The Ostracod Fauna And Environmental Characteristics Of The Volcanosedimentary Yolüstü Formation In The Hınıs Region, Erzurum (Eastern Anatolia), Turkey

Anahtar Kelimeler:

Hınıs (Erzurum), Ostracod, Freshwater – olihogaline, Brackish water, Taxonomy

The volcanosedimentary Yolüstü formation which outcrops in the vicinity of Hınıs Town, the southeast of Erzurum City, consists of conglomerate, marl, agglomerate, claystone, tuffite, fragmented travertine limestone with fragments of sand – pebble - plant, lacustrine limestone and tuffaceous – clayey limestone. In this formation, carefully selected 3 measured stratigraphic sections were taken at levels in which the lithology of hard travertine limestones with plant fragments and soft tuffaceous – clayey limestone are present. Washed samples which had been taken from these sections were studied and assessed, and then ostracods reflecting freshwater and brackish water environments were detected. In the unit, 5 genera and 12 species of ostracod and their taxonomies, which are generally peculiar to Ponto – Caspian basin, were defined. Besides; few micro mollusks, and 2 genera and 1 species of gastropod and 1 species of pelecypod (non well preserved) were found from the recrystallized looking tuffaceous, clayey, consolidated, hard limestone levels. In sequence, genera and species types of osracod such as; Leptocythere (Amnicythere) cf. litiva Livental, Tyrrhenocythere bailovi (Suzin), Loxoconcha granulata Sars, L. cf. diligena Kulieva, L. agilis Ruggieri, Candona (Caspiocypris) araxica Freels, C. (Caspiocypris) erzurumensis Freels, C. (Caspiocypris) aff. alta (Zalanyi), C. (Typhlocypris) amblygonica Freels, C. (Candona) parallela pannonica Zalanyi, C. (Candona) burdurensis Freels, C. (Candona) candida (O.F.Müller), C. (Candona) sp. 1 Freels, gastropods like Valvata piscinalis (O.F.Müller), Viviparus sp. and genus and species types of pelecypod like Dreissena polymorpha (Palas) were defined. For the main fossil envrionmtents; Leptocythere and Tyrrhenocythere indicate the brackish water environment, Loxoconcha mesohaline, Candona (Caspiocypris), C. (Typhlocypris) oligohaline, Candona (Candona), Valvata, Viviparus and Dreissena indicate the freshwater environment

PDF

___

Agalarova, D. A., Kadyrova, Z.K., Kulieva, S.A. 1961. Ostrakody pliocenovyh i postpliocenovyh otlozenii Azerbaidzana, Azernesr, Baku, 46 pp.

Arni, P. 1939. Anadolu’nun umumi bünyesiyle mineral ve petrol yatakları arasındaki münasebetler, MTA Mecmuası, 2/15, Ankara.

Aziz, A. 1971. Erzurum I 46-b4 ve İ 46-c1 paftasının detay jeolojisi ve petrol olanakları, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Rapor No.5222, Ankara (unpublished).

Atay, G., Tunoğlu, C. 2002. Kilitbahir sondaj örneklerinin (Eceabat/Çanakkale) Ostrakod faunası ve biyoprovensi, Yerbilimleri, 26, 119-144, Ankara.

Atay, G. 2004. Çanakkale Formasyonu’nun Ostrakod Faunasına Bağlı Kronostratigrafisi ve Eskiortam Yorumu (Kilitbahir/Eceabat/Çanakkale), Türkiye Jeoloji Bülteni, 47, 5-23, Ankara.

Athersuch, J., Horne, D.J. 1981. On Lindisfarnia guttata (Norman), Stereo atlas of Ostracod Shells. 8(2): 117-124.

Baird, W. 1845. Arrangement of British Entomostraca, with a list of species, particularly noticing those which have as yet been discovered within the bounds of the Club.Berwickshire Nat. Club (Hist.) Proc., 2.

Baird, W. 1850. The natural history of the British Entomostraca, Royal Society of London, 18: 254- 257.

