Kişinin Devamlılığının Psikolojik Analizi ile Zamansal Devamlılık Görüşünün Bağdaşmazlığı

Bu makalede, Trenton Merricks’e (1999) ait olan ve psikolojik süreklilik ile kişinin devamlılığının sağlandığına dair herhangi bir görüşün uzamsal devamlılık görüşüyle bağdaşmaz olduğuna dair argümana odaklanacağım. Bu argümana Rea ve Silver (2000) tarafından yöneltilen bir itiraz olan; aynı argümanın, paralel bir argüman ile zamansal devamlılık görüşüne karşı da ortaya konabileceğine ve özgün argümanda ortaya konan nümerik eşitlik bağıntısının kapsayıcı (generic) bir bağıntı olmamasının gösterilmediği için argümanın geçersiz olduğuna dair iddiayı ele alacağım. Merricks’e (2000) göre paralel argümanın geçerli olabilmesi için ortaya koyduğu ortak-parça (co-part) bağıntısı yerine ortak-kişi-parçası (co-person-part) bağıntısına ihtiyacı vardır ve bu bağıntının kapsayıcı olmadığı gösterilmemiştir. Bu nedenle Merricks’e göre özgün argüman geçersiz ise paralel argüman da geçersizdir. Ben burada Merricks’in ortaya koyduğu ortak-kişi-parçası bağıntısının kapsayıcı bir bağıntı olmadığını göstererek paralel argümanın geçerli olduğunu iddia edeceğim. Bunu ortaya koyabilmek için herhangi bir zamansal devamlılık görüşünün arka planını oluşturması gereken dört-boyutçuluk ve uzam-zaman görüşlerinden yararlanacağım. En nihayetinde, Merricks’in uzamsal devamlılık görüşüne dair itirazı geçerli olsun ya da olmasın benim ortaya koyacağım argüman münhasır bir biçimde zamansal devamlılığın hiçbir biçimde kişinin devamlılığına dair psikolojik süreklilik kriteri ile bağdaşmaz olduğunu ortaya koyacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Metafizik, Lewis, Parfit, Merricks, Dört Boyutçuluk

The Inconsistency of Perdurantism with Psychological Continuity Analyses of Personal Identity

In this paper, I am going to evaluate Trenton Merricks’s (1999) original argument claiming that any account of personal identity with psychological continuity is inconsistent with endurantism. Secondly, I will focus on the parallel argument proposed by Rea and Silver (2000) which claims that the same argument can be constructed against perdurantism as well. Additionally, they claim that the original argument is invalid because Merricks does not argue against the possibility that the numerical identity relation is a generic relation. According to Merricks (2000) co-part relation that the parallel argument proposes for perdurantism should be instead co-person-part relation and the parallel argument does not show that such a relation is not generic as well. For this reason, according to Merricks, if his original argument is invalid, then the parallel argument is also invalid. Here, I am going to argue that the co-person-part relation is not a generic relation and for this reason the parallel argument validly shows the inconsistency between the psychological continuity analyses of personal identity and perdurantism. By means of this I will use four-dimensionalism and spacetime accounts which must be the background assumptions of any account of perdurantism. Ultimately, whether Merricks’s argument against endurantism is valid or not my argument about co-person-part relation will exclusively show that in no way perdurantism and the psychological continuity analyses can be consistent.

Keywords:

Metaphysics, Lewis, Parfit, Merricks, Four Dimensionalism,

PDF

___

BALASHOV, Yuri (2000a). “Relativity and Persistence”, Philosophy of Science, 67: 549-562.
BALASHOV, Yuri (2000b). “Enduring and Perduring Objects in Minkowski Space-Time”, Philosophical Studies, 99: 129-166.
DAINTON, Barry ve Tim, BAYNE (2005). “Consciousness as a Guide to Personal Persistence”, The Australasian Journal of Philosophy, 83: 549-571.
DONNELLY, Maureen (2011). “Endurantist and Perdurantist Accounts of Persistence”, Philosophical Studies, 154(1): 27-51.
FODOR, Jerry (1974). “Special Sciences: Or the Disunity of Science as a Working Hypothesis”, Synthese, 28: 97–115.
HALES, D. S. Ve T. A. JOHNSON (2003). “Endurantism, Perdurantism and Special Relativity”, Philosophical Quarterly, 53: 213-224.
HUME, David (1739/1978). A Treatise of Human Nature, Oxford: Oxford University Press.
LEWIS, David (1983). “Survival and Identity”, Philosophical Papers Vol. 1, pp. 55-77, Oxford: Oxford University Press.
LOCKE, John (1690/1999). “Of Identity and Diversity”, An Essay Concerning Human Understanding, pp. 311-332, A.B.D., Penn: The Pennsylvania State University Press.
MERRICKS, Trenton (1999). “Endurance, Psychological Continuity, and the Importance of Personal Identity”, Philosophy and Phenomenological Research, 59: 983-997.
MERRICKS, Trenton (2000). “Perdurance and Psychological Continuity”, Philosophy and Phenomenological Research, 61: 195-198.
MILLER, Kristie (2010). “Persons as Sui Generis Ontological Kinds: Advice to Exceptionists”, Philosophy and Phenomenological Research, 81: 567-593.
PARFIT, Derek (1984). Reasons and Persons, Oxford: Clarendon Press.
PETERSON, Daniel & Michael SILBERSTEIN (2010). “Relativity of Simultaneity and Eternalism: In Defense of the Block Universe”, Space, Time, and Spacetime: Physical and Philosophical Implications of Minkowski's Unification of Space and Time, derl. Vesselin Petkov, pp. 209-237, Berlin: Springer-Verlag.
PUTNAM, Hilary (1967). “Psychological Predicates”, Art, Mind, and Religion, derl. W. H. Capitan ve D. D. Merrill, pp. 37–48, Pittsburgh: University of Pittsburgh Press.
QUINE, W. V. Orman (1960). Word and Object, Cambridge: MIT Press.
REA, M. C. & D. SILVER (2000). “Personal Identity and Psychological Continuity”, Philosophy and Phenomenological Research, 61: 185-193.
SIDER, Theodore (2001). Four-dimensionalism: An Ontology of Persistence and Time, Oxford: Oxford University Press.
WHITEHEAD, A. NORTH (1920). The Concept of Nature, Cambridge: Cambridge University Press.
WILLIAMS, Bernard (1991). “The Self and the Future”, Self & Identity: Contemporary Philosophical Issues, derl. Daniel Kolak ve Raymond Martin, pp. 181-192, New York: MacMillan Pub. Company.