Yargı bağımsızlığı geleneksel olarak, İngiltere’nin anayasal düzenlemelerinin temel bir özelliği ve hukuk devletinin önemli bir niteliği olarak tanımlanmaktadır; yargı bağımsızlığı bu kurumların ve yapıların üzerine oturduğu temel dayanaklardan biridir.1 Öte yandan, bu kavram 2005 Anayasal Reform Kanunu [bundan sonra ARK olarak anılacaktır Ç.N.] kabul edilene kadar direkt kanuni bir tanımaya nail olmamıştır.2 Bu durumun açıklaması kısmen, yargı bağımsızlığının diğer anayasal ilkelerle birlikte hüküm altına alındığı yazılı bir anayasanın yokluğunda, kısmen parlamentonun egemen olduğu bir anayasal sistemde hâkimlerin oynadığı sınırlı rolde ve kısmen de bu kavramı çevreleyen –ki koruyucu bariyer olarak davranmıştırgizemde yatar