TÜRKÇEDE ANA DİL VE ANA DİLİ

Bu makalede “ana dil” ve “ana dili” terimlerinin anlamları ve farkları verilecektir. Kullanımlarında meydana gelen karmaşa ve hatalar ortaya konularak doğru kullanım önerileri sunulacaktır. Her iki kavramın dilimizde ve Batı dillerinde sözlük karşılıklarını ve tanımlarını vererek aralarındaki farkı ortaya koyacağız. Kavramların birbirlerinin yerine kullanıldıklarını, bazen ikisi arasında görüntü olarak bir farkın bulunmadığını örneklendireceğiz. İki kavram arasındaki karışıklığın ve hatalı kullanımın en çok hal ekleri ve iyelik ekleri ile birlikte kullanılırken meydana geldiğini tespit ederek örneklerle daha anlaşılır hale getireceğiz. Son olarak “ana dil” ve “ana dili” kavramlarının yerine önerdiğimiz “birinci dil” ve “ikinci dil” kavramlarının açıklamalarını yaparak kullanımıyla ilgili somut örneklerle savunduğumuz tezimizi güçlendireceğiz. Çağdaş ve gelişmiş devletler arasında özellikle Avrupa Birliği üyesi devletler arasında “birinci dil” ve “ikinci dil” kavramlarının kabul gördüğünü ve Avrupa Birliğine üye olmak için hızlı adımlarla ilerleyen ülkemizde de bu kavramların aynı anlamda kullanılmasının uygun olacağını bu yazımızda anlatmaya çalıştık.

___

  • Aksan, Doğan (1990). Her Yönüyle Dil, Ana Çizgileriyle Dilbilim 1, Ankara: TDK Basımevi.
  • Bausch, Karl-Richard – Christ, Herbert – Krumm, Hans-Jürgen (2007). Handbuch Fremdsprachenunterricht, A.Francke Verlag,Tübingen und Basel.
  • Buran, Ahmet - Yüksel Çak, Berna (2012). Türkiye’de Diller ve Etnik Gruplar, Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Demircan, Ömer (1990). Yabancı Dil Öğretim Yöntemleri, İstanbul: Ekin Eğitim-Yayıncılık ve Dağıtım.
  • Duden (1985). das Bedeutungswörterbuch Band 10, Dudenverlag, Mannheim-Leipzig-Wien-Zürich.
  • Ergin, Muharrem (2000). Türk Dil Bilgisi, İstanbul: Bayrak Basım/Yayım/Tanıtım.
  • Gencan, Tahir Nejat (1997). Dilbilgisi, İstanbul: Kanaat Yayınlar