Bu çalışmada kültürün maddi yanı olarak işaret edilen nesnelerin, duygu ve anlam yaratma ve taşıma potansiyellerine odaklanılarak oldukça işlevsel bir mekân olarak kabul edilen mutfağın, aynı zamanda nasıl bir hafıza ve duygu mekânı olabileceği tartışılmaktadır. Bu makale, mutfağın anlamını sorguladığım tez çalışmama katılan farklı toplumsal sınıftan, yaştan ve meslekten 30 kadınla yaptığım derinlemesine görüşmeler sonunda elde ettiğim verilere dayanmaktadır. Mutfak, gündelik hayatın en sıradan ve görünmeyen mekânı olarak değerlendirilmesine rağmen çalışmaya katılan kadınlar, mutfağın nasıl hayatlarının ve evlerinin merkezinde olduğunu, bir sosyalleşme ve iktidar aracı olarak kullanılabildiğini anlattılar. Mutfakların maddi kültürü ve bunun üzerine kadınların anlatıları ise bu mekânın aynı zamanda hatırlama ve biriktirme ile olan ilişkisini ortaya koymaktadır.

While focusingon the potential of objects for creating and transmitting emotions and meanings, I discuss how kitchen, defined as a functional space, can be a place for memory and emotions. The data that was collected during my PhD fieldwork and which consists of in-depth interviews with thirty women from various social classes, ages and professional occupations, was used for this discussion. Although kitchen is one of most ordinary and invisible spaces of daily life, the women who joined this research referred to the centrality of kitchen in their lives and houses and elaborated on how kitchen can be a means for socialising and power. In addition, the material culture of the kitchen and the narratives of these women on kitchen also manifest the relationship of this place to remembering and collecting.