Türk edebiyatında Kerem ile Aslı, Yusuf ile Züleyha, Leyla ile Mecnun gibi aşkları dilden dile dolaşan ve âşık ile maşûka sembol olan şahsiyetler çoktur. Aşkın hüznü, burukluğu, acısı; mutluluğu, lezzeti ve güzelliği bu sembollerle harmanlanmıştır. Aşkın her türlü hâli söz konusu olduğunda akla onlar gelmeye başlamış ve hikâyeleri de edebî malzeme halini alarak başta telmih olmak üzere çeşitli sanatlarla şiirlerde yerini bulmuştur. Leylâ ile Mecnûn hikâyesi, Arap edebiyatı kaynaklı olmakla birlikte Fars edebiyatında, özellikle de Türk edebiyatında çok işlenmiştir.