Beker, K., Tunoğlu, C., Ertekin, I.K. 2008. Pliocene- Lower Pleistocene Ostracoda Fauna from İnsuyu Limestone (Karapınar-Konya/ Central Turkey) and its Paleoenvironmental Implications, Geological Bulletin of Turkey, volume 51 (1), 1-31, Ankara.

Bonaduce, G., Ciampo, G. Masoli, M. 1975. Distribution of ostracoda in the Adriatic Sea.-Pubblicazioni della Stazione Zoologica di Napoli, 40 (suppl.): 1-304.

Bossio, A., Foresi, L.M., Mazzei, R., Salvatorini, G., Sandrelli, F., Bilotti, M., Colli, A. Rossetto, R. 2003-2004. Geology and Stratigraphy of southern sector of the Neogene Albegna River Basin (Grosseto, Tuscany; Italy), Geologica Romana, 37, 165-173.

Brady, G.S. 1866a. On new or imperfectly known species of marine Ostracoda. Transactions of the Zooligicol Society of London, 5, pp. 359-393.

Carbonnel, G. 1978. La zone a Loxoconcha djaffarovi SCHNEIDER (Ostracoda, Miocene superieur ) ou le Messinien de la vallee du Rhone, Revue de Micropaleontology, 21, 3: 106-118, 3 Tab., 1 Abb., 2 Taf., Paris.

Demirtaşlı, E., Tütüncü, K., Gedik, A. 1965. Tekman Havzasının 1/25.000 ölçekli jeoloji haritası, MTA Enerji Hammadde Etüt ve Araştırma Dairesi Arşivi, Ankara.

Devoto, G. 1965. Lacustrin Pleistocene in the lower Liri Valley, Geologica Romana, 4: 291-368.

Erdoğan, T. 1966. Erzurum-Karayazı bölgesi I 47 c2, c3, u2 I 48 d4 paftalarına ait jeolojik rapor, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Rapor 4193 (unpublished), Ankara.

Erdoğan, T. 1967. Erzurum-Hınıs Bölgesi 1/25.000 ölçekli Erzurum J-47 d1 paftalarının detay petrol etüdü, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Rapor No. 4340, Ankara (unpublished).

Erinç, S. 1953. Doğu Anadolu Coğrafyası: İstanbul. Üniversitesi Coğrafya Enstitüsü Yayınlarından, 15, İstanbul, 1245 s.

Fischer, S. 1855. Beitragzur Kenntnis der Ostracoden, Abhandl. Math. Phys. Classe Bayer.Akad. Wiss., 7(3): 635-666.

Freels, D. 1980. Limnische Ostracoden aus Jungtertiaer und Quaterner Türkei, Geol. Jahr., Reihe B, Heft 39, 1-172, Hannover.

Gedik, A. 1985. Tekman (Erzurum) Havzasının Jeolojisi ve Petrol Olanakları, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Dergisi, 103/104, 1-24, Ankara.

Gevrek, A.İ., Şengüler, İ. 1992. Markov Zinciri Analiz Yönteminin linyit içeren Zırnak formasyonuna (Pliyosen, Mühendisliği, 41, 84-90, Ankara. Jeoloji

Gürbüz, K., Gülbaş, E. 1999. Tortum (Erzurum) güneybatısının Jeolojisi ve Pliyosen Yaşlı Gelinkaya Formasyonu’nun Sedimantolojisi, Cumhuriyet Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, Seri-AYerbilimleri, c. 16 (1), 39-46, Sivas.

Hanai, T. 1957. Studies on the Ostracoda from Japan. II. Subfamily Leptocytherinae n.subfam. J. Fac. Sci. Univ. Tokyo, Section II, 10(3): 431-468.

Hanganu, E. 1974. Observations sur l’ostracofaune pontienne de la région entre la vallée du Danube et la vallée du Motru, Revista Espanola Micropaleontologia, 6, 3, 335-345, 3 Taf., Madrid.

Hartmann, G. 1964. Zur Kenntnis der Ostracoden des roten Meeres, Kieler Meeresforsch., 20:35-127, Kiel.

Hartmann, G., Puri, H. 1974. Summary of neontological and paleontological classification of Ostracoda, Mitteilungen aus dem hamburgischen Zoologischen Museum und Institut, 70, 7-73.

