: Fas ve Mısır vaka Analizi. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(3), 845-866.
• Turhan, E. (2019). Avrupa Birliği’nin Ortak Güvenlik ve Savunma Politikası’nın Savunma Boyutunun Gelişiminde Pesco’nun Rolü: Fırsatlar ve Zorluklar. Dokuz Eylül Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 20(2), 347-374.
• Vidyarthi, K. (2016). Glasnost and Perestroika: Did Gorbachev Break the USSR?. Available at SSRN 2755245.
• Wallace, W. (2017). European foreign policy since the Cold War: How ambitious, how inhibited?. The British Journal of Politics and International Relations, 19(1), 77-90.
• Zhussipbek, G. (2009). 2007 Lizbon Antlaşması, Avrupa Güvenlik ve Savunma Politikası’nın Tanımı ve Özellikleri, Güvenlik Aktörü Olarak AB’nin Nitelikleri. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 8(1), 139-164.