Aile İçinde Yaşanan Şiddete Karşı Çocuğun Gösterdiği Tepkiler

Bu araştırma aile içinde anne baba arasında yaşanan şiddete karşı çocukların gösterdikleri tepkileri ortaya koymayı amaçlamıştır. Aile içi şiddet, hem dünyada hem de Türkiye’de artarak süregelen bir sorundur. Araştırma, 2010 yılı Kütahya il merkezinde yürütülen ve araştırmacının bizzat görev aldığı aile içi şiddet ve kadının şiddetten korunması konulu ‘Mutlu Aileler, Gülen Yüzler’ projesinin birinci fazında katılımcı kadınlardan elde edilen bulgularla sınırlıdır. Araştırmaya katılan kadınlara evdeki şiddete şahit olan çocuklarının davranışları sorulmuştur. Araştırma bulgularına göre, evde yaşanan şiddete çocuklar büyük oranda şahit olmakta ve bundan olumsuz olarak etkilenmektedirler. Ansal olarak sıklıkla gösterdikleri tepkileri belirgin ağlama, ne yapacağını bilememe ve şoka girme, anne-babanın kavga etmesini önlemeye çalışma, anneyi destekleme ve korumaya çalışmadır. Uzun vadede ise en çok çocuklarda saldırganca davranışların arttığı, sürekli sinirlilik, tedirginlik hali olduğu ve anneye aşırı bir bağlılık geliştirdikleri saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Aile, Şiddet, Çocuk, Tepkiler

PDF

___

Ateah C. A, Durrant J. E, (2005). Maternal use of physical punishment in response to child misbehavior: implications for child abuse prevention. Child Abuse Negl; 29, 169-185.
Bayındır, N, Özel, A, Köksal, E, (2007). Çocuk Suçluluğu Demografisi: Kütahya Şehri Örneği. Polis Bilimleri Dergisi, 9, (1-4) 95-108.
Budak, S, (2000). Psikoloji sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Coleman KH, Weinman M. L, Hsi B. P, (1980). Factors affecting conjugal violence. Journal of Psychology, 105:197-202.
Hemenway D, Solnick S, Carter J, (1994). Child rearing violence. Child Abuse Negl, 18, 1011-1020.
Kaplan S. J, Labruna, V, Pelcovitz D, Salzinger S, Mandel, F, & Weiner, M, (1999). Physically abused adolescents. Behavior problems, functional impairment and comparison of in formants reports, Pediatrics, 104, 43-48. KSGM, (2008). Türkiye’de kadına yönelik aile içi şiddet araştırması, http://www.ksgm.gov.tr/tdvaw/istatistikler.htm, 23. 03. 2010 tarihinde alınmıştır.
Malinosky-Rummel, R, (1993). Longterm consequences of childhood physical abuse. Psychol Bull, 114, 68-79.
Mcdonald R, Jouriles E. N, (1991). Marital aggression and child behaviour problems. Research Findings, Mechanisms, And İntervention Strategies, Behavior Therapist, 14, 189-191.
Riggs D. Caulfield M. & Street A. (2000). Risk for domestic violence: Factors associated with perpetration and victimization. J. Clin Psychol, 56, 1289-1316.
Sharma B. R, (2005). Social etiology of violence against women in India. Soc Sci J; 42, 375-389.
Solak, A, Çınar, İ, Cevher, M, Özpolat, V, Bayındır, N, Odacı, H, Saldırım, M, Ayyıldız, M, Canlı, S, Üstün, A, Yılmaz, M, Kırbaş, Ş, Gözütok, D, F, Karacaoğlu, C, Er, O, K, Cerit, Y, Bademci, V, Terkeşli, R, Ersanlı, K, Ural, A, İpek, C, Gökdaş, İ, Ada, Ş, Ersanlı, E, İçli, T, (2007). Okullarda Şiddet ve Çocuk Suçluluğu. (Edit: Adem Solak), Anı Yayıncılık, Ankara.
Ulutaşdemir N. (2002). Kadına yönelik şiddet. Sağlık ve Toplum, 12(4), 15-20.
URL, (2005). Aile İçi Şiddet, www.dosyalar.hurriyet.com.tr/aileicisiddet1 .asp 18. 078.2008 tarihinde alınmıştır.
Vahip, I, ve Doğanavşargil, Ö, (2006). Aile içi fiziksel şiddet ve kadın hastalarımız. Türk Psikiyatri Dergisi, 17(2):107-114.
Yıldırım A, (1998). Sıradan şiddet: kadına ve çocuğa yönelik şiddetin toplumsal kaynakları. İstanbul: Boyut Yayınları.