Maliyet artı kar yöntemiyle taahhüt edilen inşaat işleri GVK'nun 42. maddesi kapsamında mıdır?

İnşaat taahhüt sözleşmelerinde fiyat belirlenirken iki temel sistem uygulanmaktadır. İlki bedelin başlangıçta belirlendiği "sabit fiyat", diğer ise bedelin gerçekleşen maliyetlere göre oluştuğu "maliyet artı kar" yöntemidir. Maliyet artı kar yöntemi; bedelin, müteahhidin bünyesinde oluşan inşaat maliyetlerine belirli oranda bir kar marjı ilave edilmek suretiyle hesaplandığı yöntemdir. Bu yöntemde müteahhidin tüm maliyetleri karlı şekilde karşılandığından, öngörülemeyen veya beklenmeyen risklere karşı müteahhit garanti altına alınmış olur. Maliyet artı kar yöntemi ile yapılan inşaat taahhüt işlerinin GVK’nun 42. maddesi kapsamında değerlendirilip değerlendirilmeyeceği hususu uygulamada tereddüt yaratmaktadır. Maliye İdaresi bu işlerin GVK’nun 42. maddesi kapsamında değerlendirilmesi gerektiği görüşündedir. Danıştay’ın tespit edilen bir görüşü tersi istikamettedir. Bedelin maliyet artı kar yöntemi ile belirlendiği inşaat ve onarma işlerinde GVK’nun 42. maddesi uygulanmamalıdır.

Construction commitment works, Applied with cost plus method, in the context of revenue code article 42 ?

There are two basic methods applied on construction commitment agreements while determining the price. The first application is “fixed price” which the price is determined in the beginning and the other application is “cost plus” which the price is determined according to accrued costs. In cost plus application, the price is calculated by adding profit margin according to contractor’s building costs. In this application, all building costs of the contractor is supplied in a profitable way so the contractor is guaranteed against unforeseen and unexpected risks. There are doubts whether construction commitment works, which is done with cost plus application, can be evaluated within the context of Revenue Code Article 42 or not. Ministry of Finance sustains these works can be evaluated within the context of Revenue Code Article 42. However, Council of State does not accept this opinion. According to Council of State, construction and repairing works applied with cost plus method should not be evaluated within the context of Revenue Code Article 42.

PDF

___

Akdoğan, Abdurrahman(1998). Türk Vergi Sistemi ve Uygulaması. 2. bs. Ankara : Gazi Kitabevi
Danıştay 4. Dairesi E.N.2000/2917; K.N.2001/1732 sayılı kararı. Lebib Yalkın Mevzuat Dergisi. 10 (Ekim 2004) s. 218
Demir, Fikret. “Yapım İşlerinde Sözleşme Türleri” Yaklaşım Dergisi. 57 (Eylül 1997) s.18-24
Doğrusöz, Bumin(1992). Türk Vergi Sisteminde Kaynakta Vergileme : “Stopaj”. İstanbul: İSMMMO Yayınları.
İstanbul Defterdarlığı (13.01.2005). “B.07.4.DEF.0.34.11/GVK-42-11170–(605) sayılı muktezası”. Vergi Sorunları Dergisi. 145 (2005) s.196
Karaaslan, Ali(1992). ”Birden Fazla Takvim Yılına Sirayet Eden İnşaat ve Onarma İşlerinde Vergilendirme” Maliye ve Sigorta Yorumları. 129 (Haziran 1992) s.39-42.
Kızılot, Şükrü (1994). Danıştay Kararları ve özelgeler : muktezalar cilt:1. “Maliye Bakanlığı 23.01.1991 tarihli GVK/12042-006-9737 sayılı muktezası” Ankara : Yaklaşım. s.524-525.
Maliye Bakanlığı (12.04.2000). B.07.0.GEL.0.49/4929-209/16635 sayılı muktezası (http:www.gib.gov.tr)
Maliye Bakanlığı (11.12.1997). 9479 sayılı muktezası. (İstanbul YMM Odası. Mali Mevzuat Platformu. 15.02.1998)
Parlakkaya, Raif (2004). “Modüler Üretimde Maliyetleme Ve Fiyatlama Sorunları” Selçuk Üni. Sos. Bil. Ens. Dergisi. 11 (2004) s.513-523
http://www.sosyalbil.selcuk.edu.tr/sos_mak/makaleler/ (erişim tarihi: 20 Temmuz 2010)
Seviğ, Veysi(1993). “Yıllara Yaygın İnşaat İşlerinde Bitim tarihi Tespiti” Dünya Gazetesi (8 Temmuz 1993)
Turut, Şenol(2009). Vergisel ve Hukuki Boyutlarıyla Arsa Karşılığı İnşaat İşleri. Ankara: Yaklaşım.