Foucault, Şeylerin Düzeni, Kliniğin Doğuşu, Disiplin ve Ceza gibi kitaplarında, bilginin arkeolojisi ile eleştiri arasındaki bağları göstererek, bir "şimdinin tarihi" yazar. O, öncelikle, temelde, xvııı. yüzyılın sonunda ortaya çıkan beşeri algıdaki değişimlerle ve bu değişimlerin tecrübenin temel yapılarıyla olan ilişkisiyle ilgilidir. Foucault'nun tıp tarihinin temelleriyle ilgili araştırması, bilimin gelişimini burjuva özgürlüğünün gelişimine bağlamaya yönelik ahlaki ve politik bir teşebbüstür. Foucault, Şeylerin Düzeni'nde, arkeolojiden, kültürlerin ve düşünce sistemlerinin temel paradigmalarını açığa çıkarma yöntemi olarak bahseder. O, daha sonra, Disiplin ve Ceza'da söylemi güç ilişkilerinin bir alanı olarak değerlendirir ve böylece bilgi ile güç arasında bir bağ kurar. Bir "şimdinin tarihi", Foucault'a göre, güç ilişkilerine ve politik mücadeleye ilişkin öz-bilince sahip bir alandır.

In his books as The Order of Things, The Birth of the Clinic, and Discipline and Punish Foucault writes a "history of the present" by showing the connections between the archaeology of knowledge and criticism. In the first, he is fundamentally concerned with the changes in human perception at the end of the eighteenth century and the relation of these changes to the fundamental structures of experience. His investigation of the history of medicine is the moral and political attempt to link the development of science with the development of bourgeois freedom. In The Order of Things, he cites archaeology as a method of uncovering the fundamental paradigms of cultures and their systems of thought. And then, in Discipline and Punish, he considers discourse a domain of power relations and thus establishes a link between knowledge and power. A "history of the present" is, according to Foucault, a self-conscious field of power relations and political struggle.