Türkiye’de Günümüz İç Mimarlık Eğitiminin Sayısal Verilerle Analizi

Ülkemizde Cumhuriyet dönemi ile birlikte, üniversitelerin gelişimi ve eğitimi, Atatürk’ün önderliğinde çağı yakalamak adına bir dizi reformla yön değiştirmiştir. Eğitim durağan değil dinamik bir yapıya sahip olduğundan her meslek alanı içinde farklı konularda uzmanlaşma kaçınılmazdır. Bu nedenle toplumsal yapının ihtiyaçları ve gereklilikleri doğrultusunda birçok yeni meslek alanı ve bunların eğitimini veren okullar da açılmıştır. Tüm disiplinler için son derece önem arz eden eğitim süreci, sistemli ve güncel olmalıdır. Her disiplin, kendine özgü içerik ve niteliklerde eğitimler gerektirmektedir ve benzer şekilde aynı alanda hizmet vermek üzere yetiştirilen insanların aldıkları eğitimler benzer temeller ve yetenekler üzerine kurulmalıdır. Mutlaka farklı disiplinler bazı alanlarda birbirleriyle çakışabilmekte ve benzer sorumluluklar barındırabilmektedir. Bu meslek alanlarından bir tanesi de iç mimarlıktır. Bu çalışma İç Mimarlık eğitiminin ülkemizdeki mevcut durumunu ve gelişimini kısmen geçmiş yıllarla karşılaştırmayı, ağırlıklı olarak da 2020 yılına ilişkin verilerine dayanarak ortaya koymayı amaçlamaktadır.

___

  • Akçiğit, U. (2020), Türkiye’de Üniversiteler, https://www.artnotlari.com/blog/turkiyede-universiteler, Erişim tarihi 03.10.2020.
  • Kaptan, B. H. B. (2003), 20. Yüzyıldaki Toplumsal Değişimler Paralelinde İç Mekân Tasarımı Eğitiminin Gelişimi, Sanatta Yeterlilik Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Kaptan, B. H. B. (2014), “Türkiye’de İçmimarlık Meslek Alanı ve Eğitimin Tarihi”, Türkiye’de İçmimarlık ve İçmimarlar, (der.) Umut Şumnu, İstanbul: TMMOB İçmimarlar Odası, 64-81.
  • Küçükerman, Ö. (1970), “1970’de Türk Sanatı: İçmimarlık”, Mimarlık 1970/76, Mimarlar Odası Yayınları, 34-36.
  • Özsavaş Uluçay, N. (2011), Türkiye’deki İçmimarlık Eğitimi: Eğitim Süreci, Farklı Eğitim Programları ve Uluslararası İç Mimarlık Ölçütlerine Göre Programların Değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü, Eskişehir.
  • Özsavaş Uluçay, N. (2012), İçmimarlık Eğitiminde Akreditasyon: ECIA ve CIDA Ölçütleri Karşılaştırması, İÇMEK İç Mimarlık Eğitimi 2. Ulusal Kongresi Bildiri Kitabı, İstanbul Kültür Üniversitesi, 3-13.
  • Özsavaş Uluçay, N. ve Kaplan B. B. (2015), Türkiye’de İç Mimarlık Eğitim programlarının Geliştirilmesi, International Fine Arts Symposium (IFAS) Kitabı, Selçuk Üniversitesi, Konya, 405-413.
  • Piotrowski, C. M. (1989), Professional Practice for Interior Designers, New York, USA: Van, Nostrand Reinhold, 5.
  • Sargın, S. (2007), Türkiye’de Üniversitelerin Gelişim Süreci ve Bölgesel Dağılımı, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Volume: 3(5), 133-150.
  • Torun, A. ve Sipahi S. (2021), İç Mekân Tasarımı Lisans Eğitiminde Öğrenim Çıktıları ve Akreditasyon, Atlas Journal, (7/38), 1453-1472.
  • Virtivius, P. (2005), Mimarlık Üzerine On Kitap, (çev.) Suna Güven, İstanbul: Şevki Vanlı Mimarlık Vakfı Yayınları.
  • URL-1 < https://www.osym.gov.tr/ > Erişim tarihi 02.09.2020.
  • URL-2 < https://yokatlas.yok.gov.tr/ > Erişim tarihi 02.09.2020.
  • URL-3 < https://www.msgsu.edu.tr/tr-TR/tarihce/123/Page.aspx > Erişim tarihi 02.09.2020.
  • URL-4 < https://www.accredit-id.org/ > Erişim tarihi 09.10.2021.
  • URL-5 < https://ecia.net/education/intro > Erişim tarihi 09.10.2021.
  • URL-6 < https://tr.wikipedia.org/wiki/ISCED > Erişim tarihi 09.10.2021.
  • URL-7 < http://uis.unesco.org/sites/default/files/documents/international-standard-classification-of-education-isced-2011-en.pdf > Erişim tarihi 09.10.2021.
  • URL-8 < http://tyyc.yok.gov.tr/?pid=37 > Erişim tarihi 09.10.2021.
  • URL-9 < https://ifiworld.org/programs-events/interiors-declaration-adoptions/ > Erişim tarihi 09.10.2021.