___

• Akpınar, Y. (2003). Öğretmenlerin yeni bilgi teknolojileri kullanımında yükseköğretimin etkisi: İstanbul okulları örneği. The Turkish Online Journal of Education Technology, 2(2), 79-96. Alkan, C. (1987). Uzaktan eğitim sistemlerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi. Alkan, C. (1996, Kasım). Uzaktan eğitimin tarihsel gelişimi. Türkiye 1. Uluslararası Uzaktan Eğitim Sempozyumu, Ankara: Uzaktan Eğitim Vakfı. Anderson, T., & Dron, J. (2010). Three generations of distance education pedagogy. The International Review of Research in Open and Distributed Learning, 12(3), 80-97. Arı, M. (2010). İnternet tabanlı uzaktan eğitim teknolojilerinde wimax esnekliği. http://www.emo.org.tr/ekler/f9b5ec26abebe62_ek.pdf sayfasından erişilmiştir. Aydın, C. H. (2020). Uzaktan eğitimin geleceğine ilişkin eğilimler. Elektrik Mühendisliği, 28-36. Baumeister, R. F., & Leary, M. R. (1997). Writing narrative literature reviews. Review of General Psychology, 1(3), 311-320. Bozkurt, A. (2017). Türkiye’de uzaktan eğitimin dünü, bugünü ve yarını. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 3(2), 85-124. Demiray, U., & Adıyaman, Z. (2002). Kuruluşunun 10. yılında açıköğretim lisesi ile ilgili çalışmalar kaynakçası. Eskişehir. Gelişli, Y. (2015). .Uzaktan eğitimde öğretmen yetiştirme uygulamaları: Tarihçe ve gelişim. Journal of Research in Education and Teaching, 4(3). Göktaş, Y., Yıldırım, Z., & Yıldırım, S. (2008). Bilgi ve iletişim teknolojilerinin eğitim fakültelerindeki durumu: Dekanların görüşleri. Eğitim ve Bilim, 33(149), 30-50. Hızal, A. (1983). Uzaktan eğitim süreçleri ve yazılı gereçler. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi. Holmberg, B. (1989). Theory and practice of distance education. London/New York: Rodledge. İşman, A. (1998). Uzaktan eğitim. Sakarya: Değişim. Kaya, Z. (2002). Uzaktan eğitim. Ankara: Pegem. Kaya, Z., & Odabaşı, F. (1996). Türkiye’de uzaktan eğitimin gelişimi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 29-41. Keegan, D. (1996). Foundations of distance education. New York: Routledge. Kurt, M. (2006). Sanal yükseköğretim uygulamalarının karşılaştırılmalı olarak incelenmesi. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara. Moore, M. (1973). Toward a theory of independent learning and teaching. Journal of Higher Education, 44, 661-679. Odabaş, H. (2003). İnternet tabanlı uzaktan eğitim ve bilgi ve belge yönetimi bölümleri. E-prints in Library and Information Science, 17(1). Özarslan, Y., & Ozan, Ö. (2014). Yükseköğretimde uzaktan eğitim programı açma sorunsalı. XIX. Türkiye'de İnternet Konferansı, Yaşar Üniversitesi, İzmir. Özbay, Ö. (2015). Dünyada ve Türkiye’de uzaktan eğitimin güncel durumu. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(5), 376-394. Özdil, İ. (1986). Uzaktan öğretimin evrensel çerçevesi ve Türk eğitim sisteminde uzaktan öğretimin yeri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi. Rodriguez, C. O. (2012). MOOCs and the AI-Stanford like courses: Two successful and distinct course formats for massive open online courses. European Journal of Open, Distance and E-Learning. http://www.eurodl.org/materials/contrib/2012/Rodriguez.pdf sayfasından erişilmiştir. Uşun, S. (2006). Uzaktan eğitim. Ankara: Nobel. Verduin, J. R., & Clark, Jr. T. A. (1994) Uzaktan eğitim: Etkin uygulama esasları (İ. Maviş, Çev.). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi. Yıldız, R. (2004). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Nobel.