Hejjas, I. 1894. Neu Beitrage zur fosilsen Ostracodenfauna des Siebenbürgens, Sitz. Ber. Siebenb., Mus. Ver. Naturw., 16, 99-107.

Kaufmann, A. 1900. Zur Systematik der Cypriden, Mitt. Naturforsch. Ges. Bern, 1900: 103-109.

Kheil, J. 1963. Die Ostracoden der Mydlovary Schichtenfolge im Südböhmischen Trebon-Becken- Sborn, Geologische Vedenik Paleontologica, Rada: 4, Praha, 7-44.

Krstic, N. 1971. ‘’Neogene Ostrakoden aus Serbien’’. (Revision des Originalmaterials zu Zalanyi (1929). Földtani Közlöny, Bulletin of Hungarian Geological Society (1971), 101: 373-379, 3 Taf., Budapest.

Krstic, N. 1973. Biostratigraphy of the Congerian Beds in the Belgrade Region on the basis of Ostracoda, with the description of the species of the genus Amplocypris, Monogr. Institut Geology Mineral Exploration, Investigation 4: 158 s., 82 Abb., 3 Beil., 6 Tab., 18 Taf., Beograd.

Krstic, N. 1976. The ostracod genus Tyrrhenocythere Sixth International Ostracd Symposium, Saalfelden, 395-405.

Krstic, N., Dermitzakis, D. 1981. Pleistocene fauna from a section in the Channel of Corinth (Greece), Extrait des Annales Geologiques des Pays Helléniques, XXX/2, p. 473-499.

Kubanç, C. 1995. Ege Denizi Ostrakod Faunası, İstanbul Üniv. Fen Bil. Enst. Doktora Tezi, 117 s., İstanbul (unpublished).

Kubanç, C., Meriç, E., Gülen, D. 1999. Urocythereis britannica Athercuch’nın İzmit Körfezi (KB Türkiye) Pleyistoseni’nde Bulunuşu Üzerine, Tr. Journal of Zoology, 791-799, Ankara.

Kulieva, S. A. 1961. In Agalarova D.A., Kadyrova Z.K. & Kulieva S.A. (1961), Ostrakody pliotsenovyhk i postpliotsenovykh otlozheniy Azerbaydzhana, Baku, 420 pp. [in Russian].

Latreille, P.A. 1806. Histoire naturelle des crustaces et des insectes, 6-7, F. Dufart, Paris.

Livental, V.E. 1929. Ostracoda akcaglyskogo i apseronskogo jarusov po babazanonskomu razrezu, Izv. Azerb. Politech. i Post Paleozoic Ostracoda. Elsevier édit., 2: 1-478.n-ta, Baku.

Mandelstam, M.I. 1956. Order Ostracoda. In: Mandelstam M.I, Shneyder G.F & Zanina J.E. (eds.), New families and genera. All-Union Scientific Research, Geological Institute, Moscow, (VSEGEI), 12, 87- 144. (in Russian)

Mandelstam, M.I., Markova, L.P., Rozyeva, T.R., Stepanajtys, N.E. 1962. Ostrakody pliocenvych i postpliocenovych otlozenij Turkmenistana, Izd. Nauk. Turkm. SSR., 1-128.

Matzke-Karasz, R., Witt, W. 2005. Ostracods of the Paratethyan Neogene Kılıç and Yalakdere Formations near Yalova (İzmit Province, Turkey), Zitteliana, A45, 115-133, 2 figs, 3pls, 1 tab, München.

Moore, R.C. 1961. Treatise on Invertebrata Paleontology, Part Q, Arthropoda 3, Crustacea, Ostracoda. Geological Society of America Univ. Kansas Pres, 1-442.

Morkhoven, F.P.C.M.VAN. 1962. Post Paleozoic Ostracoda. Elsevier édit., 1: 1-244.

Morkhoven, F.P.C.M.VAN. 1963. Post Paleozoic Ostracoda. Elsevier édit., 2: 1-478.

Müller, O.F. 1776. Zoolgiaedanicae prodramus, seu animalium daniae et norvegiae indigenarum characteres, nomina et synonyma inprimis popularium, Lipsiae et Havniae, 1-282.

