Din eğitim ve öğretimi hakkı, din ve vicdan hürriyetinin bir gereğidir. Demokratik laikliğin cari olduğu hemen her ülkede bu hak teminat altına alınmıştır. Bu hakkın kullanımı bütün ülkelerde aynı değildir; ülkeden ülkeye değişebilmektedir. Laik oldukları hâlde, çeşitli sebeplerle ülkelerdeki din eğitim ve öğretimi politikaları birbirlerinden faklık arz etmektedir. Demokratik sistem liberalleştiği oranda bu haktan faydalanma konusunda rahatlama söz konusu iken; demokratik sistem militanlaştığı ya da bu sistemden uzaklaşıldığı oranda bu hak konusunda sıkıntılar yaşanmaktadır. Her bir laik ülkede din-devlet ilişkisi farklı olabilmektedir. Bazı ülkelerde dindevlet ilişkilerinde tam ayrılık söz konusu iken; bazılarında egemen din anlayışı söz konusudur. Bazı ülkelerde din ve vicdan hürriyeti negatif hürriyet, bazı ülkelerde pozitif hürriyet olarak görülmektedir. Bu ve benzeri farklılıklar, her bir ülkede din eğitim ve öğretimi konusunda birbirinden farklı politikalara yol açmıştır.