XII. yüzyılda yaşayan ve mesnevî türünün en büyük temsilcilerinden sayılan Genceli Nizâmî, Dîvân’ı ve değişik konularda kaleme aldığı Mahzenü’l-Esrâr, Hüsrev ü Şîrîn, Leylâ vü Mecnûn, Heft Peyker ve İskendernâme adlı mesnevîlerden oluşan Hamse’siyle gerek çağdaşlarına gerekse kendisinden sonra bu türde eser veren birçok Fars ve Türk şaire öncülük etmiştir. Bu makalede Nizâmî’nin dört mesnevîsine yapılan mensur tercümenin nüshaları tavsif edilecek, Mahzenü’lEsrâr ve Türkiye Türkçesine çevirisi olmayan İskendernâme hariç diğer üç mesnevîsine yani Heft Peyker, Hüsrev ü Şîrîn ve Leylâ vü Mecnûn’a yapılan mensur tercümelerle Nizâmî’nin aynı adlı mesnevîleri eksiklik, fazlalık ve vaka farklılıkları yönünden mukayese edilecektir.