SEYHAN HIDIROĞLU, Muhammet Fatih ÖNSÜZ, Ahmet TOPUZOĞLU, MELDA KARAVUŞ

Bir tıp fakültesindeki öğretim üyesi, uzman ve asistan doktorların sürekli mesleki gelişim kavramına bakış açılarının değerlendirilmesi

Amaç: Araştırmanın amacı, bir tıp fakültesinde çalışan öğretim üyesi, uzman ve asistan doktorların sürekli meslek gelişim kavramına bakış açılarının değerlendirilmesidir. Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu araştırma, Ağustos 2007 tarihinde Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde görevli olan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 152 öğretim üyesi, uzman ve asistan doktorla yürütüldü. Veriler 40 soru ve 3 bölümden oluşan Sürekli Mesleki Gelişim Anketi’nin yüzyüze görüşme tekniği uygulanması yoluyla toplandı. Bulgular: Katılımcıların %67.8’inin sürekli tıp eğitimi, %7.9’unun da sürekli meslek gelişimi ile ilgili bilgisi vardı. Katılımcıların %45.4’ü sürekli tıp eğitimi etkinliklerine katıldıklarını bildirmişti ve sürekli meslek gelişimi etkinliklerine katılamama nedeni olarak en çok (%44.7) etkinliklerden haberlerinin olmamasını belirtmişlerdi. En çok katılımda bulunulan etkinlik %66.4 ile bölüm içi eğitim etkinlikleri iken, en çok (%49.2) kongre içerisindeki kurslar başarılı eğitim etkinlikleri olarak değerlendirildi. Sonuç: Araştırmamıza katılanların sürekli tıp eğitimi bilgi düzeyleri yüksek iken sürekli meslek gelişimi bilgi düzeyleri düşüktür. Sürekli meslek gelişimi etkinliklerine katılım açısından hekimlerin desteklenmesi ve motive edilmesi hekimlerin kendileri ve sağlık sistemi açısından önem taşımaktadır.

Evaluation of the perspectives of the academic medical staff and residents concerning continuing professional development in a medical faculty

Objective: The aim of the study was to evaluate the perspectives of the academic medical staff and residents concerning continuing professional development in a medical faculty. Method: This descriptive research was performed on 152 academic medical staff and residents who was accepted to participate in the study in a medical faculty in August 2007. Study data was collected through face to face interviews by a questionnaire made up of three parts and 40 questions. Results: Sixty-seven point eight percent of the participants were informed about the continuing medical education and 7.9% of them were informed about continuing professional development. 45.4% participated in activities concerning continuing medical education. The factor negatively affecting participation in activities was lack of information (44.7%). Educational activities inside the department were found as the activities most frequented, 66.4% and courses in the congresses were found as the most effective educational activities (49.2%). Conclusion: The participants were well-informed about continuing medical education, while their knowledge about continuing professional development was low. Inducing and motivating doctors for participating in continuing professional development activities is critically important for both doctors and health care system.

PDF

___

1) Brown CA, Belfield CR, Field SJ. Cost effectiveness of continuing professional development in health care: a critical review of the evidence. BMJ 2002; 324; 652-655.
2) World Federation for Medical Education. Continuing Professional Development (CPD) of Medical Doctors WFME Global Standards for Quality Improvement. WFME Office: University of Copenhagen, Denmark 2003.
3) Davies DA, Thomson MA, Oxman AD, Haynes RB. Changing physician performance: a systematic review of the effect of continuing medical education strategies. JAMA 1995; 274: 700-705.
4) Ünalan P, Kalaça S. Sürekli mesleki gelişim. Türkiye için fırsatlar, engeller ve finansman. Klinik Gelişim 2007; Sürekli Mesleki Gelişim Özel Sayısı: 35-40.
5) Topuzoğlu A. Hekimlerin bakış açısıyla STE/SMG kavramı. Klinik Gelişim 2007; Sürekli Mesleki Gelişim Özel Sayısı: 41-46.
6) Brigley S, Young Y, Littlejohns P, McEwen J. Continuing education for medical professionals: a reflective model. Postgrad Med J 1997; 73: 23-26.
7) Goodyear-Smith F, Whitehorn M, McCormick R. General practitioners' perceptions of continuing medical education's role in changing behaviour. Educ Health 2003; 16: 328-338.
8) Hughes E. Nurses’ perceptions of continuing professional development. Nurs Stand 2005; 41-49.
9) Sectish TC, Floriani V, Badat MC, Perelman R, Bernstein HH. Continuous Professional development: raising the bar for pediatricians. Pediatrics 2002; 110: 152-156.
10) Akalın S. Birinci basamakta sürekli eğitimin geliştirilmesi: Deneyim paylaşımı. STED 2002; 6: 215-219.
11) Velipaşaoğlu S, Kılıç B, Aksakoğlu G. Urla Sağlık Grup Başkanlığı Bölgesi’nde birinci basamak sağlık personelinin hizmet içi eğitimleri ve etkileyen etmenler. STED 2005; 14: 260-267.
12) Davis DA, Thomson MA, Oxman AD, Haynes RB. Evidence for the effectiveness of CME: a review of 50 randomized controlled trials. JAMA 1992; 268: 1111-1117.
13) Mansouri M, Lockyer J. A Meta-Analysis of Continuing Medical Education Effectiveness. J Contin Educ Health Prof 2007; 27: 6-15.
14) Malassagne B, Mutter D, Leroy L, Smith M, Soler L, Marescaux J. Teleeducation in surgery: European Institute for TeleSurgery Experience. World J Surg 2001; 25: 1490-1494.
15) McKimm J, Jollie C, Cantillon P. ABC of learning: Web based learning. BMJ 2003; 326; 870-873.
16) Janes R, Arroll B, Buetow S, Coster G, McCormik R, Hague I. Rural New Zealand health professionals' perceived barriers to greater use of the internet for learning. Rural Remote Health 2005; 5: 436.
17) Peck C, McCall M, McLaren B, Rotem T. Continuing medical education and continuing professional development: international compararisons. BMJ 2000; 320; 432-435.
18) Anak S. Sürekli tıp eğitimi (STE)/Sürekli mesleki gelişim (SMG) tarihçe ve kavramlar. Klinik Gelişim 2007; Sürekli Mesleki Gelişim Özel Sayısı: 9-14.