Nakoman, E. 1968. Karlıova-Halifan linyitlerinin sporo- polinik etüdleri: Türkiye Jeoloji Bülteni, XI/1-2, 68-90, Ankara.

Nazik, A. 1988. Ulukışla Tersiyer İstifinin Stratigrafik ve Mikropaleontolojik (Foraminifer ve Ostrakod) İncelemesi, Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 128 s., Adana (unpublished).

Nazik, A., Şafak, Ü., Şenol, M. 1992. Micropaleontological Investigation (Ostracoda) of the Pliocene sequence of the Tufanbeyli (Adana) Area, Yerbilimleri, 1992 1st International Symposium on Eastern Mediterranean Geology, proceedings and abstracts, 281-304, Adana.

Nazik, A., Avşar, N., Meriç, E. 1999a. Vertical distribution of Holocene ostracoda at Anadolu Hisarı, Yerbilimleri (Geosound), 4 th European Ostracodologists Meeting, 1999, 35, 127-147, Adana.

Nazik, A., Evans, G., Gürbüz, K. 1999b. Sedimentology and Paleontology with special reference to the ostracoda fauna of Akyatan Lagoon (Adana-SE Turkey), Yerbilimleri (Geosound), 4 th European Ostracodologists Meeting , 35,115-127, Adana.

Nazik, A., Türkmen, İ., Koç, C., Aksoy, E., Avşar, N. Yayık, H. 2008. Fresh and Brackish Water Ostracods of Upper Miocene Deposits, Arguvan/Malatya (Eastern Anatolia), Turkish Journal of Earth Sciences, Vol. 17, pp. 481-495.

Nazik, A., Meriç, E., Avşar, N., Ünlü, S., Esenli, V., Gökaşan, E. 2010. Posible waterways between the Marmara sea and The Black Sea in the late Quaternary: evidence from ostracod and foraminifer assemblages in lakes İznik and Sapanca, Turkey, Geo-Mar Lettery, 00367-010-0216-9.

Norman, A.M. 1865. report on the Crustacea 8dredged off the coasts of northumberland and Durham, 1862- 64 (1865). Transactions of the Natural History Society of Northumberland Durham, 1: 12-29.

Opreanu, P. 2003- 2004. Some darta on the recent ostracod fauna from the continental shelf of the black sea in the Crimea and Sinop Areas, Geo-Ecuo-Marina, 9-10, Romania.

Opreanu, P. 2005. Contributions to the knowledge of Recent Ostracoda (Crustacea) distribution in the North- western Black Sea, Biologie Animala, Tom LI, Romania.

Öner, F., Türkmen, S., Özbek, A., Karakaya, T. 2006. Engineering properties of Hınıs ignimbrites and their usability as a building stone (Erzurum / Turkey), Environmental Geology ,50: 275–284.

Özcan, A. 1967. Erzurum-Hınıs Bölgesinde Erzurum-J47a3 a4 paftalarının detay petrol etüdü, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Rapor No. 4128, Ankara (unpublished).

Pamir, H.N., Baykal, F. 1943. Bingöl Bölgesi ve buranın şimal ve cenubundaki jeolojik yapı, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü RaporNo.1447, Ankara (unpublished).

Pietrzenuik, E. 1991. Die Ostrakodenfauna des EEm- Interglazials von Schönfeld, Kr. Calau (Niederlausitz), Natur und Landschaft in der Niederlausitz, Sonderheit: Eem von Schönfeld I: 92-116.

Polat, S. 2011. Kayadelen Karstik Tüneli, Muş-Varto, Marmara Coğrafya Dergisi, Sayı:24, S. 150-168.

Puri, H.S. 1953. The ostracode genus Hemicythere and its allies, Journal of the Washington Academy of Sciences, 43 ( 6 ): 169-179.

Puri, H.S., Bonaduce, G., Malloy, J. 1964. Ecology of the Gulf of Naples, Pubbl. Staz. Zool. Napoli, 33 suppl., 87-199, Napoli.

