Giriş: Kalp cerrahisi sonrası erken dönemde geçici epikardiyal pacemaker desteği kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı; erişkin kalp cerrahisi sonrası geçici pacemaker ihtiyacı oluşturabilecek faktörlerin tespiti ile kullanımlarının güvenli şekilde sınırlandırılması ve komplikasyonlarının tespit edilmesidir. Hastalar ve Yöntem: Çalışmaya, Nisan 2010-Ekim 2010 tarihleri arasında hastanemizde opere edilen olgulardan geçici epikardiyal pacemaker teli yerleştirilen 112 hasta dahil edilmiştir. Cerrahi prosedür olarak 34 izole koroner baypas, 51 kapak replasmanı, 11 eş zamanlı koroner revaskülarizasyon ve kapak replasmanı, 14 mitral rekonstrüksiyon ve iki asendan aorta replasmanı uygulanmıştır. Bulgular: Epikardiyal pacemaker teli yerleştirilen hastaların 93 (%83.1)'ünde pacemaker desteğine ihtiyaç olmamıştır. Ondokuz (%16.9) hastaya perfüzyon sonlandırılırken ve bu hastaların 10'una yoğun bakım ünitesinde pacemaker desteği sağlanmıştır. Endikasyonlar, 7 (%36.8) hastada atriyoventriküler blok, 2 (%10.5) hastada sinüs bradikardisi, 9 (%47.4) hastada kavşak ritmi ve 1 (%5.2) hastada düşük kardiyak debi olarak tespit edilmiştir. Atriyoventriküler blok, kavşak ritmi, perfüzyon sonrası atriyal fi brilasyon, operasyon sonrası inotrop ajan ihtiyacı, perfüzyon sonlandırılırken pacemaker ihtiyacı oluşması ve mitral kapak cerrahisi, erken postoperatif dönemde pacemaker desteği ihtiyacını belirleyen faktörler olarak tespit edilmiştir. Epikardiyal pacemaker tellerinin kullanımı ve çekilmesi sonrasında herhangi bir komplikasyon oluşmamıştır. Sonuç: Kalp cerrahisi sonrası epikardiyal pacemaker tellerinin rutin kullanımı gerekli değildir. Cerrahi sonrası ritim problemi gelişen ve perfüzyon sonlandırılırken pacemaker ihtiyacı duyulan hastaların yoğun bakım takiplerinde pacemaker kullanımı yüksek olasılıkla gerekmektedir. Sonuçlarımız doğrultusunda, neden olabileceği komplikasyonlar nedeniyle, geçici epikardiyal pacemaker tellerinin belirlenen hasta grubunda kullanılması önerilebilir.

Introduction: Temporary epicardial pacing wires (TEPW) have been routinely used in cardiac surgery in early postoperative period. Purpose of the study is to determine predictors for need of temporary pacing wires after surgery that will safely limit their usage and to document complications associated with the wires. Patients and Methods: This prospective study involved 112 patients operated at our institution from April 2010 to October 2010, who received TEPW following surgery. Surgical procedures included 34 isolated coronary revascularization, 51 valve replacement, 11 revascularization with valve replacement, 14 mitral reconstruction, 2 ascending aorta replacement. Results: Among 112 patients, 93 (83.1%) were never paced. Nineteen (16.9%) patients required pacing during weaning and 10 patients, required further pacing in intensive care unit. Indications for pacing included atrioventricular block in 7 (36.8%), sinus bradycardia in 2 (10.5%), junctional rhythm in 9 (47.4%) and low cardiac output in 1 (5.2%) patient. Atrioventricular block, junctional rhythm, postperfusion atrial fi brillation, inotropic agent requirement leaving the operating room, pacing requirement during weaning and mitral surgery are found to be the predictors for requirement of TEPWs. No complications were observed related with the use or removal of TEPWs. Conclusion: Routine placement of TEPWs is not necessary after cardiac surgery. Patients having rhythm disturbances after procedure and requiring pacemacer support during weaning of cardiopulmonary by-pass, require further pacemaker support in intensive care unit with higher probability. Depending on our data, because of potential complications related with use of wires, selective use of TEPWs for patients with identifi ed predictors can be recommended.