Hukuk sosyolojisinin, uygulayıcıların tecrübe ettiği şekliyle hukukun ‘doğruluk’unun idrâk edilmesindeki metodolojik sınırlamaları bu çalışmanın genel odağını oluşturmaktadır. Çalışma, hukukun yekpâre bir ‘doğruluk’unun bulunmadığını ileri sürerek başlıyor. Bu ‘doğruluk’un’ bazı yönleri hukukun kendisinin, üstü tekrar tekrar örtülen işleyişleriyle üretilirken, diğer yönleri hukuk ve sosyoloji söylemlerini potansiyel olarak birbirine bağlayan, ampirik olarak temellendirilmiş bilgiye istinâden ortaya çıkmaktadır.