Rathur, A.Q. 1965. Pasinler-Horasan (Erzurum) sahasına ait genel jeolojik rapor( H47c1-C2; H48-c4,d3,d4; İ47-b1, d2, b3, b4; I48-a1, a2, b1) Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Rapor No.4168, Ankara (unpublished).

Remane, A. 1958. Die Biologie des Brackwassers. In: Thıenemann, A: Die Binenge wasser, Einzeldarstellungen aus der Limnologie und ihren Nachbargebieten, Stuttgart, 22: 1-348.

Ruggieri, G. 1955. Tyrrhenocythere, a new Recent ostracode genus from the Mediterranean, Journal Paleontology, 29 ( 4 ): 698-699.

Ruggieri, G. 1967. Due Ostracofaune del Miocene alloctono della val Mareccia (apennino Settentrionale)-Riv. Ital. Paleont., 73 (1): 351-384, Milano.

Sars, G.O. 1866. Oversight of Norges marin: ostracoden, Verhandl., videnkabs-Selskabat, Christiania, 7: 1-130.

Sars, G.O. 1925. An Account of the Crustacea of Norway with short descriptions and figures of all the species. 9. Ostracoda. Parts V-X: 73-176. plates 33-79.

Sars, G.O. 1928. An account of Crustacea of norway, Bergen Museum, 277 s.

Sayar, C. 1991. Paleontoloji Omurgasız Fosiller, İstanbul Teknik Üniversitesi Kütüphanesi Sayı: 1435, İstanbul.

Sayar, C. 1969. Führer der Fauna des Schwarzen Meres und der Azov-See. In VODYANITSR II, V. A.: Freilebende Invertebraten: Crustaceen. Akad. Nauk. USSR, Inst. Biol. Yuzhnykh morei, Naukova Dumka, 2: 163-260, Kiev (in Russich).

Schornikov, E.I. 1969. Ostracoda. Opredeliteli faunaCernogo i Azovskogornorei. Izd. Naukova Dumka, Kiev, ıı, 163-259.

Schornikov, E.I. 2011. Problems of studying Ostracoda of the Caspian basin, Joannea Geological of Paleontology 11: 177-179.

Snejder, G.F. 1956. In Mandelstam, M.I., Shneyder. G.F. and Zanina, I.E. Order Ostracoda. In: New families and genera of invertebrates. (Russian) Vses. Naucho-Issled. Geol. Inst. (VSEGEI) (All-Union Scientific Research Geological Institute), Material on paleontology, Moscow, 1956, n.s., vypusk 12, p 92.

Sokac, A. 1978. Pleistocene ostracode fauna of the Pannonian Basin in Croati.-Palaeontologia Jugoslavica, 20: 1-51, 1 fig., 1 tab., 20 pl.; Zagreb.

Soytürk, N. 1973. Murat Baseni jeolojisi ve hidrokarbon imkanları, Türk Petrolleri Anonim Ortaklığı Rapor No.791/1-2, Ankara (unpublished).

Stambolidis, E.A. 1985. Zur Kenntnis der Ostracoden des Evros-Delta (Nord-Aegeisches Meer) Griechenland, Mitt. Hamb. Zool. Mus. Inst., Band 82, s. 155-254, 7 Abb., 8 taf., 3 Tabellen, Hamburg.

Suzin, A.V. 1956. Ostrakodyi tretichnyh otlozhenii severnogo Predkavkaz’ia, Grozn. Neft. I’nst., ‘’Gostoptehizdat’’, Moskva.

Şafak, Ü. 1997a. Karaman Yöresi Üst Miyosen-Pliyosen istifinin Ostrakod Faunası ve Ortamsal Yorumu, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Dergisi, No. 119, s. 89-102, Ankara.

Şafak, Ü. 1997b. Bakırköy Havzası (İstanbul) Tersiyer Çökellerinin Ostrakod Faunası, Yerbilimleri, Sayı 30, s. 255-285, Adana.

Şafak, Ü. 1999. Recent ostracoda assemblage of the Gökçeada - Bozcaada - Çanakkale Region, Yerbilimleri (Geosound), 4 th European Ostracodologists Meeting, 35, 149-172, Adana.

