“Sosyalizmden sonra” diye bir şey yok. Bizim zamanımızda olmayacağı gibi çocuklarımızın hayat süresi boyunca da “sosyalizm sonrası” olmayacak. Holakost’un peşinden, ve Nazizmin kalıntıları içinde, anti-semitizm, en kötü tezahür biçiminden ve fiilî devlet tahakkümü tatbikatından yüzü kızarmış vaziyette, bir parça düşük bir profil çizmektedir. Komünizmin çöküşünün peşinden –ki komünizm sosyalizmin tek hakikî ve tam iktidar tecrübesiydi- sosyalizm de şimdilik düşük bir profil çizmektedir. Mamafih, Batı’da sosyalizmin davaları hâlâ bizimledir: İki olağanüstü kazanımın bileşimi: Liberal serbest piyasa ve siyasal demokrasi. İlki, insanların yaşama şartlarını değiştirmiş olan zenginliği yaratmıştır, fakat aynı zamanda bilhassa derin bir gıptaya da yol açmıştır. İkincisi ihtirasın iktidara gelmesine yol açmakta ve bunu demokratik devletin zenginliği ele geçirip sosyal eşitlik adına dağıtması yolunu kullanarak yapmaktadır. Friedrich Hayek ve Ludwig Won Mises’in mükemmelen anladıkları gibi, serbest teşebbüsün cömertliği/yaratıcılığı, verimsiz kimselerin/kitlelerin zenginliğin orada alınmayı bekleyen tabiî bir olgu/olay olduğuna inanmalarına yol açmaktadır.