Şafak, Ü. 2008. Recent Ostracoda Fauna of the Mersin Gulf; Southern Turkey, and their Correlation with Other Gulf and Shelf Environments in the mediterranean and Aegean Regions, Yerbilimleri (Geosound), sayı 52, 1-21.

Şafak, Ü. 2010. Güney-Buldan-Yenicekent-Babadağ- Kale (Denizli, GB Anadolu) Çevresi Tersiyer Çökellerinin Ostrakod Topluluğu ve Ortamsal Özellikleri, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Mühendislik Bilimleri Dergisi, 13 (2), 44-62.

Şafak, Ü., Nazik, A., Şenol, M. 1992. Kayseri Güneydoğusu (Sarız) Pliyosen Ostrakod ve Gastropod Faunası, Çukurova Üniversitesi Mühendislik ve Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt 7, Sayı 1, s. 171-195, Adana.

Şafak, Ü., Meriç, E. 1997. Kahta (Adıyaman) Geç Miyosen Ostrakod Topluluğu hakkında Yeni Görüşler, Yerbilimleri, Sayı:29, 171-197, Adana.

Şafak, Ü., Taner, G. 1998. Kılbasan Yöresinde Bulunan Kuvaterner Tatlısu Faunası, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Dergisi, 120, s. 35-45.

Şafak, Ü., Avşar, N., Meriç, E. 1999. Ostracoda and Benthic Foraminifera of Tertiary Sequence of western Part of İstanbul, Yerbilimleri (Geosound), 4 th European Ostracodologists Meeting, 35, 173-201, Adana.

Şafak, Ü., Kapucuoğlu, U., Heybeli-Donat D. 2009. Besni- Kahta (Adıyaman) Civarında Yer Alan Tersiyer İstifinin Ostrakod faunası ve Ortamsal Yorumu, Çukurova Üniversitesi Mühendislik ve Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt 24, Sayı 1-2, 193-208, Adana.

Şaroğlu, F. 1986. Doğu Anadolu’da neotektonik dönemdeki jeolojik evrim ve havza modelleri, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Dergisi, 107, 73-94, Ankara.

Şaroğlu, F., Yılmaz, Y. 1984. Doğu Anadolu’nun Neotektoniği ve ilgili Mağmatizması, Türkiye Jeoloji Kurumu İhsan Ketin Sempozyumu özel sayısı, 149-162.

Şenalp, M. 1969. Tuzluca (Kars) havzasının l :25 000 ölçekli detay petrol etüdü raporu: Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Rapor No, 4084, Ankara (unpublished).

Şengör, A.M.C. 1980. Türkiye’nin Neotektoniğinin Esasları, Türkiye Jeoloji Kurumu Konferanslar Serisi, No. 2, 40 s., Ankara.

Şengör, A.M.C., Kidd, W.S.F. 1979. Post-Collsional tectonic of the Turkish limnian a comparison with Tibet Tectonophysics: yides 53, 363-365.

Şengüler, İ., Toprak, S. 1991. Varto, Hınıs, Bulanık, Malazgirt özellikleri, Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, c. 34, 15-22, Ankara. petrografik

Tanar, Ü. 1989. Mut Havzası Tersiyer İstifinin Stratigrafik ve Mikropaleontolojik (Foraminifer ve Ostrakod) İncelemesi, Ç.Ü. Fen Bil. Enst., Doktora Tezi, 199 s., Adana (unpublished).

Taner, G. 1980. Das Neogen der Umgebung Yalova, Communications de la Faculté des Sciences de l’Université d’Ankara, Série C1, Géologie, Tome 23, Ankara.

Taner, G. 1997. Das Pliozan des östlichen Dardanellen Beckens, Türkei. Molluskenfauna und Stratigraphie. Annalen Des Naturhistrisehen Museus in Wien, 98a, 35-67, Wien.

Tarhan, N. 1989. Hınıs-Varto (Erzurum-Muş) dolayının Jeolojisi ve Petrolojisi, İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora tezi, 181 sayfa, İstanbul (unpublished).

Tarhan, N. 1991. Hınıs-Varto-Karlıova (Erzurum-Muş- Bingöl) Dolayındaki Neojen Volkanitlerinin Jeolojisi ve Petrolojisi, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Dergisi, 113, 45-60, Ankara.

Tokel, S. 1979. Erzurum-muş Bölgesi 1/25000 ölçekli Erzurum J 46 c3-c4 paftalarına ait jeolojik rapor, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Rapor No, 4175, Ankara (yayaımlanmamış).

Tokel, S. 1984. Doğu Anadolu’da kabuk deformasyonunun mekanizması ve genç volkanitlerin petrojenezi: Türkiye Jeoloji Kurumu İhsan Ketin Sempozyumu, Bildiri Özleri, ODTÜ, Ankara.

Tunoğlu, C. 1984. İncipınarı-Kurtkuyusu (Sinop batısı) yöresi Neojen’inin Ostrakod biyostratigrafisi, 173 p., 10 pl., M. Sc. Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara (unpublished).

Tunoğlu, C. 2001. Pontian aged Loxoconcha (Ostracoda) species from eastern Black Sea Region of Turkey, Yerbilimleri, 24, 127-142, Ankara.

Tunoğlu, C. 2002. Karadeniz’in İstanbul Boğazı çıkışı ile Zonguldak ve Amasra kıyı alanlarında Güncel Ostrakod Topluluğu, Yerbilimleri, 26, 27-43, Ankara.

Tunoğlu, C., Temel, A., Gençoğlu, H. 1995. Pliocene Ostracoda association and environmental characteristics of Sivrihisar (eskisehir) area, Central Anatolia, Turkey, Ostracoda and Biostratigraphy, Riha (ed.), 265-275, Balkema, Rotterdam.

Tunoğlu, C., Bayhan, E. 1996. Burdur Havzası Pliyosen istifinin mikropaleontolojik incelenmesi ve ortamsal yorumu, Hacettepe Üniversitesi’nde Yerbilimleri’nin 25. Yılı Sempozyumu, Bildiri Özetleri, s.105-106, Beytepe/Ankara.

Tunoğlu, C., Ünal, A. 2001. Ostracoda Biostratigraphy and Chronostratigraphy of Pannonian-Pontian Sequence of Gelibolu Peninsula, NW Turkey, Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, Cilt 44, sayı 1, 15-25.

Ünal, A. 1996. Gelibolu Yarımadası Neojen İstifinin ostrakod biyostratigrafisi, Yüksek Müh. Tezi, Hacettepe Üniv., 160 s., Ankara (unpublished).

Vasiliev, J., Krigsman, W., Stoica, M., Langereis, Cor G. 2005. Mio-Pliocene magnetostratigraphy in the southern Carpathian foredeep and Mediterranean- Paratethys correlations, Terra Nova, 17, 376-384.

Vejdovsky, F. 1880. O puvodu fauny studnicne, Slavost. Piedn. Vyrocn. Sezeni kral, ceske spolec.Nauk, Praha.

Vejdovsky, F. 1882. Tierische Organismen der Brunnen gewasser von Prag. Prague,17pp.

Wenz, W. 1922. Zur Nomenklatür tertiaerer Land und Süsswassergastropoden, Senkenbergiana, Bd. IV, Heft 5, 2, 75-86, Frankfurt.

Yılmaz, A. 1988. Hınıs (Erzurum GD su) dolaylarının bazı stratigrafik ve tektonik özellikleri, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Dergisi, 108, 38-56, Ankara.

Yılmaz, A., Terlemez, I., Uysal, Ş. 1986. Erzurum Güneydoğusunda yer alan Hınıs, Tekman ve Karayazı arasının jeolojisi, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Raporu No:8089, Ankara (unpublished).

Zalanyi, B. 1929. Morpho-systematische Studien über fosil: Muschelkrebse, Geol. Hung., Ser. Paleontol., 5:1- 153.

Zalanyi, B. 1959. Tihanyi felsö Pannon Ostrakodak (Ober Pannonische Ostracoden aus Tihany) Hungary, Annual Institute Geologie Publication Hungarici, 48, 195-218.

ISSN: 0026-4563
Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
Başlangıç: 1950
Yayıncı: Cahit DÖNMEZ

Arşiv